
Tentoonstelling tot en met 8 december 2018
Eind november is het tien jaar geleden dat LhGWR haar deuren opende. Na 84 tentoonstellingen en bij benadering 225 activiteiten zoals lezingen, rondleidingen, beursdeelnames en workshops is het tijd voor een feestje, en dat willen we graag met je vieren. Het feestje begint met de opening van de groepstentoonstelling De opmaat (het eerste decennium Liefhertje & De Grote Witte Reus) waar tien makers aan deelnemen met wie we in de afgelopen jaren nauw hebben samengewerkt: Daan Paans, Karianne Bueno, Krista van der Niet, Lana Mesić, Marleen Sleeuwits, Nadine Stijns, Pierre Derks, Sarah Carlier, Sjoerd Knibbeler en Thomas Kuijpers.

Met veel trots introduceert LhGWR op Unseen Amsterdam 2018 het nieuwe project The Anarchist Citizenship van Nadine Stijns waar zij samen met curator Amal Alhaag al geruime tijd aan werkt. Het werk van Somalilander Mustafa Saeed zal deel uitmaken van de muurvullende presentatie die Stijns en Alhaag speciaal voor Unseen Amsterdam creëerden.
Daarnaast presenteren we ook nog de recente serie The Conquistadores Masks van Daan Paans en mag Thomas Kuijpers, als winnaar van de Grolsch Unseen Residency van het afgelopen jaar, uitpakken met het project dat hij in Stockholm maakte.

15 september – 27 oktober 2018
It has become a tradition in the LhGWR programming to present an international artist at the beginning of the cultural season. After Andrew Phelps, Christina de Middel, Clare Strand and the duo show of Taisuke Koyama and Takashi Kawashima this year’s season opening will bring the work of Swedish emerging talent Maja Daniels to your attention. Daniels has set up an intriguing project that lingers through several storylines around the Swedish valley of Älvdalen. Her personal bloodline, an ancient language, witch-hunts from the seventeenth century and the vernacular photography of Tenn Lars Persson (1878 –1938), it all contributes to the richness of her project, that focusses on the friction between the contemporary and the tradition.
Maja Daniels on her own project:
Most inhabitants in the Swedish valley of Älvdalen still speak Elfdalian, an ancient language with strong links to the Viking’s Old Norse. How it has managed to persist to this day remains an unsolved mystery to linguists, historians and other scientists since the community has never been fully isolated.
Events in Älvdalen in 1668 sparked the birth of the Swedish witch-hunts, where 20 women and one man were executed in the region, sentenced to death based on testimonies mainly given by children. One of the first stories that emerged from the time involved a girl from Älvdalen who had been seen walking on water. In 1935, a man called Tenn Lars Persson (1878 –1938) spoke on national radio – in Elfdalian – about sorcery and the Black Book of Magic. An avid collector of local history, he photographed his community extensively but he also used photography in his astronomy and physics experiments, which involved building a telescope and photographing the moon.
In 2012 I began working in the region, inspired by the current generational shift, where negotiations and tensions between modern lifestyles and tradition – including the preservation of a strong cultural identity and language imbued with mysticism – represent an important contemporary struggle.

15 september – 27 oktober 2018
Waar bij de één de term paradijsvogel, en bij de ander misschien de term getormenteerd brein te binnen schiet, kun je al snel concluderen dat Abel zoekt naar gelijkwaardigheid binnen het afwijkende en dat ze daar op een bijzondere manier in slaagt.
Haar onderzoek naar empathie en naar menselijke relaties – om te begrijpen wat je in een ander beroert – mondt uit in fotografische portretten, videowerken en installaties, en staat in directe verbinding met haar werk als verzorger. Ze beschrijft het verzorgen als als een interessante en zeer fragiele handeling. Dat wordt gereflecteerd in de manier waarop ze met haar presentaties omgaat.
Bij LhGWR wordt geen vastomlijnd project getoond, maar een nieuw verhaal, dat samen is gesteld uit het steeds verder uitdijende beeldarchief dat Abel opbouwt.

15 september – 27 oktober 2018
Het meest in het oog springende werk in de tentoonstelling van het eindexamenwerk van de studenten aan de fotografie-afdeling van de KABK was naar ons idee het videowerk van de Amerikaanse foto- en videograaf Sydney Rahimtoola. In haar video I Forgot How to Speak Spanish word je meegenomen naar Junction Boulevard in Queens, New York, dat het decor vormt voor een surreële tocht langs de bouwstenen van haar identiteit. De afwisseling tussen een symboliek die tegen het occulte aan schurkt, en een extravagante directheid, zorgen voor een intrigerende en tegelijkertijd verontrustende videocollage.
Rahimtoola in haar eigen woorden:
Junction Boulevard is a neighbourhood in Queens, New York consisting of locals and migrants from different Latin countries. Many migrants have come namely from the island nation of the Dominican Republic. It is a place where several mothers run the dynamics, while men lay around with their Brugal bottles, listening to music from the island and playing dominos. Almost everyone talks fondly about “back in the day.” Under Trump’s administration and new immigration policies, the population here has become more vulnerable, under a gaze that subjects them to stereotype.
La Babosa, otherwise known as “Cry Baby,” is a second generation Dominican-American confronted with anxieties about her own identity. Anxieties relevant for many second-generation immigrant descendants in cross-cultural experiences like in the U.S.
Living in Trump’s America, La Babosa questions the meaning of “home.” Thus, the following becomes a series of improvised retrospects in La Babosa’s domestic space and ritual. What does home mean when the U.S. paints a generalised, clichéd impression of communities like Junction Boulevard? What happens when La Babosa equivalently stereotypes a community which has nurtured and helped mould her identity?

Bas Fontein en Henjo Hekman
Parallel universe
Dutch coastlines, or other horizons
15 september – 27 oktober 2018
LhGWR grijpt de start van het nieuwe seizoen aan om ook het kleine gebaar ruimte te geven; met een mini-tentoonstelling op kantoor. Bas Fontein presenteert enkele prints en een nieuwe publicatie waarvoor hij samenwerkte met dichter, schrijver en muzikant Henjo Hekman. Hekman heeft een verzameling van zo’n vijfentwintighonderd ‘parallelkaarten’. Dat zijn ansichtkaarten met dezelfde foto, maar dan van verschillende plaatsen. Sommige foto’s zijn op tientallen manieren geheel of gedeeltelijk gebruikt, telkens met een andere plaatsbepaling.
Fontein, die in zijn praktijk werkt met verzamelingen tekst en beeld, kwam per toeval een deel van Hekmans verzameling tegen in een hotel op Terschelling. Met een klein deel van de collectie heeft Fontein nieuwe panorama’s en tweeluikjes gemaakt die onherroepelijk op je lachspieren werken.
De full-colour publicatie is gedrukt in een oplage van vijfhonderd en heeft een formaat van 31 x 10 centimeter.

8 juni tot en met 14 juli 2018
Het werk van Reznik wordt tegelijkertijd tentoon gesteld met Mihaly Stefanovicz’ 1.000 Steps waarover George Knegtel (Junior Curator bij LhGWR) het volgende schreef:
“In Hole en 1.000 Steps worden de fysieke handelingen van de kunstenaars in een performance omgezet in een afdruk in het landschap. Door de systematische benadering van deze handelingen ontstaat een visueel patroon dat met de camera nauwkeuriger wordt bestudeerd. Met deze gelaagde werken leggen Reznik en Stefanovicz een nadruk op hun tijdelijke afdruk in het landschap en versterken ze het bewustzijn van een simpele beweging.”
Reznik’s work is exhibited at the same time as Mihaly Stefanovicz’ 1.000 Steps. George Knegtel (Junior Curator at LhGWR) wrote the following on the parallel presentation:
“In Hole and 1.000 Steps, both artists create a performance where the physical acts of their bodies are transformed into a mark in the landscape. The systematic approach of these acts reveal a visual pattern which is studied closely with a camera. In these layered works, Reznik and Stefanovicz emphasize their temporary mark in the landscape and enhance the awareness of a single movement.

8 juni – 14 juli 2018
Het werk van Stefanovicz wordt tegelijkertijd tentoon gesteld met Flora Reznik’s Hole waarover George Knegtel (Junior Curator bij LhGWR) het volgende schreef:
“In Hole en 1.000 Steps worden de fysieke handelingen van de kunstenaars in een performance omgezet in een afdruk in het landschap. Door de systematische benadering van deze handelingen ontstaat een visueel patroon dat met de camera nauwkeuriger wordt bestudeerd. Met deze gelaagde werken leggen Reznik en Stefanovicz een nadruk op hun tijdelijke afdruk in het landschap en versterken ze het bewustzijn van een simpele beweging.”
Met dank aan Stroom Den Haag
Mihaly Stefanovicz’ work is exhibited at the same time as Flora Reznik’s Hole. George Knegtel (Junior Curator at LhGWR) wrote the following on the parallel presentation:
“In Hole and 1.000 Steps, both artists create a performance where the physical acts of their bodies are transformed into a mark in the landscape. The systematic approach of these acts reveal a visual pattern which is studied closely with a camera. In these layered works, Reznik and Stefanovicz emphasize their temporary mark in the landscape and enhance the awareness of a single movement.


Sjoerd Knibbeler | Exploded views, installation shot from the exhibition Within Reach at Collectie De.Groen in Arnhem (2018)
Photo London
16 mei – 20 mei 2018
Somerset House | Londen | Verenigd Koninkrijk
In de Discovery Section die is gecureerd door Tristan Lund tonen jonge makers en/of jonge galeries nieuw werk. LhGWR koos voor het werk van; Thomas Kuijpers, die nieuwe werken uit zijn succesvolle serie Bad Trip zal presenteren, Lana Mesić die haar serie City Players (over het bankwezen in Londen) terug naar de oorsprong zal brengen, en Sjoerd Knibbeler’s nieuwe prachtige reeks Expoded views.
Curated by Tristan Lund the Discovery Section will be the platform where you will find young artists and/or young galleries showing new works. LhGWR selected works by; Thomas Kuijpers, who will present new works from his successful series Bad Trip , Lana Mesić who will bring her series City Players back to its source, and Sjoerd Knibbeler who will show a new wonderful range of Expoded views.

18 november 2017 – 21 januari 2018
Get set for the very first Annual Video Relay Race. From November 18th 2017 till January 21st 2018, a new video work is presented every two weeks. In this year’s edition, our focus lies on works that share an uncanny feeling that is beyond the ordinary. Each film carries an inexplicable sense of anxious and exciting uncertainty that draws you closer into its story. Along the line you will discover four artists that will be passing the baton during these two months.

tot 24 februari 2018
Marleen Sleeuwits staat bekend om haar fotowerken van geconstrueerde ruimtes die herkenbaar zijn aan hun tijd- en plaatsloosheid. Door alle bewerkingen die zij aan de ruimtes toebrengt, leidt ze de toeschouwer naar een meer spirituele of psychische beleving van een ruimte. Nieuwe transformaties van één en dezelfde ruimte zorgen voor verschillende perspectieven en belevingen van die ruimte en leggen het potentieel ervan bloot.
In de afgelopen jaren heeft Marleen het gebruik van haar camera steeds vaker achterwege gelaten. De deformaties en reconstructies zijn verder ontwikkeld tot sculpturale werken met een eigen zeggingskracht. De ruimte en met name de huid van een ruimte blijft het uitgangspunt van de werken, maar wordt steeds verder gefragmenteerd. Door de onderdelen vervolgens weer gezamenlijk te presenteren ontstaat er een nieuwe gelaagde installatie. In die installatie worden originelen, bewerkingen, reconstructies en nieuwe fotografische interpretaties samengebracht tot een nieuw geheel.
Marleen Sleeuwits studeerde af aan de de Koninklijke Academie van Beeldende Kunst in Den Haag en vervolgde haar studie aan de Masteropleiding Fotografie van AKV|St.Joost in Breda, die zij in 2005 afrondde. Op haar c.v. staan eervolle vermeldingen zoals Foam Talent, de longlist van de Prix de Rome, special mention bij Photo Levallois en finalist bij het Hyères Festival International de Mode et de Photographie. Haar werk werd in Nederland tentoongesteld op plekken als Het Nederlands Fotomuseum (Rotterdam), Museum De Fundatie (Zwolle), Museum Het Valkhof (Nijmegen), W139 (Amsterdam) en Nest (Den Haag). Internationaal werd haar werk gepresenteerd in steden als Jeonju, Los Angeles, Denver, Belo Horizonte, Brno en Berlijn. Haar werk is opgenomen in aansprekende collecties zoals Collectie De Groen, Museum Boijmans van Beuningen, KPMG, Akzo Nobel, Ministerie van Buitenlandse Zaken en uiteenlopende privécollecties.
Marleen Sleeuwits is known for her photo works of constructed spaces that are recognizable by their time and placelessness. Through all the physical reconstructions and alterations of the skin of the rooms she leads the spectator to a more spiritual or psychic perception of space. Numerous transformations of one and the same space provide different perspectives and experiences of space and expose its true potential.
In recent years Marleen started to leave behind the use of her camera . The deformations and reconstructions have been further developed into sculptural works with their own power of expression. The space and, in particular, the skin of a space remains the starting point of the works, but is increasingly fragmented. By presenting the components together again a new layered installation is constructed. In the installation, originals, edits, reconstructions and new photographic interpretations are brought together into a new whole.
Marleen Sleeuwits graduated from the Royal Academy of Fine Arts in The Hague and continued her studies at the Masters Photography of AKV | St.Joost in Breda, which she completed in 2005. Her resumé contains honorable mentions such as Foam Talent, the longlist of the Prix de Rome, special mention at Photo Levallois and finalist at the Hyères Festival International de Mode et de Photographie. Her work has been exhibited in the Netherlands in places like The Dutch Photo Museum (Rotterdam), Museum De Fundatie (Zwolle), Museum Het Valkhof (Nijmegen), W139 (Amsterdam) and Nest (The Hague). Internationally, her work has been presented in cities like Jeonju, Los Angeles, Denver, Belo Horizonte, Brno and Berlin. Her work is included in collections such as Collection De Groen, Museum Boijmans van Beuningen, KPMG, Akzo Nobel, Ministry of Foreign Affairs and various private collections.
Meer over de tentoonstelling

16 september – 4 november 2017
Crouwers studeerde aan het AKV St. Joost (Den Bosch) en het Sandberg Instituut (Amsterdam). Ze volgde filmstudies en visuele cultuur aan de Universiteit Antwerpen. Haar column over ‘art speak’ (het kunstjargon) verschijnt maandelijks in het Belgische kunstmagazine H ART.
Crouwers stelde onder andere tentoon in het S.M.A.K. (Gent, B), De Brakke Grond (Amsterdam), Le Fresnoy Studio National des Arts Contemporains (Tourcoing, FR), ISIS Arts (Newcastle, UK) en De Buren (Brussel).
Crouwers studied at AKV St. Joost (Den Bosch) and the Sandberg Institute (Amsterdam). She followed filmstudies and visual culture classes at the University of Antwerp. Her column on ‘art speak’ is published monthly in Belgian art magazine H ART.
Crouwers exhibited at S.M.A.K. (Ghent, B), De Brakke Grond (Amsterdam), Le Fresnoy Studio National des Arts Contemporains (Tourcoing, FR), ISIS Arts (Newcastle, UK), and De Buren (Brussel).

16 september – 4 november 2017
In deze groepstentoonstelling, die is samengesteld door George Knegtel, tonen vier recente alumni het werk waarmee zij afstudeerden aan de Koninklijke Academie voor de Beeldende Kunsten in Den Haag. Het werk van deze vier fotografen wordt beheerst door sculpturale vormen. Plooien, rimpels, vouwen en glooiingen bepalen het beeld dat in zijn reliëf bijna abstract is. De tactiele overeenkomst is het resultaat van individuele onderzoeken die in thematiek sterk uiteenlopen.
In The Post Topographic toont Maarten Broekhuizen (1989, NL) de kijker computer gegenereerde landschappen. Digitale scans van data van de US Geological Survey vertalen zich in robuuste zwart-witte rotsformaties waarmee hij de perceptie van onze realiteit bevraagt.
Indre Urbonaite (1986, LT) gebruikt in State of Shame gepubliceerde foto’s waarmee het recht op privacy is geschonden. Centraal staan verdachten tijdens hun hoorzitting die al als dader gedoodverfd zijn nog voordat hun schuld is bewezen. De beelden bevragen de houding van de fotograaf, de toeschouwer en de verdachte.
In They Collect neemt Liv Ylva (1992, NL) de kleren van haar ouders als uitgangspunt. 21 pakken, 18 jurken, 27 rokken, 42 sjaals en 28 broeken. Al meer dan dertig jaar zijn ze bewaard gebleven als objecten van tijdloze waarde. Met deze serie transformeert Ylva haar relikwieën in voluptueuze sculpturen.
Tommy Smits (1991, NL) speelt in zijn werk The Great Backyard met alternatieve en eigenzinnige presentatievormen van fotografie. Gevonden foto’s over onderwerpen als labradors, grasmaaiers en vliegtuigen zijn samengesmolten in driedimensionale werken. Het resultaat zijn hybride werken waarin de foto niet langer de hoofdzaak is.

10 juni – 19 augustus 2017
Omdat de kunstenaars vanuit totaal verschillende urgenties tot hun werk komen levert het een bijzonder spannende visuele dialoog op tussen ratio en emotie.

22 september – 24 september 2017
LhGWR pakt uit op Unseen met vier fotografische talenten! Sjoerd Knibbeler, Thomas Kuijpers, Daan Paans en Lana Mesic presenteren op de beurs hun meest recente werk. Na Sjoerd en Daan staat dit jaar Thomas extra in de spotlight als Foam Talent. Lana won vorig jaar de Grolsch Residency plek waardoor ze dit jaar op het Westergasterrein en in het Waldorf Astoria solopresentaties zal realiseren.
Lana Mesic | Unseen Grolsch Residency
Thomas Kuijpers | Foam Talent 2017
Thomas heeft in het afgelopen jaar gewerkt aan een serie unieke werken, genaamd Bad Trip, waarvan LhGWR er acht zal presenteren in haar stand op Unseen Photo Fair. De werken in de serie bestaan enerzijds uit een registratie van een moment van angst en anderzijds uit een sporenonderzoek naar de totstandkoming van deze angst. Hiermee haakt Thomas aan op zijn eerdere tentoonstelling bij LhGWR, Paradigma II, waarvoor een opwaaiende kartonnen doos met arabische teksten uitgangspunt werd voor onderzoek naar de relatie tussen beeld, visuele perceptie en angst.
In the past year Thomas has been working on a series of unique works called Bad Trip i>. Eight works from the series will be presented at Unseen Photo Fair. They consist of a recorded moment of (mainly terrorist related) fear that was triggered by visual input, and a trail of information leading to this emotion. Doing so Thomas relates to his last exhibition at LhGWR, Paradigma II. In this exhibit a cardboard box with Arabic texts became the centerpiece of a research into the relationship between image, visual perception and fear.
Tlazolteotl | Het nieuwe project van Daan Paans
Sjoerd Knibbeler | Nieuw werk in Lunacy serie
Kijk ook op www.unseenamsterdam.com

22 april – 27 mei 2017
Travelling past matter ligt in het verlengde van Knibbeler’s succesvolle project Digging up clouds. Werkend aan dat project heeft hij een meeslepende methode ontwikkeld waarin hij zijn werk in de studio combineert met invloeden en samenwerkingen in de wetenschappelijke wereld. Door de bijna jongensachtige benadering van zijn onderwerp ontstond een bijzonder aanstekelijk project over wind. Met dezelfde vastberadenheid en ambitie heeft hij zijn studio nu ingezet als werkplaats, waar hij schaalmodellen maakte van objecten die zijn ontworpen voor het reizen naar de Maan. De modellen heeft hij vervolgens meegenomen in de vrije natuur om ze het licht van een volle Maan te fotograferen.
Travelling past matter continues from Knibbeler’s successful project Digging up clouds. Through this project, he evolved a compelling way of working combining a studio practice with influences and collaborations with the scientific world. With an almost boy-like enthusiasm and approach to his subject, he developed a fantastically infectious project photographing Wind. With this same intent and fervour, Knibbeler has turned his studio into a wood workshop to build scale models of objects designed to travel to the Moon. These scale models became sets that he subsequently photographed at night, out in the countryside, using full Moonlight as the sole light source to capture these scene.

18 februari – 8 april 2017
De narratieve lijnen in de videowerken van Sarah Carlier vinden hun oorsprong in de frictie tussen onze hang naar traditie en de veranderingen in ons bescheiden bestaan. Door in te gaan op dramatische vraagstukken omtrent betekenisgeving en de zinloosheid van ons bestaan haakt ze aan bij de absurdistische ondertoon van de hedendaagse Belgische kunst. Carlier spoort je aan om na te denken over onze tijdsgeest waarin angst voor het vreemde een rode draad lijkt te zijn.
In haar multi-screen videoinstallaties worden uiteenlopende verhaallijnen met elkaar verweven tot een nieuwe vorm. Video’s met een cynische ondertoon worden afgewisseld met luchtige en humoristische scènes, die als relativerende tegenhangers de focus van haar werk aanscherpen. Als een visuele symfonie gaan autonome videowerken op in een groter geheel waardoor een nog treffender en meer gelaagde parallel wordt getrokken met het ritme van de alledaagsheid.
Sarah Carlier’s werk heeft in de laatste jaren een bijzondere ontwikkeling doorgemaakt. Zo werd haar 8-kanaals videoinstallatie Let us be cheerful getoond in het Stedelijk Museum Amsterdam en werd het opgenomen in de collectie. Via MIAP, die de installatie ook aan haar collectie toevoegde, is het werk 5 jaar lang te zien in het Amsterdam Medisch Centrum. Carliers werken zijn ook terug te vinden in uiteenlopende privécollecties. Eerder toonde Carlier haar werk op plekken als het Paleis voor de schone kunsten/BOZAR (Brussel), IMPAKT Festival, Photo Ireland, Vlaams Cultuurhuis De Brakke Grond en het FOMU (Antwerpen).
The narratives in Sarah Carlier’s video works stem from the friction found between our predilection for tradition and the inevitable changes in our modest day-to-day existence. Delving into such substantive matters about life’s meaning and futility, her light approach chimes with the absurdist undertones of contemporary Belgian art. Carlier provokes you to consider our current zeitgeist in which fear of the unknown seems to be a common thread.
Her multi-screen video installations interweave diverging narratives into new forms. Video scenes with underlying cynicism are interchanged with those of light-hearted humour, each serving as a counterpart to put things in perspective, sharpening the work’s focus. Like a visual symphony autonomous video works converge in a larger entity, drawing striking and layered parallels with the rhythms of the everyday.
Sarah Carlier’s work has undergone exceptional developments in recent years. Her eight-channel video installation Let us be cheerful was exhibited in the Stedelijk Museum Amsterdam and acquired for their collection. Through MIAP’s acquisition of the same work, the installation is on display for five years in the Amsterdam Medical Centre. Carlier’s works can also be found in multiple private collections. Among others, she has previously exhibited at the Centre for Fine Arts/BOZAR (Brussels), IMPAKT Festival (Utrecht), Photo Ireland (Dublin), Flemish Arts Centre De Brakke Grond (Amsterdam), and FOMU (Antwerp).

18 februari – 8 april 2017
Ook in de werken waarin mensen, dieren en alledaagse voorwerpen figureren, dringt zich een neerslachtig gevoel van ongemak op. Zoals hij zelf ook aangeeft laat hij de minder aantrekkelijke kant van het leven zien; een wereld waarin de media ons overspoelt met stereotypen en mensen moeten voldoen aan een bepaalde standaard om ‘normaal’ gevonden te worden. Een wereld waarin men er een bepaalde levensstijl op na moet houden, die voor standaardisatie in de samenleving zorgt. Tanis wil de de façade voorbij en de keerzijde van de medaille laten zien.
Tanis studeerde onder andere aan de Gerrit Rietveld Academie en De Ateliers waar hij in 2006 afstudeerde. Hij stelde tentoon in aansprekende plekken als het Van Abbe Museum, MAMA, Kunsthuis SYB, Vegas Gallery (Londen) en Museum Schiedam.
Important motifs in Tanis’ work are the buildings and the urban landscape. They both are a symbol of what is happening in the world. In our society there is less time for one another and people are more distant. The repetition and rhythm of the recurring form in buildings and neighbourhoods are a symbol for the anonymity of the contemporary urban environment and the isolation of the people who live in it. It can also be seen as a critique on the mass produced.
Tanis’ work about people, animals or everyday objects refer also to this theme. He wants to show the less attractive side of (family) life. The media inundates us with sex and stereotypes. People need to meet a certain standard to be found ‘beautiful’. One must keep a certain lifestyle, which is ‘accepted’ and ‘normal’. The media determines what is beautiful and how people judge things. It provides a standardization in society, from identical shopping malls to the ‘idealization’ of the human body. Tanis wants to show the other side and go beyond the façade.

10 december 2016 – 04 februari 2017
Met het einde van het jaar in zicht, vroegen het team van LhGWR en Hester Keijser van Stead Bureau zich af van wie zij ditmaal graag advies zouden willen krijgen over de beste fotoboeken. Misschien moeten we ons wenden tot de ideale kritische consument, een veelvraat die put uit een welhaast alomvattend assortiment van titels bij het afwegen van keuzes, van wie de smaakpapillen zo uitgebalanceerd zijn dat we blindelings de boeken die hij of zij aandraagt, kunnen vertrouwen? Voor de tentoonstelling 2016 days of awesome photobooks hebben LhGWR en Stead Bureau zes mensen die van het wikken en wegen van boeken en/of kunst een dagbesteding maken gevraagd een lijstje samen te stellen. Zes verzamelaars van de buitencategorie (zoals dat in de wielersport heet), wier namen bij menig boekwinkel de deuren ook buiten openingstijden doen openen, zijn uitgenodigd om een top zes te maken van de fotoboeken die zij hebben aangeschaft of gekregen in de afgelopen 2016 dagen, wat neerkomt op ongeveer 5,5 jaar. Daarbij waren zij volledig vrij om invulling te geven aan de begrenzingen van het fotoboek en kwam het bij de 2016 dagen niet op een dagje meer of minder aan. Ben je benieuwd? Kom kijken naar het bijzondere resultaat en geniet van de vrijheid die ze hebben genomen in hun keuzes.
2016 days of awesome photo books presenteert de favoriete boeken van Peter van Beveren, Flip Bool, Christian Caujolle, Paul Kooiker, Suzanne Swarts en Reyn van der Lugt. In aanvulling op de boeken zelf is een beperkt aantal kunstwerken van de gepubliceerde fotografen in de tentoonstelling opgenomen.
With the end of the year drawing near, the LhGWR team and Hester Keijser of Stead Bureau pondered whose advice on photo books to follow this time. Perhaps we should turn to the ideal critical consumer, a glutton who draws from a comprehensive range of titles when weighing choices, whose taste buds are so balanced that we can blindly trust the books he or she puts forward? For the exhibition 2016 days of awesome photo books LhGWR and Stead Bureau invited six people who practically have a day job in selecting and evaluating books and / or art, to compile a list. Six collectors of the highest ranks, whose names open doors after hours in many a bookshop, were asked to provide the best six books they purchased or received in the last 2016 days, which equals roughly 5,5 years. In addition, they were totally free to interpret the boundaries of the photo book, and the 2016 day limit could – no matter – well be a few days off the mark. Curious? Come visit the eclectic collection that resulted, and enjoy the liberties they took in choosing their favorites.
2016 days of awesome photo books showcases the favorite books of Peter van Beveren, Flip Bool, Christian Caujolle, Paul Kooiker, Suzanne Swarts and Reyn van der Lugt. In addition to the books themselves, a limited number of art works by the published photographers is included in the exhibition.

30 september – 12 november 2016
Met All That Hoopla pleit Strand voor onderzoek naar nieuwe vormen van interactie tussen kunst en publiek, en laat ons kennismaken met een verfrissende benadering van het kopen van kunst. In haar kermisattractie worden bezoekers uitgenodigd om, tegen een kleine betaling, ringen te werpen. Ze biedt het publiek de kans om een limited edition print te winnen. Dus kom een gokje wagen; altijd (troost) prijs!
In samenwerking met Unseen Photo Fair wordt de installatie als een On-site project op het beursterrein gepresenteerd. Na dit evenement wordt de kraam opnieuw opgebouwd in de tentoonstellingsruimte van LhGWR in Den Haag, waar het als een melancholisch residu van een inspirerend beursweekend vol interactie, opnieuw wordt gecontextualiseerd.
De tentoonstelling opent op 30 september om 19:00 uur tijdens de Haagse kunstroute Hoogtij. Wim van Sinderen (Senior curator, Fotomuseum Den Haag) zal met een eerste worp de opening van de show inluiden.
Clare Strand (GB, 1973) woont en werkt in Brighton. Op haar c.v. staan onder andere solotentoonstellingen in het Folkwang Museum (Essen), Forum Fur Fotografie (Keulen) en het Nationaal Museum van Krakau (2014). Ook werd haar werk gepresenteerd in groepstentoonstellingen in Tate Britain, The Hasselblad Center (Gotenburg), Huis Marseille (Amsterdam), The Courtauld Institute en het Victoria & Albert Museum (Londen) en Teatro Fernan-Gomez Arts Center (Madrid). Haar werk maakt deel uit van de collecties van Arts Council England, The National Collection, The British Council, Folkwang Museum, The New York Public Library, Victoria & Albert Museum, Centre Pompidou en sinds kort ook van het MoMA in New York en The Mead Gallery in Massachusetts. Inmiddels zijn er ook twee monografieën van haar werk gepubliceerd; Clare Strand Monograph (Steidl, 2007) en recentelijk Skirts (GOST, 2013). Ze wordt gerepresenteerd door Parrotta Contemporary Art in Stuttgart.
Met dank aan Stead Bureau (Hester Keijser).
The installation of All That Hoopla introduces a new approach to acquiring photography whilst generating a new interaction between artist and audience. The hoopla challenge is a well-known fun fair attraction, where visitors are invited to pay a small fee for several attempts to throw a hoop over a prize. Strand offers the audience the chance to win limited edition photographic work. So, come try your luck, (consolation) prize every time!
In cooperation with Unseen Photo Fair the installation is presented as an On-site project at the fair ground. After the fair the stall is reconstructed in LhGWR’s exhibition space in The Hague, where the new surrounding will redefine the Hoopla stall as a melancholic residue of a wonderful weekend of interaction and a brilliant parade of cheerful winners.
The show opens on the 30th of September at 19:00 hrs. during The Hague’s art route Hoogtij and will stay on until the 12th of November. Wim van Sinderen (Senior curator at Fotomuseum Den Haag) will grant us the honour of opening the show.
Clare Strand (UK, 1973) lives and works in Brighton. Solo exhibitions of her work have been held at Folkwang Museum (Essen), Forum Fur Fotografie (Cologne) and the National Museum of Krakow (2014). Her work has been included in group exhibitions at Tate Britain, The Hasselblad Center (Gothenburg), Huis Marseille (Amsterdam), The Courtauld Institute and the Victoria & Albert Museum (London) and the Teatro Fernan-Gomez Arts Center (Madrid) amongst others. Strand’s work is held in the collections of Arts Council England, The National Collection, The British Council, The Folkwang Museum, The New York Public Library, Victoria & Albert Museum, Centre Pompidou and most recently MoMA New York and The Mead Gallery. Two monographs of her work have been published; Clare Strand Monograph (Steidl, 2007) and most recently Skirts (GOST, 2013). She is represented by Parrotta Contemporary Art, Stuttgart.
Many thanks to Stead Bureau (Hester Keijser).

30 september – 12 november 2016
Voor Jungle Paintings heeft ze haar blikveld verder verruimd en reisde ze af naar de ondoordringbare jungle rondom de uitgestorven vulkaan Mount Bosavi in het oosten van Nieuw Guinea. Sinds de laatste uitbraak, die ongeveer 200.000 jaar geleden plaats vond, hebben zich in de 1.000 meter diepe krater (door de totale isolatie) ongekende flora en fauna ontwikkeld. In 2009 slaagde een expeditie met Britse wetenschappers erin om voor het eerst af te dalen in de krater. Daar ontdekten ze meer dan veertig nieuwe diersoorten, waaronder een kikker met klauwen. Toen Maierhofer hierover las besloot ze direct een bezoek te brengen aan dit parallelle universum.
Twee maanden na haar terugkeer uit de jungle presenteert Sara-Lena haar eerste bevindingen bij LhGWR. In haar installatie combineert ze beelden van haar reis met beelden uit haar herinneringen en verbeelding, waardoor iedere vorm van betrouwbaarheid teniet wordt gedaan. De referentie aan onze werkelijkheid verdwijnt waarmee in potentie alles mogelijk is.
Sara-Lena Maierhofer (1982, DUI) woont en werkt in Berlijn. Ze studeerde in 2011 af aan de Universiteit voor Toegepaste Wetenschappen in Bielefeld aan de afdeling Fotografie en Mediakunst. Haar project Dear Clark, waarin ze het leven en de leugens van een oplichter onderzoekt, werd op uitlopende plekken gepresenteerd zoals Museum für Fotografie (Berlijn), Deichtorhallen (Hamburg) en FOAM (Amsterdam). Haar laatste werken The Great en Proxima zijn inmiddels getoond in Museum für Photographie, Braunschweig en Kunststiftung Stuttgart. In de afgelopen drie jaar ontving Maierhofer bijdragen van Stiftung Kunstfonds Bonn en Kunststiftung Baden-Württemberg, werd ze genomineerd voor de Paul Huf Award en won ze de Dokumentarfotografie Förderpreis van de Wüstenrot Stiftung.
For Jungle Paintings she extended her field of interest and travelled to New Guinea: In the east of the country, surrounded by vast rainforest, lies the extinct volcano Mount Bosavi. Since its last eruption about 200,000 years ago, the flora and fauna living in its 1000 meter deep crater have evolved independently, isolated from their surroundings. In 2009, an expedition of British scientists succeeded in entering the crater for the first time, where they found more than forty new species of animals, including a frog with fangs. Reading about the discovery, Sara-Lena Maierhofer decided to explore this parallel universe on her own.
Two months after her return the artist is presenting the first inventory of her findings at LhGWR. The installation combines images of her field trip with ones constructed from memory and imagination. She shows nature as an unreliable source of reality, as a capricious opponent. Colours are shifting, shadows are moving and shy species slip into the frame. Rules of physics seem to collapse and the images surrender to adapt to a different notion of time and space.
Sara-Lena Maierhofer (1982, DE) lives and works in Berlin. She studied Photography and Media Art at the University of Applied Sciences in Bielefeld where she graduated in 2011. Her project Dear Clark, investigated the life and lies of a con man and has been presented at different venues including the Museum für Fotografie (Berlin), Deichtorhallen (Hamburg) and FOAM Museum (Amsterdam). Her last works The Great and Proxima have been on view at the Museum für Photographie Braunschweig and at the Kunststiftung Stuttgart. She was selected for working grants by the Stiftung Kunstfonds Bonn and Kunststiftung Baden-Württemberg, nominated for the Paul Huf Award and won the Dokumentarfotografie Förderpreis, Wüstenrot Stiftung.

20 juni – 22 augustus 2016
Conceptdenker Pierre Derks (1980, NL) weet met minimale middelen een maximaal resultaat te behalen. Derks is sinds zijn afstuderen aan de afdeling Grafische en Typografische Vormgeving van de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten in 2006 bezig om vanuit een maatschappelijk engagement met een kritische blik te reflecteren op veranderingen in onze samenleving. Vanuit kleine experimenten ontstaan langlopende en diepgravende projecten die je als toeschouwer van zijn werk de maatschappelijke vooruitgang laten bevragen. De groeiende autonomie van zijn projecten zorgde ervoor dat hij geruime tijd in het niemandsland tussen vormgeving, beeldende kunst en nieuwe media opereerde, maar in de afgelopen jaren heeft hij zich steeds verder toegespitst op het maken van videobewerkingen, om van daaruit uit te waaieren naar multimediale werken.
In het project Screening Reality, dat hij in 2013 bij LhGWR presenteerde, richtte hij zich op de toenemende mate waarin de realiteit moet concurreren met een representatie daarvan: een schermwerkelijkheid. Door verschillende tijden en plaatsen samen te laten vallen in registraties van ons straatbeeld ontstonden mengvormen van werkelijkheden. Hierdoor werd de toeschouwer zintuiglijk op scherp gezet en werd de vanzelfsprekendheid van de werkelijkheid ter discussie gesteld.
Voor Mind your step maakte hij wederom opnames in het publieke domein waarbij de focus nadrukkelijk ligt op de gebruikers ervan. Zijn observaties van plekken waar veel mensen samenkomen resulteerden in een serie videowerken waarin hij op zoek is gegaan naar ‘het individu in de massa en de massa in het individu’. Met zijn camera registreerde en kadreerde hij op minutieuze wijze overeenkomstige handelingen en/of uiterlijke kenmerken. Uiteindelijk werden deze foto- en videoregistraties nauwkeurig verwerkt tot beeldsequenties waarin geïsoleerde individuen, op basis van uniformiteit, fuseren tot een nieuwe massa of zelfs een samengesteld individu.
The project Screening Reality, which he presented at LhGWR in 2013, focused on the increasing degree to which reality must compete with it’s representation in a screen reality. By coinciding different times and places in his registrations in public space, hybrid realities emerged. By doing so the viewers senses were put on edge, and the obviousness of the truth was questioned.
For Mind your step, he made recordings in the public domain with the clear focus on the users. His observations of places where many people come together resulted in a series of video works in which he went in search of ‘the individual in the mass and the mass in the individual’. With his camera he meticulously registered and framed corresponding actions and/or physical characteristics. Ultimately these photographic and video recordings were processed into sequences in which isolated individuals, on the basis of uniformity, merge to form a new mass, or even a composite individual.

30 april – 02 juli 2016
Kuijpers lijkt bij ieder ‘nieuwsfeit’ zijn bedenkingen te hebben en laat zich daar enerzijds door middel van intuïtieve interpretaties en anderzijds via langlopende onderzoeken over uit. Hij pluist zijn onderwerpen uit door te zoeken naar een ingang in de overkoepelende thematiek, een fragment waarin de kern zich openbaart, of naar een bescheiden metafoor die de wijze waarop iets in beeld is gebracht kan determineren. Van daaruit kan eigenlijk alles gebeuren, de uiteindelijke vorm waarin het wordt gecommuniceerd is ondergeschikt aan het onderzoek (dat vaak ook deel uitmaakt van de uiteindelijke presentatie). Het kan uitmonden in een novelle, een fotoreeks, een film, een wearable of zelfs een tekening. Door in te gaan op de inconsistenties in een verhaallijn of door de discrepanties aan te wijzen in het begeleidende beeldmateriaal geeft hij commentaar op de manier waarop de media ons voorzien van feitelijkheden. Hiermee maakt hij de weg vrij voor een eigen zienswijze, voor hem zelf, maar ook zeker voor de toeschouwer.
In zijn eerste grote solotentoonstelling toont Kuijpers recent en nieuw werk, waarbij de huidige spanningen in de maatschappij niet worden vermeden. Zo laat hij met zijn nieuwe werk Shampoo zijn nieuwsgierigheid de vrije loop wanneer de toeschouwer wordt geconfronteerd met een zwarte vlag waarop in het wit een Arabisch woord is geschilderd. Hij vraagt zich daarbij openlijk af wat te doen met de platvloerse stereotyperingen en vooroordelen die ons niet vreemd zijn. Belangrijker nog, hij legt bloot dat een dergelijke visuele uiting zoveel lading heeft gekregen dat het nauwelijks op waarde is te schatten.
Of dit werk wordt geïnterpreteerd als een werk van een lompe olifant of van een activist is op voorhand moeilijk te zeggen. Om de gelaagdheid van zijn blikveld inzichtelijk te maken wordt Shampoo in de tentoonstelling in context geplaatst door de aanwezigheid van enkele andere werken van zijn hand, die bevestigen dat Kuijpers in ieder geval een eigen genuanceerde zienswijze is toevertrouwd.
Kuijpers ontving in 2015 een beurs van het Stimuleringsfonds Creatieve Industrie en won de AG Art Award. In de afgelopen jaren kreeg hij de ruimte om te experimenteren met zijn werk op plekken als Art Weekender (Bristol), Incubarte 7 (Valencia), B.A.D. (Brussel), RAM Foundation (Rotterdam) en Galerie Pennings (Eindhoven). Ook stelde hij zijn werk tentoon in gerenommeerde plekken als Van Abbe Museum (Eindhoven), MASP (Sao Paulo), Kunsthal (Rotterdam), Stedelijk Museum (Amsterdam) en Foam (Amsterdam). Zijn inmiddels bekende installatie When the Twins were still beautiful zal vanaf mei te zien zijn tijdens het fotofestival in Krakow.
Each of Kuijpers’ projects starts with a thorough investigation, collecting all sorts of material, about a particular incident. From here a search starts for a theme, a fragment or a small metaphor that unravels how the story has been told. This collection of research materials form the basis of a new work, and often become part of the work itself. From this point on anything can happen; the form is always subject to the concept. Sometimes the work develops into a novel, other times a movie, a wearable, or a drawing.
By simply pointing out inconsistencies in a story and errors in the accompanying imagery, or by making direct, critical visual comments on the way a story is brought to us, Kuijpers offers an alternative view of stories and images.
In 2015 Kuijpers received a grant from the Creative Industries Fund and was awarded the AG Art Award. In the past few years he has presented his work in venues like Art Weekender (Bristol), Incubarte 7 (Valencia), B.A.D. (Brussel), RAM Foundation (Rotterdam) and Galerie Pennings (Eindhoven). He also exhibited his work in renowned places like Van Abbe Museum (Eindhoven), MASP (Sao Paulo), Kunsthal (Rotterdam), Stedelijk Museum (Amsterdam) and Foam (Amsterdam). This spring his installation When the Twins were still beautiful will be on display at the Krakow Photomonth Festival 2016.

5 maart – 23 april 2016
In de opmaat naar de release van haar vijftig minuten durende film To Each His Own Mask toont Tine Guns (BE, 1983) bij LhGWR een videoinstallatie met de titel Perpetual Moment of Pause. In deze installatie brengt ze – net als in haar film – het beeldmateriaal dat ze in Europa schoot van uiteenlopende uitingsvormen van carnaval samen met beeldmateriaal van hedendaagse protesten. De visuele gemene deler, het dragen van een masker, verraad in beide contexten een geambieerde anonimiteit. Maar, waar het doel bij carnaval in eerste instantie lichtvoetige burgerlijke ongehoorzaamheid lijkt te zijn, die zich grotendeels in de persoonlijke en relationele sfeer afspeelt, is dat tijdens een protestbijeenkomst van een geheel andere orde. Het resultaat van Guns’ strooptocht naar beeldmateriaal is een werk in de geest van Harmony Korine’s Gummo, Aphex Twin’s Rubber Johnny en Richard Kelly’s Donnie Darko; disharmonisch en verontrustend.
Tine Guns studeerde in 2005 af aan de Masteropleiding Grafische Vormgeving van Sint Lucas Beeldende Kunsten. Na haar opleiding bracht ze regelmatig kunstenaarsboeken uit, terwijl haar praktijk zich steeds verder toespitste op fotografie en video. Afgelopen jaar werd zij op basis van haar publicatie Amoureux Solitaire -een korte video in boekvorm – door Foto Museum Antwerpen (FoMu) geselecteerd voor de jaarlijkse talentenpublicatie .Tiff.

5 maart – 23 april 2016
In de tentoonstelling Safe Distance toont Rune Peitersen (DK, 1971) vier series van werken die je brein kwellen. Ze confronteren je met een dualisme waarin esthetiek en inhoud tegenover elkaar worden geplaatst. Peitersen verzamelde online beeldmateriaal van rellen in Turkije, van bominslagen op piratenboten voor de kust van Somalië, van drones die missies uitvoeren boven Afghaans en Irakees grondgebied, en van ruïnes die de oorlogen in het Midden-Oosten in het landschap markeren. Vervolgens bewerkte en interpreteerde hij de beelden om het dualisme aan te jagen en een innerlijke dialoog in gang te zetten. Peitersen bevraagt zijn eigen positie als maker (én die van de toeschouwer) in relatie tot het afgebeelde, met als kernvraag; Wat is onze rol in al deze gebeurtenissen die we vanaf een veilige afstand observeren? Nemen we een actieve houding aan of blijven we onverschillig, en laten we deze beelden van ons afglijden? En dan is er ook nog de rol van kunst ten opzichte van de actualiteit – is kritiek nog mogelijk binnen de kaders van ‘de kunstwereld’, of is de traditionele tentoonstellingsruimte de ultieme ‘veilige afstand’ geworden?
Rune Peitersen studeerde in 1999 af aan de Koninklijke Academie van Beeldende Kunst en in 2001 aan de Masteropleiding van het Frank Mohr Instituut in Groningen. Sinds zijn afstudeerjaar wordt hij gerepresenteerd door Ellen de Bruijne Projects in Amsterdam, waar hij ook woont en werkt. Zijn werk is te zien geweest in internationale tentoonstellingen op uiteenlopende podia. Naast zijn praktijk doceert Peitersen aan de AKV|St.Joost, geeft hij regelmatig lezingen en gastlessen en is hij mede-oprichter en voorzitter van Platform Beeldende Kunst.

15 januari – 27 februari 2016
Gecureerd door Jedithja de Groot
Charlotte Lybeer (Roeselare 1981) confronteert in Encyclopedia. Incomplete from A to Zhaar eigen werk met fotografie uit de collectie Spaarnestad van het Nationaal Archief. Tentoonstellingsmaker Jedithja de Groot nodigde haar uit de collectie Spaarnestad te bekijken voor een presentatie bij LhGWR. De collectie Spaarnestad beslaat pers en documentaire fotografie van omstreeks 1850 tot de twintigste eeuw. Het zijn fotografische beelden die gebruikt worden door historici en media als illustratie bij een historisch feit of verhaal. De collectie herbergt iconische beelden van oorlog en andere grote gebeurtenissen in de geschiedenis. Beelden die tot het collectieve geheugen behoren, maar de collectie bevat daarnaast ook persoonlijke geschiedenissen van onbekende individuen vastgelegd door veelal onbekende fotografen.
Lybeer maakt van de zoektocht door het archief een persoonlijke, waarin zij haar eigen werk als voedingsbodem gebruikt. Onderwerpen als vervreemding, schijnwereld, het verborgene en het onmogelijke zoekt zij in het verleden. Lybeer ziet het archief als een wereld in beeld op zijn meest uitgebreide manier waarin zij de beelden bekijkt zoals foto’s in een galerie of museum, als autonome beelden ver weg van hun oorspronkelijke bestemming. Haar selectie bevat foto’s van objecten of handelingen die het leven verbeteren of aangenamer zouden moeten maken. Handreikingen naar een beter leven. De archieffoto’s voegt zij samen met eigen werk in Encyclopedia. Incomplete from A to Z. Een zeer incomplete verzameling beelden geordend door woorden die slechts een glimp vrijgeven van de visie van de Vlaamse fotografe.
Charlotte Lybeer studeerde aan het KASK in Gent, volgde een post-graduaat opleiding binnen het HISK en werkt aan een doctoraatsproject aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten te Antwerpen, waar ze ook les geeft. Haar werk is te zien geweest in verschillende tentoonstelling in binnen- en buitenland. In Nederland was haar recente serie De bonte avonturen van de Cabbit en de Folf in 2015 te zien in Kunsthal Rotterdam. Tegelijkertijd met de presentatie bij LhGWR is een solo Epidermis II van haar werk te zien in Netwerk, centrum voor hedendaagse kunst, in Aalst. Dit overzicht staat lijnrecht tegenover Incomplete from A to Z. Waar Epidermis II gaat over elimineren, in Encyclopedia, Incomplete from A to Z maakt Charlotte Lybeer weer alles mogelijk.
Van 16 januari t/m 6 maart 2016 is er ook een solo tentoonstelling van Charlotte Lybeer te zien in Aalst (BE) bij Netwerk / centrum voor hedendaagse kunst. In deze tentoonstelling, genaamd Epidermis II, toont Lybeer nieuw werk dat gelinkt is aan haar doctoraatsonderzoek Lifestyle Supermarket aan de Koninklijke Academie in Antwerpen.
Met speciale dank aan Jedithja de Groot, Nationaal Archief, Collectie Spaarnestad en BesteBuren.

15 januari – 27 februari 2016
In de afgelopen jaren werd Paans genomineerd voor de Foam Paul Huf Award, de Dutch Doc Award en de Bouw in Beeld Prijs, en hij won een van de opdrachten van Vrij Nederland’s jaarlijkse Fotoverhaal. Dit jaar behoort hij tot de selecte groep deelnemers aan Winterthur’s Plat(t)form 2016 en is hij doorgedrongen tot de longlist van de éénendertigste editie van het Festival International de la Mode et de la Photographie in Hyères. Recentelijk was er werk van Paans te zien in Galerie LUMC in Leiden, Cobra Museum in Amstelveen, Erarta Museum of Contemporary Art in St. Petersburg, Tokyo Institute of Photography en het Münchner Stadtmuseum in München.
Op uitnodiging van Daan Paans schreef Frank van der Stok een tekst om het project in een fotografische context te plaatsen. Ook nodigde Paans Creative Agency Autobahn uit om de typografische onderdelen in de tentoonstelling vorm te geven.
Paans applies his artistic research to his topics by connecting several multi layered case studies to it. These cases reveal questions on the topic from different perspectives and time frames, using the three stages of past – present – future as a guideline. In the end it results in a static, objectifying and almost scientific visual lingo, but the outcome of Paans’ research only shows the tip of the iceberg. An image nearly functions as a gateway. You can perceive it as a form of evocation, it indirectly links to the subject, but it opens up a brand new world of thoughts.
In the past few years Paans has been nominated for the Foam Paul Huf Award and Bouw in Beeld Award and won one of the commissions by Vrij Nederland for their annual photographic stories. He also exhibited in the Galapagos Art Space for the Neew York Photo Festival, in the Münchner Stadtmuseum, LUMC in Leiden and the Erarta Museum of Contemporary Art in St. Petersburg. This year he will be present at Museum Winterthur’s Plat(t)form and he is on the longlist for the 31st edition of Festival International de la Mode et de la Photographie in Hyères.
For Rhinoceros Paans invited curator Frank van der Stok to write an additional text to his work and Paans also worked together with Creative Agency Autobahn on the typographic elements in the exhibition.
Meer over de tentoonstelling

7 november – 19 december 2015
Lana Mesic behaalde haar Master in Photography aan de AKV | St. Joost in 2012. In de korte tijd na haar afstuderen heeft zij een bijzonder uitgebreid c.v. opgebouwd. Haar werk werd onder andere tentoongesteld in Het Nutshuis (Den Haag), Van Abbe Museum (Eindhoven), Museu Oscar Niemeyer (Curitiba), MASP Pirelli Photo Biënnale (Sao Paulo), Foto Biënnale Mulhouse en het Nederlands Fotomuseum (Rotterdam). Haar serie Anatomy of Forgiveness, die zij maakte in opdracht van Creative Court voor het project Rwanda 20 Years, reisde al naar New York, Kigali en Tokyo.
In 2013 prijkte haar naam al op de long-list van de Dutch Doc Awards en nam ze deel aan het prestigieuze talentenpodium Plat(t)form van Museum Winterthur. In 2014 werd ze genomineerd voor de New Talent Photography Award ING. Dit jaar was ze al finalist bij het Organ Vida Photography Festival in Zagreb, werd ze genomineerd voor de Harry Pennings Award en geselecteerd voor De Kracht van Rotterdam.
Lana Mesic graduated from the Master of Photography of AKV | St. Joost in 2012. In the short period after her graduation she has managed to build up an impressive resume. Her works were exhibited in Het Nutshuis (The Hague), Van Abbe Museum (Eindhoven), Museu Oscar Niemeyer (Curitiba), MASP Pirelli Photo Biennial (Sao Paulo), Photo Biennial Mulhouse and Nederlands Fotomuseum (Rotterdam). The series Anatomy of Forgiveness, that she’s made in assignment of Creative Court for the Rwanda 20 Years project travelled to New York, Kigali and Tokyo.
In 2013 she was long-listed for the Dutch Doc Awards and she participated in the prestigious talent project Plat(t)form at Foto Museum Winterthur. In 2014 she was nominated for the New Talent Photography Award ING. This year she was a finalist at the Organ Vida Photo Festival in Zagreb, she was nominated for the Harry Pennings Award and selected for De Kracht van Rotterdam.

05 september – 31 oktober 2015
Het project Jan Mayen, dat LhGWR i.s.m. Stead Bureau presenteert, is in wezen een re-enactment van een tocht van enkele Duitse en Britse onderzoekers die in 1911 besloten het vulkanisch eiland Jan Mayen te herontdekken.
Het project is uitgevoerd in samenwerking met het Londense Archive of Modern Conflict.

18 april – 6 mei 2015
Op 18 april 2015 opende we de deur naar de tentoonstelling 6 (Six years of LhGWR). We vierden dat het alweer zes jaar geleden is dat de deuren van LhGWR voor het eerst open gingen. In de tentoonstelling tonen dertien kunstenaars – waar we in die periode een bijzondere relatie mee hebben opgebouwd – werk. Oud en nieuw werk worden afgewisseld met beelden die een eerste aanzet zijn tot nieuwe projecten.
Deelnemende kunstenaars: Alexandra Crouwers – Christian Kryl – Daan Paans – Karianne Bueno – Krista van der Niet – Lana Mesic – Marleen Sleeuwits – Nadine Stijns – Pierre Derks – Rob Wetzer – Sarah Carlier – Sjoerd Knibbeler – Thomas Kuijpers
Meer over de tentoonstelling
21 februari – 4 april 2015
Bueno onderzoekt in haar werk en fotoboeken utopische plekken die ontsnapt zijn aan de menselijke drang tot maakbaarheid. In onbekende landschappen gaat ze op zoek naar haar lang verkleurde herinneringen, dromen, boekflarden en filmscènes die zich schuilhielden achter haar alledaagse beslommeringen. Die verweeft ze al fotograferend tot een verhaal. Van haar projecten in België en Japan verschenen fotoboeken waarin haar kwaliteiten als editor en verhalenverteller nadrukkelijk naar voren komen.
Haar nieuwste project gaat over Doug, die een primitieve camping runt diep in een afgelegen regenwoud op Vancouver Island. De gebouwen op het terrein komen van een militaire radar basis die Canada en de V.S. tijdens de Koude Oorlog moest beschermen tegen een mogelijke Russische raketaanval. De plek is, in het licht van de wens om te ontsnappen aan het alledaagse, een droomwerkelijkheid, maar ook een doemscenario. Het spanningsveld is voelbaar in Bueno’s werk.
In her work and photo books, Bueno explores utopian places that are unaffected by the human urge for makeability. She delves into new sceneries looking for her long ago washed-out memories, dreams, book snippets and movie scenes that were concealed by her everydayness. A story gets woven whilst photographing these fragments. Her projects in Belgium (Asper) and Japan resulted in the photo books Asper and Haiiro in which her excellence as an editor and storyteller stands out.
Her newest project focuses on Doug who runs a primitive campground in the remote rain forest of Vancouver Island. The buildings on the site originate from a Cold War militairy radar base, built to protect Canada and the U.S. from a potential Russian attack. Considering its desire to escape the daily routine, turns the location in both a dream reality and a doom scenario. This area of tension can be felt in Bueno’s work.

21 februari – 4 april 2015 | 3-kanaals videoinstallatie
Vanuit een schilderkundige achtergrond maakt Alexandra Crouwers steeds vaker gebruik van haar computer als een virtueel atelier, met 3D software als haar belangrijkste gereedschap. In haar digitale studio bouwt zij landschappen en ruimtes die uiteindelijk in de vorm van prints en videoinstallaties aan het publiek worden gepresenteerd.
Crouwers maakt in haar werk gebruik van cinematografische conventies uit de science-fiction en thriller-genres om tot een haast bovennatuurlijke ervaring van haar beelden te komen. In haar prints en videowerken toont ze parallelle universums en post-apocalyptische landschappen, die door het uitzonderlijke niveau van haar 3D visualisaties de werkelijkheid lijken te evenaren. Toch bestaan de objecten, ruimtes en situaties die in haar werk voorkomen niet fysiek.
Verschillende elementen komen regelmatig terug in haar werk waardoor ze een symbolische waarde representeren zonder dat de daadwerkelijke betekenis bekend wordt gemaakt. Deze elementen slaat Crouwers op in haar continu uitdijende database van objecten en virtuele ruimtes.
Naast de leegte, die als een rode draad door haar werk sluimert, houdt Crouwers zich bezig met onderzoek naar landschappen, verhalen zonder plot, architectuur en de aard van licht en schaduw. Hoewel de post-apocalyptische atmosfeer een bijna doodse leegte met zich meebrengt is het werk doorspekt met potentie. Alsof haar ensceneringen een nulpunt zijn van waaruit nieuwe werelden kunnen ontstaan.
Schooled as a classical painter Alexandra Crouwers increasingly uses the computer as a virtual atelier in which 3D-software is an important component. These virtual environments, or stages and sets, emerge in both digital prints and videos.
Cinematic conventions from both science-fiction and suspense movies are used to achieve a supernatural sense to the images. The viewer is immersed in a parallel universe which looks almost real, due to the level of quality in the 3D-visualisations. None of the objects, spaces or situations in the works actually exists physically. This is a reference to dreams or dreamlike states within the mind – or rather the way our minds work subconsciously, connecting input to random output. Different elements often return in another role in various works, suggesting symbols with an unknown meaning. These elements are stored in an ever increasing database of objects and virtual spaces.
Void, or a sense of emptyness is an ever-returning theme lingering in the background, as are an investigation of landscapes, narratives without plots, domestic and religious spaces and the nature of light and shadows. Soundtracks and music are in many cases used as a starting point or as an addition to works or exhibitions. Despite the post-apocalyptic atmosphere, that holds
Although the post-apocalyptic atmosphere is accompanied with an almost deathly emptiness, Crouwers’ work is filled with potential. As if it is a baseline from which new worlds arise.

21 januari – 11 april 2015
Salvo is een periodiek voor fotografie dat ongeveer drie keer per jaar verschijnt en per themanummer kan variëren in vorm en oplage. Het wordt gemaakt door Anne Geene, Arjan de Nooy, David de Jong, Sander Uitdehaag en Vincent van Baar, die telkens vanuit persoonlijke perspectieven de thematiek uitdiepen.
Gedurende hun werkperiode in de projectruimte van LhGWR maakt Salvo een nieuwe editie. De eerste redactievergadering vindt plaats op 21 februari, en de lancering van Salvo Nr. 6 vindt plaats tijdens een finissage op 11 april. Het nieuws uit de kranten op de eerste dag van de werkperiode dient als uitgangspunt voor een eerste (publiekelijk toegankelijke) redactievergadering. Deze happening zal het startsein zijn van een intensieve visuele dialoog zoals een goed periodiek van Salvo betaamt. Tijdens het proces zal de content zich aan de muren van de projectruimte uitbreiden en hopen we als toeschouwers deelgenoot te worden van het collectieve brein dat Salvo heet.
Salvo is a magazine for photography with the ambition to publish three times a year. Depending on its theme, each edition may vary in size and run. Salvo participants are: Anne Geene, Arjan de Nooy, David de Jong, Sander Uitdehaag en Vincent van Baar. Each issue will contain photographs, inspired on a self-chosen theme.
During the exhibition in the project space of LhGWR Salvo will create a new edition. The first editorial meeting takes place on the 21st of February, and the launch of the final result, Salvo Nr. 6, will take place during a finissage on the 4th of April. The news from the media on the first day of the exhibition is the starting point for a first (publicly accessible) editorial meeting. This event will be the launch of an intensive visual dialogue as befits a good periodic Salvo. During the process, the content will spread on the walls of the project space and we hope, as spectators, to get the best insights in the collective brain of Salvo.

08 november 2014 – 17 januari 2015
De associatieve werkmethode van Knibbeler heeft hem bij intrigerende kwesties als stuntvliegers, tornado’s en windtunnels gebracht. Door grote onderwerpen als luchtvaart, aerodynamica en klimatologie naar zijn eigen persoonlijke schaal te vertalen ontstaat een jongenswereld waarin alles mogelijk lijkt. De onzichtbaarheid en beweeglijkheid van wind vormen primaire parameters in het onderzoek van Knibbeler. In zijn kortstondige experimenten probeert hij luchtstromen te vormen, papieren modellen te laten vliegen en wind onderste boven te laten waaien. Het spanningsveld tussen deze behendige pogingen en de suggestieve kracht van het fotografisch beeld levert bijzondere resultaten op.
Knibbeler studeerde af in 2008 aan de afdeling Fotografie van de KABK en heeft sindsdien aan de nodige projecten gewerkt die op velerlei plekken werden vertoond, zoals het Lishui Photography Festival (CH), Noorderlicht Fotomanifestatie (NL) en The Photographers’ Gallery (UK). Ook werd zijn werk gepubliceerd door Self Publish Be Happy, NRC en GUP Magazine.
Knibbeler’s associative working method brought him to intriguing points of interest like stunt pilots, tornados and wind tunnels. By translating large subject matters like aviation, aerodynamics and climatology to his own personal scale, a boyish world appears in which anything seems possible. The invisibility and motility of wind constitute the primary parameters of Knibbeler’s research. In his short-lived experiments he tries to shape air currents, make paper models fly and turn the wind topsy-turvy. The tension between these skilful attempts and the suggestive power of the photographic image has produced exquisite results.
Knibbeler graduated in 2008 from the photography department of the Royal Academy of Art, The Hague, and has since worked on several projects that have been widely exhibited in places such as Lishui Photography Festival (CH), Noorderlicht Photofestival (NL), and the Photographers’ Gallery (UK). His work was also published by Self Publish Be Happy, NRC and GUP Magazine.

08 november 2014 – 17 januari 2015
Marines komt voort uit een beeld- en literatuuronderzoek naar de beeldcultus van het Nederlandse landschap en naar de vermenging van documentatie en artistieke interpretatie ervan. Wester stelt in zijn project vragen over de herkomst van onze beeldcultuur, en de media waaruit die bestaat. Zo legt hij, door gebruik te maken van een primitieve techniek van kleurenfotografie, bloot dat het gebruik van het fotografische medium wezenlijk niet zo veel is veranderd ten opzichte van een eeuw geleden. Ook gaat hij in op de relatie tussen waarheidsbevinding en interpretatie dat fundamenteel is verweven met het fotografie. Deze eigenschappen van het medium, gekoppeld aan het verlangen te documenteren, vormen de link tussen zijn inhoudelijke beeldonderzoek en zijn technische onderzoek naar fotografie.
Wester studeerde in 2013 af aan het de Master Lens-Based Media aan Piet Zwart Institute in Rotterdam. Hij exposeerde eerder bij o.a. GUP Gallery in Amsterdam en Tent in Rotterdam. Ook werd hij genomineerd voor de St. Joost Academy Award en de FoedererDFK Award.
Marines is the result of a research into the iconic image of the Dutch landscape through both imagery and literature, and into the merging of documentation and its artistic interpretation. Through his project, Wester poses questions about the origins of our visual culture and the mediums it comprises. By using primitive techniques from early colour photography, he reveals how in essence the use of photography as a medium is not that different than a century ago. He also delves into the relationship between established truths and interpretations, an intrinsic quality of photography. These characteristics of the medium, combined with the desire to document, form the link between Wester’s conceptual visual research and his technical exploration into photography.
Wester graduated in 2013 from the Masters Lens-Based Media programme at Piet Zwart Institute in Rotterdam. Among others he has exhibited his work at GUP Gallery in Amsterdam and Tent in Rotterdam. He was also nominated for the St. Joost Academy Award and the FoedererDFK Award.
18 – 21 september 2014
Van 18 tot en met 21 september 2014 zal LhGWR voor de derde keer deelnemen aan de internationale fotografiebeurs Unseen Photo Fair. Dit keer met nieuw werk van Nadine Stijns, Sarah Carlier en Sjoerd Knibbeler. In de opmaat naar Unseen zal Sjoerd Knibbeler zondag 14 september in Kunstuur (17:05 uur op NPO 2) voorbijkomen!
Ook op Unseen
Sequences is het nieuwe boek van Mémé Bartels, dat tijdens Unseen gepresenteerd wordt. In haar werk richt Bartels zich op de gewone momenten, de vluchtigheid van het alledaagse en de notie dat alleen het extraordinaire onze aandacht lijkt te vatten.
Sequences is een tentoonstelling in een boek en bestaat uit 3 aparte bundels in een mapje. De oplage is 300, waarvan 250 genummerd en gesigneerd zijn. Het boek is tijdens Unseen verkrijgbaar bij LhGWR en op de boekenbeurs op de stand 8 van de uitgeverij van Bartels: Sequence Publishers.

13 september 2014
Op zaterdag 13 september zal Kim Knoppers context geven aan het werk in de tentoonstelling ‘Doug’s cabin’ van Karianne Bueno met als centraal thema De romantiek in de hedendaagse fotografie. Karianne zal op haar beurt een dia-show presenteren met aanvullend beeldmateriaal dat tevens de basis zal zijn voor het boek dat gepland staat voor 2015.

28 06|30 08 2014
Keppel laat zich voortdurend verrassen door het aanwezige beeld, zodat hij het toeval de ruimte kan geven in zijn werkproces, en gaat vervolgens langdurig en intensief met het beeld in de weer. Zo lijken zijn werken bescheiden markeringen, die samen iets van de ziel van de stad ontbloten.
De opening op 28 juni gaat gepaard met de lancering van een nieuw fotoboek dat hij maakte in samenwerking met Fw:Books en grafisch ontwerper Hans Gremmen.
Ook zal tijdens de opening, middels een live-performance, een 45 toeren single worden gepresenteerd met een muziekstuk dat componisten Harry de Wit en Guusje Ingen Housz naar concept van kunstenaar Neeltje ten Westenend maakten.
Keppel is open to be surprised by the imagery at site, allowing coincidence to take up a role in his practice, and subsequently work with these images prolonged and intensively. In the end his works appear to be modest markers that uncover something of the soul of the city.
The opening will be accompanied by the launch of a new photo book that Keppel made in collaboration with Fw:Books and graphic designer Hans Gremmen.
Also a 45 rpm single will be presented with a track that composers Harry de Wit and Guusje Ingen Housz made at the initiative of artist Neeltje ten Westenend. During the opening a live performance will take place.
Meer over de tentoonstelling

25 mei – 21 juni 2014
Met zijn eindexamententoonstelling trok Van Es al veel aandacht waardoor de eerste regels op zijn c.v. al bijzonder aansprekend zijn geworden. Zijn werk was al te zien bij galerie Ron Mandos Amsterdam, Signal Gallery New York, Point Éphémeré in Parijs en tijdens de Salone del Mobile in Milaan. In de komende maanden volgen de Vivacom Art Hall Sofia, Rencontres Arles en Unseen Photo Fair in Amsterdam. Recentelijk won van Es nog de Düsseldorf Photo Portfolio Review.
Van Es’ graduation show attracted a lot of attention resulting in a few appealing lines on his resume. His work has already been presented in Amsterdam, New York, Paris and Milan. In the next few months Sofia, Arles and again Amsterdam will be added to the list. Recently van Es won the Düsseldorf Photo Portfolio Review.
11 april 2014
Vrijdag 11 april om 19.30 uur organiseren we twee Artist Talks met Marleen Sleeuwits en Mémé Bartels. Ze geven allebei een presentatie van hun werk waarna ze in gesprek gaan met Edo Dijksterhuis.
Dijksterhuis is freelance journalist en coördinator bij het Laboratorium Actuele Kunstkritiek. Hij werkt voor uiteenlopende opdrachtgevers als De Filmkrant, De Persdienst, Museumtijdschrift, Art Slant, DAMn Magazine, Salon, The Mind’s Eye, MuseumVisie, Items, Mondriaan Fonds, Zuiderlucht, VandenEnde Foundation, Stimuleringsfonds Creatieve Industrie, Smaak Magazine (Rijksgebouwendienst), International Film Festival Rotterdam en de Vereniging Bedrijfscollecties Nederland.
1 maart – 19 april 2014
Nothing to be done is een kabinet; een verzameling van dingen en momentopnames. Het gaat in op de vluchtigheid van het alledaagse en de notie dat alleen het extraordinaire onze aandacht lijkt te vatten. Mémé Bartels temporiseert, om stil te blijven staan bij de dingen en momenten die we niet kunnen onthouden en de dingen die we ons toe-eigenen, om herinneringen levend te houden. Bartels onderzoekt in haar werk al langer het concept tijd. Voor het bedrijfsleven ontwerpt zij bedrijfsformules die gericht zijn op een ander aspect van dit onderwerp, namelijk: het verouderingsproces van de mens. Op dit moment werkt zij samen met Onne Gerritsen aan het boek Later als ik oud ben dat in 2014 zal verschijnen.
Bartels studeerde Afrikaanse Taalkunde, Theaterwetenschappen en strategische marketing. In 2012 studeerde zij cum laude af aan de Fotoacademie Amsterdam met haar installatie en boek Monochrome. Het boek werd door de Volkskrant aanbevolen als een van de beste fotoboeken uit 2013.
Nothing to be done is a cabinet, a collection of things and moments in time. It focuses on the volatility of the everyday, and the notion that only the extraordinary seems to grasp our attention. Bartels temporizes to reflect on things and moments we fail to remember and we appropriate to keep our memories alive. For some time now, Mémé Bartels has been exploring the concept of time. What mainly fascinates her is how we deal with it. She designs business models for the corporate sector that focus on a different aspect of the subject: the aging process of the human being. At the moment she is working with Onne Gerritsen on the book Later als ik oud ben that will be published in 2014.
Bartels studied African Linguistics, Theatre Studies, and Strategic Marketing. In 2012 she graduated cum laude from the Photo Academy in Amsterdam with the installation and book Monochrome. The book, an intriguing exhibition in a box, was recommended by national newspaper De Volkskrant, as one of the best photo books of 2013.

21 februari 2014
Op vrijdag 21 februari zullen Jan Rosseel en Sarah Carlier vertellen over hun werk. Joyce Roodnat (NRC Handelsblad) zal ingaan op het werk van Sarah Carlier en met haar in gesprek gaan (Nederlands gesproken). De Duitse fotografe Sara-Lena Maierhofer zal een lezing geven over haar fotoboek Dear Clark (Engels gesproken).
Joyce Roodnat is al enige tijd uitgesproken liefhebber van het werk van Sarah Carlier en schreef inmiddels twee keer over haar werk in haar wekelijkse column NRC gaat uit in het NRC Handelsblad. Op geheel eigen wijze zal Roodnat deze avond ingaan op het werk van Carlier en vervolgens met haar in gesprek gaan. Roodnat behoeft weinig introductie, maar voor alle volledigheid hebben we toch het een en ander voor u op een rijtje gezet.
Roodnat studeerde Nederlandse taal- en letterkunde aan de Vrije Universiteit in Amsterdam toen ze werd gevraagd om de kunstredactie van NRC Handelsblad te versterken. Al snel werd ze toegevoegd aan de filmredactie van de krant, en maakte tegelijkertijd deel uit van de redactie van het filmtijdschrift Skoop. Naast filmkritieken, -beschouwingen en -interviews schreef ze steeds vaker over dans, literatuur, toneel en musical. Medio jaren negentig verruilde ze haar functie van filmredacteur voor toneelcritica, om vervolgens tien jaar chef van de kunstredactie te worden. Inmiddels is Roodnat eindredacteur, commentator en columnist voor NRC Handelsblad. In de afgelopen jaren trakteerde Roodnat ons op diverse essays, gebundelde wandelverhalen en romans, zoals Een kwestie van lef, een stijlgids voor vrouwen tussen 40 en 60+.
De Duitse fotografe Sara-Lena Maierhofer (1982, Freudenstadt) studeerde, na een studie Politiek, in 2011 af aan de afdeling Fotografie en Media van de Fachhochschule in Bielefeld. Haar werk bestaat uit foto’s, video’s en objecten waarin zij op onderzoekende wijze de essentie van identiteit, rollenspelen en het menselijk bestaan in zijn algemeenheid bevraagt.
Tijdens haar research stuitte ze op het verhaal van Christian Karl Gerhartsreiter, een Duitser die voor zijn studie naar Amerika vertrok en vanaf dat moment identiteit na identiteit aannam om in 2008 als Clark Rockefeller te worden gearresteerd door de FBI. Hieruit is het boek Dear Clark ontstaan waarin found footage uit de jaren zeventig wordt afgewisseld met documenten en nieuwe beelden die haar onderzoek inzichtelijk maken. Het is een verzameling vol waarheden geworden waarin de subjectiviteit van ons geheugen en de kwetsbaarheid van onze perceptie en identiteit worden aangekaart.
De manier waarop zij haar verhalen presenteert heeft veel overeenkomsten met de wijze waarop Jan Rosseel dit doet. Ze weet zich gesterkt door haar eigen inlevingsvermogen en fantasie, en ze laat zich niet beperken door eventuele visuele gaten in het verhaal. Om Gerhartsreichter beter te begrijpen liet ze zich volledig opgaan in haar onderzoek en werd een volleerd bedrieger.
In de korte tijd na haar afstuderen heeft Maierhofer een mooi cv opgebouwd, waarop diverse nationale en internationale plekken staan. Haar werk werd gepresenteerd in Foam, O/C Berlin en op dit moment stelt zij haar werk tentoon in de gerenommeerde galerie FeldbuschWiesner in Berlijn. Vorige maand was ze nog aanwezig bij Plat(t)form 2014 in Winterthur waar ze Sarah Carlier ontmoette.

18 januari – 22 februari 2014
Carlier gaat met haar werk in op de manier waarop wij cultureel gewortelde tradities en gewoontes een plek proberen te geven in ons hedendaagse bestaan. Dit leidt tot poëtische en vaak ook humoristische mise-en-scènes, waarin de frictie die gepaard gaat met verandering voelbaar is.
Haar videowerken balanceren tussen verstilling en beweging. Het zijn filmische beelden met een fotografisch karakter, die bestaan uit één enkele opname. Zelf noemt zij het moving pictures. Lange tijd had haar werk een documentair vertrekpunt, maar in haar nieuwe werken gaat zij de relatie met de toeschouwer direct aan. Hierdoor geeft ze meer inzicht in haar eigen beleving en interpretatie van het onder-werp.
In 2012 stond Carlier op de shortlist van de Dutch Doc Awards (met nominaties voor haar fotoboek en haar tentoonstelling in De Brakke Grond) en stelde zij tentoon in het FoMu in Antwerpen. In 2013 stond ze, eveneens met meerdere nominaties, op de longlist van de Prix de Rome.
With her work Carlier researches the ways we attempt to place culturally rooted traditions and customs into our modern day existence. This leads to poetic and humoristic mise-en-scenes, in which the friction related to change becomes tangible.
Her video works balance between stillness and movement. They are cinematic series of images of a photographic nature that she calls moving pictures. For a long time her work had a documentary point of departure, but in her new works she addresses the viewer directly. This leads to more insights into her own perception and interpretation of the subject.
In 2012 Carlier was shortlisted for the Dutch Doc Awards (nominated separately for her first photo book and her solo exhibition at De Brakke Grond) and exhibited in FoMu in Antwerp. In 2013 she was on the longlist of the Prix de Rome, also with multiple nominations.
Meer over de tentoonstelling
18 januari – 22 februari 2014
Jan Rosseel gebruikt voor zijn tentoonstelling het werk waarmee hij afgelopen juni afstudeerde aan de KABK, als vertrekpunt om zijn project over de Bende van Nijvel verder uit te diepen. Achter de geënsceneerde reconstructies en de intrigerende portretten schuilt een persoonlijk verhaal van iemand die zijn vader verloor tijdens één van de vele overvallen van de bende. Maar het mag ook duidelijk zijn dat Rosseel een diepgravend onderzoek heeft ingesteld naar één van de grootste enigma’s in de Belgische geschiedenis. Bijna dertig jaar na dato is het mysterie nog steeds niet opgelost, terwijl volgend jaar de zaak zal verjaren voor de Belgische wet. Sinds zijn afstuderen werkte Rosseel, toegespitst op het gerechtelijk onderzoek, verder aan zijn project. Gedurende de tentoonstelling blijft hij verder werken waardoor we zijn ontwikkelingen nauwlettend kunnen volgen.
Rosseel werd in het afgelopen half jaar genomineerd voor het Steenbergen stipendium, werd tweede bij de Photo Academy Award, stond op de shortlist van Best of European Academies van DOX (Praag) en ontving de prestigieuze Beurs voor Toptalent Creatieve Industrie 2013 van de gemeente Den Haag.
For the exhibition Jan Rosseel will use his graduation works as a starting point for further research on the Gang of Nivelles. Behind the staged reconstructions and intriguing portraits lies a personal story of someone who lost his father during one of the many raids of the gang. But it should also be clear that Rosseel has set up a thorough investigation into one of the greatest enigmas in Belgian history. Nearly thirty years later the mystery remains unsolved, while next year the case will expire for Belgian law. Since his graduation Rosseel continued working on his project, zooming in on multiple aspects of the inquest. During the exhibition he will continue working on the project, so we can closely monitor his developments.
In the past half year Rosseel was nominated for the Steenbergen Stipendium, was the first runner up at the Photo Academy Award, was shortlisted for Best of European Academies of DOX (Prague) and received the prestigious scholarship Toptalent Creatieve Industrie 2013 from the municipality of The Hague.

18 01|22 02 2014
Sleeuwits heeft het afgelopen jaar gewerkt in een leegstaand kantoorgebouw van zestien verdiepingen. Hierin deformeerde en (re)construeerde ze verschillende ruimtes op een manier die het meest doet denken aan installaties en sculpturen, maar dan met een tijdelijk karakter.
Interiors is een persoonlijk en gelaagd onderzoek, waaruit je direct kunt opmaken dat het niet om de daadwerkelijke bestaande ruimtes gaat, maar om mentale ruimtes. De suggestie wordt gewekt dat ze zich bevinden in de schemerzone tussen realiteit en illusie. In de ruimtelijke werken wordt deze ervaring nog tastbaarder.
In 2012 werd Sleeuwits geselecteerd voor Foam Talent en in 2013 stond zij op de longlist van de Prix de Rome. Gedurende het afgelopen jaar was haar werk onder andere te zien in Los Angeles, Denver en Belo Horizonte (Brazilië). Als special mention presenteerde zij tijdens Photo Levallois in een overzichttentoonstelling een deel van haar nieuwste werk.
For the past year Sleeuwits worked in a vacant sixteen stories high office building. She deformed and (re)-constructed several offices in a way that is most reminiscent of installations and sculptures with a temporary nature.
Interiors is a personal and layered research, which is not about the actual existing spaces, but is about mental spaces. It suggests they are in the twilight zone between reality and illusion. In the spatial works this experience becomes even more tangible.
In 2012 Sleeuwits was selected for Foam Talent and in 2013 she was on the long list of Prix de Rome. During the past year, her work has been exhibited in Los Angeles, Denver and Belo Horizonte (Brazil). As a special mention, she presented a retrospective with a part of her latest work during Photo Levallois.
Meer over de tentoonstelling13 december 2013
Samen met ENFiD NL nodigen wij u van harte uit voor een avond gevuld met presentatie en debat. Vrijdag 13 december zullen Nadine Stijns en Xiaoxiao Xu vertellen over hun tentoonstellingen, en zullen drie representanten van de Filipijnse gemeenschap in Nederland het woord nemen. Tijdens deze avond willen we u een inzicht verschaffen in de consequenties van migratie en inzoomen op de huidige situatie van Filipijnse arbeidsmigranten in Nederland. De politieke agenda staat vol met relevante onderwerpen zoals de strafbaarstelling van illegaliteit en de aanstelling van de Commissie “Dienstverlening aan huis’ door minister Asscher. We nodigen u van harte uit aanwezig te zijn en bij te dragen aan het gesprek.
Met Nadine Stijns, Xiaoxiao Xu, Jonaida Santos van United Migrant Domestic Workers, Grace Cabactulan van Stichting Habagat en Rohlee de Guzman van ENFiD NL.Met speciale dank aan ENFiD NL.
Inleiding
Drie weken geleden waren we er nog vol van, Haiyan trok over de Filipijnen en verwoeste alles wat op zijn pad kwam. Er ontstonden overal persoonlijke initiatieven om geld in te zamelen en er volgde een nationale inzamelactie op televisie. Even leek het er op dat ons jaarlijks terugkerende moment van barmhartigheid Serious Request, iets vroeger in het jaar plaats vond. We stortten meer dan 33 miljoen euro op giro 555 en lieten elkaar via deze weg weten dat de gevolgen van Haiyan ons naar de strot greep. Maar nu, drie weken later, proberen we het verlies van één van de grootste helden van onze tijd collectief te verwerken. Alle televisieprogramma’s zijn inmiddels gevuld met het overlijden van Mandela. Zo gaan die zaken nu eenmaal, en dat kunnen we onszelf ook moeilijk kwalijk nemen; Haiyan is uitgeraasd, en Haiyan was de waan van de dag. Wat betreft de Filipijnen is alles weer bij het oude, we horen er eigenlijk niets van.
Filipinos sneeuwen al jaren onder. Ze verdwijnen op de achtergrond door ‘politieke hardschreeuwers’ die ons problemen rondom de toestroom van Oost-Europese arbeiders opspelden, of de groeiende wens om op basis van geloofsovertuiging de toegang tot de Nederlandse arbeidsmarkt af te sluiten. Ze sneeuwden onder door de waan van de dag. Een Filipijnse arbeidsmigrant heeft ook geen nieuwswaarde en ze zitten ons niet in de weg. Filipinos komen namelijk niet met velen tegelijk, ze rijden niet dronken door de stad en ze brengen geen vreemd geloof met zich mee. Ze zijn lief en zorgzaam, en ze leveren een bijdrage aan onze economie door onze kinderen op te vangen, ons huis schoon te maken en door meer van deze uiterst nuttige onopgemerkte taken van ons over te nemen. Kortom, ze gaan op in de massa.
In oktober vond er in de Filipijnen een aardbeving plaats en in november werd het getroffen door een tyfoon. Het is een plek waar de natuur zich keer op keer op een verwoestende manier manifesteert. Je kunt het de mensen die in dit land geboren worden moeilijk kwalijk nemen dat zij hun heil ergens anders zoeken. Inmiddels is arbeid dan ook het grootste exportproduct van het land geworden en draait de economie op geld dat veelal wordt verdiend achter de voordeuren van de upperclass in het Midden Oosten en het Westen. Op veel plekken kan dit niet anders dan in de illegaliteit. Ook in Nederland liggen er allerlei gevoeligheden op de loer als je bijvoorbeeld als huishoudelijk werker wilt werken. De commissie ‘Dienstverlening aan Huis’, die op voorstel van minister Asscher van Sociale Zaken en Werkgelegenheid is samengesteld, is er druk mee. Terwijl deze regelgeving nog onder de loep ligt blijft het in ons land heel gewoon om ‘de poets’ zwart uit te betalen, en is er een grijs gebied waar eigenlijk niemand van op de hoogte is. De illegaliteit blijft op de loer liggen en ondanks dat PvdA voorzitter Spekman de strafbaarstelling van illegaliteit als een waardeloze maatregel betitelde zag hij dat zijn partij de maatregel begin dit jaar onderdeel maakte van de grote ruilhandel om tot een regeerakkoord te komen. En dan gaat de schoen zo langzamerhand steeds meer wringen.
Om er achter te komen wat er allemaal speelt organiseert LhGWR een avond waar drie vertegenwoordigers van Filipijnse arbeidsmigranten hun licht laten schijnen op de huidige situatie. Welke signalen geeft de politiek nu daadwerkelijk af en hoe zouden we de discussie de noodzakelijke diepgang kunnen geven die deze migranten verdienen? Zijn en blijven we als Nederlanders de filantropische goeddoener en schermen we de deur naar onze arbeidsmarkt verder af, of kunnen we een structurele bijdrage leveren aan de vlucht voor het natuurgeweld?
De tentoonstelling A Nation Outside A Nation van Nadine Stijns bij LhGWR in Den Haag vertelt over de manier waarop arbeidsmigranten uit de Filipijnen zich staande houden in hun ‘tijdelijke’ leef- en werkomgeving. Ze laat zien hoe de familieband met de mensen in het thuisland in stand wordt gehouden door pakketten vol liefde te sturen, en met messcherpe steken verhaalt Stijns over mensen die al acht jaar lang hun kinderen niet hebben gezien omdat ze hen een betere toekomst willen geven. Zodra je dat ziet komen er direct vragen in je op; Hoe zou ik het vinden om mijn kinderen acht jaar lang niet te zien omdat je aan de andere kant van de wereld je in het zweet werk om een huis schoon te houden. Zoals de voorzitter van het Europees parlement Martin Schultz, laten we zeggen een toevallig passerende bezoeker, vorige week zei; het is goed om ons te realiseren dat we zo gefortuneerd zijn en dat we onze kinderen bij ons mogen hebben.
Jonaida Santos van United Migrant Domestic Workers streeft naar erkenning van de zogenaamde migrant domestic workers, en maakt zich sterk voor hun rechten. De organisatie beoogt gelijke rechten voor arbeidsmigranten als de arbeiders in het gastland. Zij stelt dat iedere migrant domestic worker recht heeft op een relatie met hun geliefden, dat zij zonder angst door het leven kunnen gaan in een democratische waardige en fatsoenlijke omgeving. UMDW streeft er naar om de arbeidsmigranten in Nederland te verenigen. De organisatie is onderdeel geworden van Abvakabo/FNV die alle arbeidsmigranten die werkzaam zijn in privé-huishoudens als reguliere en gelijkwaardige arbeiders erkent. Inmiddels is UMDW onderdeel van FNV Bondgenoten.
Grace Cabactulan is sinds jaar en dag actief voor Filipijnse arbeidsmigranten door het creëren van banen en het opzetten van uiteenlopende platforms. Vanwege haar politieke betrokkenheid tegen Marcos’ dictatorschap ontvluchtte ze, samen met haar Nederlandse man en haar twee kinderen, in het begin van de jaren tachtig de Filipijnen. In Nederland bleef ze lang politiek actief door zich in te zetten voor een clandestiene verzetsbeweging terwijl ze ook welzijnswerk verrichtte. In het begin van de jaren negentig verliet zij het politieke podium en stortte zich helemaal op het helpen van arbeidsmigranten. Op dit moment is Cabactulan voorzitter van stichting Habagat, die zich sterk maakt om de economische, sociale en politieke situatie van migranten te verbeteren en duurzaam te investeren in de Filipijnen.
Rohlee de Guzman is een onafhankelijke consultant/adviseur en voorzitter van ENFiD NL, de Nederlandse tak van The European Network of Filipino Diaspora. Dit Europese netwerk bestaat inmiddels uit 16 nationale vertakkingen. ENFiD heeft het verenigen van Fillipijnse migranten in Europa hoog in het vaandel, en ondersteunt hen op uiteenlopende manieren. Het formuleren van een eenduidig geluid naar zowel de Filipijnse overheid als overheden in de gastlanden staat daarbij voorop.
ENFiD NL bestaat uit representanten van zeven verschillende Nederlandse Filipijnse organisaties wiens doelen variëren van het promoten van de Filipijnse cultuur tot het representeren bij overheidsgerelateerde zaken.
9 november – 22 december 2013
Begin dit jaar werd Xu geselecteerd voor een prestigieus project dat Noorderlicht introduceerde: Het Vervolg. Een opdracht aan zeven fotografen om een vervolg te maken op een serie die zij in het verleden hebben gemaakt. Met de selectie voor de opdracht als inspirerende motivator op zak, keerde Xu terug naar haar geboorteomgeving om dieper in te gaan op haar persoonlijke herinneringen en de veranderende omgeving aldaar. Dit keer gesterkt met een hoeveelheid verhalen van Chinese Nederlanders die net als zij hun families achterlieten om in Nederland een nieuw bestaan op te bouwen.
Hoewel Noorderlicht ruimschoots mogelijkheid heeft geboden voor de presentatie van het nieuwe werk vroeg LhGWR Xu om het ook in Den Haag te presenteren. De tentoonstelling van Xu kent een sterke verbintenis met het werk van Nadine Stijns dat gelijktijdig bij LhGWR wordt gepresenteerd. First and third party coming together.
Early this year, Xu was selected for a prestigious project introduced by Noorderlicht: The Sequel. An assignment to seven photographers to create a new series based on one they had made before. With this selection as inspiring motivator Xu returned to her former hometown to elaborate on her personal memories and the changing environment of Wenzhou. This time strengthened with a number of stories of Chinese Dutch(men) that, like Xu, left their families to build up a new life in the Netherlands.
Although Noorderlicht provided ample opportunity for the presentation of her new work LhGWR asked Xu to also present it in The Hague. The exhibition of Xu has a strong commitment to the work of Nadine Stijns that is presented simultaneously at LhGWR. First and third party coming together.

9 november – 22 december 2013
26 – 29 september 2013
LhGWR neemt met erg veel trots deel aan de tweede editie van Unseen Photo Fair. Van 26 tot en met 29 september kun je je op het Westergas-terrein in Amsterdam verknochten aan de crème de la crème van de internationale fotografie. LhGWR presenteert er werk van Karianne Bueno, Krista van der Niet, Lana Mesic, Stephan Keppel en Nadine Stijns.
De vrijdag is van ons!
Tijdens Unseen vinden er allerlei activiteiten plaats die de moeite waard zijn om te bezoeken. Ook LhGWR draagt op verschillende manieren bij aan deze programmering.
Sarah Carlier en Pierre Derks in het videoprogramma Dutch Artists
Tussen 13.00 en 14.00 uur zullen videowerken van Sarah Carlier en Pierre Derks te zien zijn in Living Room. Carlier toont haar Familieportret en Derks enkele werken uit zijn Screening Reality reeks.
Booklaunch en signeersessie Floating Population van Nadine Stijns
Op vrijdagavond om 20.30 uur wordt het fotoboek Floating Population van Nadine Stijns gelanceerd, dat is uitgegeven door Fw: Books. In de jaren 80, na de openstelling van China’s economie onder Deng Xiaoping, verlieten veel boeren hun geboortedorp als een reactie op de landbouwhervormingen, en gingen op zoek naar werk in China’s groeiende steden. Deze mensen afkomstig uit China’s grote landelijke gebieden worden aangeduid als de ‘floating population’. Door het visueel assembleren van foto’s, video stills en objecten zoals textiel, rubber schoenen, bouwmaterialen, een sok, stapels ansichtkaarten, posters en meer onderzoekt Nadine Stijns deze stroom van arbeidsmigranten. Met teksten van sinoloog, journalist en schrijfster Catherine Vuylsteke. Kom je op vrijdagavond naar Unseen, dan kun je je exemplaar direct laten signeren door Nadine!
Artist Talk en Crowdfunding Clever Eyes van Lana Mesic
Aansluitend op de boeklancering van Stijns zal Lana Mesic vertellen over haar werk en de dummy van haar boek Clever Eyes presenteren. Dit bijzondere inzicht in de onzichtbare mannen in Mesic’ leven wordt vormgegeven door Karin Mientjes (bekend van onder andere Four years, three deaths, sweaty armpits and a fetus van Sarah Carlier). U kunt op de beurs intekenen of kenbaar maken dat u op de hoogte wilt blijven van haar vorderingen.

7 september – 3 november 2013
In Higley wordt de globalisering teruggeschaald naar een micro-cosmos; een boerengemeenschap aan de rand van Phoenix. Het gaat in op een omslagpunt waarop het verleden wordt ingehaald door het voortstuwende kapitalisme. De serie is doorspekt met nostalgische overpeinzingen en romantische noten die ongemerkt uit Phelps’ persoonlijk verleden voortkomen. Toch lees je de serie niet als een aanklacht, je ervaart eerder een berusting in het feit dat tijd ook verandering met zich meebrengt. Vervolgens worden we in Haboob geconfronteerd met de keerzijde van voorspoed.
Phelps is naast fotograaf ook als curator en bestuurslid betrokken bij Galerie Fotohof in Salzburg. Zijn werk werd in de afgelopen jaren gepresenteerd bij vooraanstaande Europese galeries als Robert Morat Galerie (Hamburg), Galerie Brunnhofer (Linz) en Galerie Jo van de Loo (München).
In Higley, globalization is scaled to a micro-cosmos; a farming community on the outskirts of Phoenix. It deals with the tipping point where the past is overtaken by a propelling capitalism. The series is punctuated with nostalgic musings and romantic notes that emerge imperceptibly from Phelps’ personal past. Yet you do not read the series as an indictment, you experience more of a resignation to the fact that time brings change. Then, in Haboob, we are faced with the downside of prosperity.
Phelps works as a curator and board member of the Galerie Fotohof in Salzburg. In recent years his works have been presented at renowned galleries like Robert Morat Galerie (Hamburg), Galerie Brunnhofer (Linz) and Galerie Jo van de Loo (München)

07 september – 3 november 2013
In het afgelopen jaar stond Mesic op de longlist van de Dutch Doc Award 2013 en nam ze deel aan Plat(t)form 2013 van Fotomuseum Wintherthur (een internationale portfolio meeting met een selectie van de beste afstudeerders van Europa). In maart en april werkte ze samen met Thomas Kuijpers, Rodrigo Marcondes en Garapa in Sao Paulo aan een bijzonder fotografisch project. Nog geen drie maanden later maakt dit project deel uit van de Pirelli Photography Biennial in het toonaangevende MASP in Sao Paulo.
In the past year Mesic was on the longlist of the Dutch Doc Award in 2013 and took part in Plat (t) form 2013 Fotomuseum Winterthur (an international portfolio meeting with a selection of the best graduates from Europe). In March and April she worked with Thomas Kuijpers, Rodrigo Marcondes and Garapa in Sao Paulo on an intruiging photographic project. Three months later the project is part of the Pirelli Photography Biennial in leading MASP in Sao Paulo.

14 juni – 7 juli 2013
In ‘Letters from Utopia’ van Daan Paans worden we getrakteerd op een serie ‘hiernamaals’ van een niet alledaags soort. Documentair fotograaf Daan Paans zal in navolging van zijn eerdere onderzoek in de projectruimte van LhGWR een tentoonstelling inrichten met een presentatie van zijn boek en de eerste prints van zijn project. Met veel plezier toont LhGWR hoe het zaadje dat vorig jaar werd gezaaid nu tot bloei is gekomen in een opmerkelijk boekwerk. Paans was destijds de eerste kunstenaar die de nieuwe projectruimte van LhGWR in gebruik nam om onderzoek te doen voor een lopend project. Hij werkte daar drie weken geïnspireerd aan de verdere verdieping en een ruimtelijke presentatie met het eerste beeldmateriaal met als doel in- en overzicht te krijgen over de stand van zaken van zijn project over ‘onsterfelijkheid’.
Deze nieuwe publicatie ligt in het verlengde van het boek Perhaps it might be said rightly…, waarmee hij in 2009 afstudeerde aan de afdeling fotografie van st. Joost in Breda. Hierin werd al duidelijk dat Paans een sterke interesse heeft voor de invloed van tijd op onze perceptie van de wereld. In dit project zoekt Paans wederom in de reikwijdte tussen wetenschap en occultisme naar opmerkelijke onsterfelijkheidstheoriëen. Hij onderzocht vijf groeperingen die de menselijke levensspan extreem willen verlengen of zelfs tot doel hebben onsterfelijk te zijn.
Het resultaat is ontworpen door Rob van Hoesel (TEC Books/The Eriskay Connection) en bevat een tekstuele bijdrage van Jos de Mul. De redactie vond plaats onder het toeziend oog van Frank van der Stok.
Meer over de tentoonstelling14 juni 2013
Op 14 juni is het volle bak bij LhGWR met een doorlopend programma dat om 19.30 uur van start zal gaan. Er worden drie nieuwe boeken gelanceerd en toegelicht door hun makers. Indre Klimaite zal vertellen over On continuous and systematic nutrition improvement, Niels Blekemolen over Een keer per week en Daan Paans over Letters from Utopia.
In aanvulling op Paans’ werk zullen twee Cryonisten een toelichting geven op hun wens om ingevroren te worden na hun dood. Tegelijkertijd wordt zijn tentoonstelling in de projectruimte van LhGWR officieel geopend.
Op zich staan alle ingrediënten voor deze avond los van elkaar, maar met enige fantasie raken we in de flow. In ‘On continuous and systematic nutrition improvement’ rept Indre Klimaite over ‘het Litouwse goede leven van voorheen’. In het wrange poëtische document ‘Een keer per week’ van Niels Blekemolen maken we een stille tocht door een verzorgingstehuis en in ‘Letters from Utopia’ van Daan Paans worden we getrakteerd op een serie ‘hiernamaals’ van een niet alledaags soort.

26 mei – 7 juli 2013
Het werk van Krista Van der Niet, Edwin Deen en Koen Hauser appelleert aan onze esthetische ervaring. Het is mooi, en associatief past het erg goed bij elkaar. Dat zou op zich al een prachtige reden zijn om een tentoonstelling samen te stellen, een presentatie waarin hun werk elkaar complementeert. Het is echter nog boeiender om te zien hoe hun uiteenlopende werkmethodes en disciplines elkaar beroeren en hoe hun werk elkaar vindt in de aansturing op een bovenzintuiglijke ervaring. Zo kunnen in de werken van Van der Niet futiliteiten een eigenwaarde krijgen, verhaalt Hauser in de tussenruimten van een beeldsequentie en kan in het werk van Deen de meerwaarde van een georchestreerd collectief voelbaar worden.
Hier worden haar fijngevoelige kwaliteiten op het gebied van compositie, kleur en verhouding zeer duidelijk zichtbaar. Ze kneedt en stileert de kleinste details waardoor een helderheid en directheid van het beeld wordt bereikt. In al die helderheid wordt het beeld tijdloos en tegelijkertijd toegankelijk. Om haar perceptie overdraagbaar te maken is zij de sturende factor in de kijkrichting van de toeschouwer. Op dit punt wordt de beeldhouwer fotograaf en sta je samen met haar stil.
Zelf zegt ze dat ze geen gewichtige belangrijke boodschap communiceert, maar daar kun je over redetwisten. De temporisatie en de oase van rust, die je tegemoet komt wanneer je haar werk bekijkt, zorgt voor onthaasting en confronteert je met je onoplettendheid en ongeduld. Het is een scherprechter die je besluipt, en je laat weten dat het moeilijk is om vanuit jezelf dingen op waarde te schatten.
Krista stelde in de afgelopen jaren op verschillende nationale en internationale podia tentoon waaronder Foam, het Bijbels Museum, Cobra Museum, Coming Soon Galerie (Frankrijk), ACF Amsterdam en Buitenplaats Beeckestijn. Ze werkt(e) in opdracht voor onder andere VPRO-Gids, KesselsKramer, Stadsschouwburg Journaal, Stadsschouwburg Utrecht, Theater aan het Spui, Volkskrant Magazine en Arts Holland Magazine.
Edwin is een moderne jutter; het verzamelen van trivia en aanleggen van collecties zijn een wezenlijk onderdeel van zijn werkmethode. In zijn verzamelingen van futiele objecten krijgt ieder onderdeel zijn meerwaarde door de nieuwe context waarin ze worden geplaatst. Niet alleen doordat hij het geheel (de verzameling) presenteert in een kunstruimte waar de toeschouwer ‘op zijn hoede is voor betekenis’, maar vooral doordat de verzameling de schoonheid van ieder onderdeel bekrachtigt. Hier en daar grijpt hij in door het verwijderen van informatiedragers van de producten waardoor het eerder genoemde basismateriaal een pure vorm blijkt te hebben. Het versterkt de mogelijke vergelijking van de waarde of betekenis van een object in verschillende contexten.
Voor de tentoonstelling bij LhGWR maakt Deen onder andere een ‘Local Collection’. De omgeving van LhGWR wordt binnenstebuiten gehaald op zoek naar een plaatsgebonden verzameling.
Naast zijn installaties en sculpturen maakt Deen ook werk gebaseerd op experiment, waarbij hij kwaliteiten van objecten vanuit een natuurkundig perspectief benadert. Deen beoogt een transformatie plaats te laten vinden die zowel fysisch als visueel is. Het exacte resultaat van deze experimenten staat nooit vast, van tijd tot tijd mislukken ze zelfs. Het doel is een esthetisch resultaat te verkrijgen, en zo de beeldende kwaliteit van het experiment op te zoeken. Tegelijkertijd streeft hij er ook naar om het publiek te laten zien waar hij verborgen talenten van een object denkt te herkennen.
Edwin Deen studeerde af aan de Gerrit Rietveld Academie in 2009 waar hij sinds 2011 als docent en mentor werkzaam is in het basisjaar. Met zijn eindexamenwerk won hij de Art Olive Award 2009 en een jaar later ontving hij ook de Crazy Curators Award voor een serie kleine installaties. In de afgelopen paar jaar stelde hij tentoon bij onder andere W139, Galerie Juliètte Jongma, Museum Beeckestijn, Ampelhaus (Oranienbaum), Studio Zeta (Milaan) en Galeria Fundacja Atelier (Warschau).
Hauser’s liefde voor verzamelingen kent een grote gelijkenis met die van Deen. Ook in Hauser’s werk gaan losse elementen een dialoog met elkaar aan. Waar Deen ingaat op de relatie tussen de objecten en op de contextuele referenties zoekt Hauser naar het verhaal tussen een sequentie van beelden. Komend uit de modefotografie maakt hij met speels gemak gebruik van een esthetische toenadering van zijn publiek om hen vervolgens mee te nemen in de werkelijke toedracht van zijn werken.
Zo introduceert hij de mens in deze tentoonstelling vol objecten, maar gebruikt het lichaam om te verhalen. Hij presenteert zijn diaserie Amethyst, dat op een pijnlijke en tegelijkertijd poëtische wijze het proces van menselijk verval inzichtelijk maakt.
Hauser studeerde af in 1996 aan de Rijksuniversiteit van Leiden waar hij de masteropleiding sociale psychologie volgde, om later nog de opleiding fotografie aan de Gerrit Rietveld Academie in Amsterdam te voltooien. Na zijn opleiding gaf hij les aan diezelfde academie en aan de Willem de Kooning Academie in Rotterdam. Hij ontving enkele malen een beurs van het Fonds BKVB en stelde tentoon op aansprekende plekken als Het Stedelijk Amsterdam, Het Nederlands Fotomuseum, Nederlands Historisch Museum, Seelevel Gallery, Galerie van Zoetendaal, Galerie 37 Spaarnestad, Vlaams Cultuurhuis de Brakke Grond, GEM Den Haag en l’institut Néerlandais (Parijs).
Zijn werk is gepubliceerd in een reeks aansprekende tijdschriften zoals Avantgarde, Avenue, l’Officiel, Blend, Spoon Magazine, Esquire USA, Capricious, Under/Current, Volkskrant magazine, Oog, Mr Motley, Kunstbeeld en Foam magazine.
Meer over de tentoonstelling

14 april – 12 mei 2013
Met zijn nieuwe project Nature, a Deconstruction legt Rob Wetzer het idee van The Lost World – de moderne variant van de Hof van Eden – onder de loep. Door in te zoomen op gamelandschappen, waarin de meest recente technologische ontwikkelingen samenvallen met een geavanceerde virtuele landschapservaring, laat hij bij LhGWR zijn eerste bevindingen zien van een onderzoek naar ons idee van een pure natuur. Wetzer onderzoekt in zijn werk hoe culturele conventies ons blikveld bepalen. Het gebruik, de beleving én de vormgeving van onze dagelijkse leefruimtes zijn daarbij belangrijk. Hij benadert dit vanuit historisch en sociologisch perspectief. Rob Wetzer is ook onderdeel van het duo Knibbeler/Wetzer. Dit project ligt in het verlengde van het onderzoek naar een actuele beleving van natuur, dat in deze samenwerking centraal staat.
Over Nature, a Deconstruction
Technologische ontwikkelingen brengen ons steeds verder weg van de natuur. Ons hele leven lijkt in toenemende mate maakbaar, tot onze natuurlijke omgeving aan toe. Natuur is productielandschap of een vrijetijdsbesteding geworden, een plek die we kiezen te bezoeken. Ongerepte natuur zien we alleen nog verheerlijkt in BBC documentaires, of op groepsreizen met een geregisseerde natuurbeleving. Hierdoor hebben we een mentaal beeld ontwikkeld van wat ongerepte natuur is, dat los lijkt te staan van een werkelijke (fysieke) verhouding tot dat landschap. Niettemin hebben we het idee opgevat dat we ons landschap, na eeuwenlange exploitatie, in de oorspronkelijke staat terug moeten brengen. Om dat te doen moeten we het vooral zijn gang laten gaan; georganiseerde ongereptheid is de nieuwe natuurlijkheid. Het beeld van het ideale landschap dat ook het idee van georganiseerde ongereptheid heeft beïnvloed, wordt omschreven als een ‘Lost World’. Een concept dat volgens moderne (media-)filosofen als Koert van Mensvoort en Michiel Schwarz gebaseerd is op ons beeld van het Hof van Eden, zoals eeuwenlang gevisualiseerd door kunstenaars. Wanneer je daar verder over nadenkt kun je er niet omheen dat het concept van een Lost World een optelsom is van herinterpretaties van afbeeldingen van – en ideeën over – de natuur, die al net zo lang bestaan als haar exploitatie.
Rob Wetzer koppelt de virtuele landschappen die het decor vormen in computergames aan de verbeelding van en theorieën over de Lost World. Deze landschappen moeten de speler niet alleen het gevoel geven op ontdekking te gaan in een eindeloze wereld, sterker nog, de autonome ervaring van de natuur speelt in deze virtuele omgevingen een steeds belangrijkere rol. Het landschap dat vroeger slechts diende als decor, is nu een wezenlijk onderdeel van de speelervaring. In de computerlandschappen worden weersomstandigheden en flora tot in de kleinste details nagebootst; het sneeuwt, regent of onweert, dagen gaan over in nachten en de bijbehorende fauna wandelt geluiden producerend door het beeld. En om die ervaring zo subliem mogelijk te maken bevatten deze landschappen Romantische interpretaties van de natuur die we kennen van landschapsschilders als Caspar David Friedrich en Albert Bierstadt.Waarbij het landschap moeiteloos van besneeuwde bergtop overgaat in gele stranden met palmbomen, en je verlost bent van alle ongemakken van de fysieke werkelijkheid. Zittend achter je beeldscherm bieden deze landschappen de ideale mogelijkheid voor een ultieme natuurbeleving.

17 maart – 12 mei 2013
Crouwers presenteert in deze tentoonstelling een vijf schermen tellende video-installatie, enkele prints en een publicatie met een kort verhaal, die zij ter gelegenheid van de tentoonstelling in een kleine oplage heeft gemaakt.
Tijdens de opening zal een performance worden verzorgd door Perte Totale Operations, een vloeibaar collectief rond dichter Antoine Boute. De crew bestaat normaliter uit een wisselende samenstelling van muzikanten, eventuele gasten en Alexandra Crouwers (als vj). Deze keer zullen Mauro Pawlowski en JP de Gheest hem flankeren.
This multilayered aspect emerges in the numerous links to archaic symbolism, cinema, obscure conspiracies and apocalyptic myths, but also in the references to working in a virtual environment in which the computer is percieved as a digital studio. It creates a remarkable contrast between an instinctive assembly of topics and the use of high-tech media.
Crouwers will present a five screen video installation, five prints and a publication with a short story, which is produced in a limited edition in addition to the exhibition.
During the opening Perte Totale Operations, a fluid collective revolving around poet Antoine Boute, will perform. The crew consists out of an interchanging constellation of musicians, guests and a vj (Alexandra Crouwers). For this occasion Mauro Pawlowski and JP de Gheest will flank Boute.
De titel ‘I.M. Dog, Star’ verwijst naar de ster Sirius, die een symboliek met zich meedraagt in onder meer de oud-Egyptische mythologie en de zogenaamde ‘Illuminati’. ‘I.M.’ kan gelezen worden als ‘ik ben’. De vijf projecties laten soms een interieur, soms ook niets anders zien dan een kader. De beelden lijken wat te ‘zwalken’, alsof ze geen vaste vloer onder zich hebben. Die luchtledigheid lijkt hier en daar te worden benadrukt door het gebruik van chroma-key blauwe vlakken – waar door een raam een uitzicht zou worden verwacht is niets te zien behalve dit blauw.
Op een ander vlak zijn de beelden als diorama’s te beschouwen; de werken doen denken aan spookhuizen en wekken de indruk dat er verschillende ‘realiteiten’, universums of punten in de tijd door elkaar heen vloeien. Het vloeibare en onvaste karakter van het expliciet pre-modernistische beeld staat in hard contrast tot de solide techniek die erachter zit.
The title ‘I.M. Dog Star ‘refers to the star Sirius, which can be linked to the inherent symbolism of the ancient Egyptian mythology and the so-called ‘Illuminati ‘. ‘I. M.’ can of course be read as ‘I am’.
The five projections sometimes show an interior, and sometimes nothing but a framework. The images seem to be “drifting” as if they were lacking solid ground. This vacuum is emphasized by the use of chroma-key blue areas – in places where the spectator should expect a view through a window, only a blue emptyness is shown.
On another level, the images can be percieved as dioramas or haunted houses and suggest those derive from different ‘realities’, universes or points in time, that seem to be merging into eachother. The fluid and unsteady nature of the explicitly pre-modernistic images contrasts the solid computer engineering behind it.
Crouwers studeerde in 2001 af aan het Sandberg Instituut en volgde in 2004 en 2005 een tweede masterstudie, Filmwetenschappen & Beeldcultuur aan de Universiteit van Antwerpen. In de afgelopen tien jaar heeft zij een indrukwekkend cv opgebouwd waarop tentoonstellingen, screenings en publicaties prijken die op verschillende continenten plaats vonden. Zo exposeerde zij in Nederland, België, de Verenigde Staten, Polen en Groot-Brittannië en werden haar videowerken vertoond in Duitsland, Zweden, Australië, IJsland en China. In 2009 was ze drie maanden artist in residence bij RAID Projects in Los Angeles. Daarnaast schrijft zij voor het Belgische kunsttijdschrift hART en cureerde zij enkele groepstentoonstellingen in Antwerpen. Met veel succes maakte zij in 2010 een installatie in het S.M.A.K. in Gent voor de tentoonstelling ‘Hareng Saur: Ensor en de hedendaagse kunst’. Sindsdien presenteerde zij verschillende installaties die terug zijn te vinden op het web via de volgende links: Perte Totale Operations, Le Fresnoy, Tourcoing (Fr), ‘Visions Fugitives’, ‘The Cover Mountain’, Isis Arts ‘On The Precipe’ (een rondreizend video-installatie programma voor de zomer van 2013, gecureerd door Kelly Richardson).
Crouwers graduated in 2001 at the Sandberg Institute and studied Film & Visual Culture Studies at the University of Antwerp. In the past ten years she has built up an impressive resume with exhibitions, screenings and publications that occurred on different continents. She exhibited in the Netherlands, Belgium, the United States, Poland and Great Britain and her video works were screened in Germany, Sweden, Australia, Iceland and China. In 2009 she was an artist in residence at RAID Projects in Los Angeles. In addition to her visual works, she writes for Belgian art magazine hART and curated several exhibitions in Antwerp. With great success she showed an installation in 2010 at the S.M.A.K. in Ghent for the exhibition ‘Hareng Saur: Ensor and contemporary art’. Since then she presented several installations that can be found on the web through the following links: Perte Totale Operations, Le Fresnoy, Tourcoing (Fr), ‘Visions Fugitives’, ‘The Cover Mountain’, Isis Arts ‘On The Precipe’ (a traveling video installation program for the summer of 2013, curated by Kelly Richardson).
Antoine Boute is een Belgische schrijver, performer en filosoof. Hij verkent de grenzen tussen lichaam, taal en stem door verschillende middelen en media : experimentele romans, poëtische teksten, essays, klankperformances in het Frans en in het Nederlands, conferenties, grafische poëzie, films, performances op het internet, collectieve geschriften met zijn kinderen, de organisatie van BRUL-avonden en van een nachtelijk festival in een bos (Boslawaai), en werkt samen met muzikanten, schrijvers, tekenaars, kinderen, daklozen en leerlingen. Boute reist af naar Den Haag met in het gezelschap van Mauro Pawlowski en JP de Gheest. Pawlowski is werkzaam als gitarist van de Belgische groep dEUS en een onstuitbare reeks andere projecten, waaronder Mauro & The Grooms, Gruppo Pawlowski, Otot en Somnabula. Jean Philippe De Gheest is drummer (Mark Lanegan, Creature with the Atom Brain).
Perte Totale Operationsis a fluid collective, revolving around poet Antoine Boute. The crew consists out of an interchanging constellation of musicians, amongst which Mauro Pawlowski, Jean Delacoste, JP de Gheest and guests – and a vj: visual artist Alexandra Crouwers.
Antoine Boute is a Belgian writer, performer and philosopher. He explores the boundaries between body, language and voice, by use of a variety of means and media: experimental novels, poetic texts, essays, sound-performances in French and Dutch, conferences, graphic poetry, film, internet performances, collective writings with his children, the organisation of BRUL-evenings and a nocturnal festival in a forest (Boslawaai), and collaborates with musicians, writers, artists, children, homeless people and students. Boute will travel to The Hague with Mauro Pawlowski (guitarist of Belgian band dEUS, and a range of other projects, like Mauro & The Grooms, Gruppo Pawlowski, Otot and Somnabula) and JP de Gheest (Mark Lanegan, Creature with the Atom Brain).

Een avond vol meningen, overtuigingen, vraagtekens en heel veel waarheden. LhGWR organiseert een bomvolle avond met twee rondleidingen, een boekpresentatie, een lezing en een discussie. Pierre Derks en Thomas Kuijpers bijten het spits af en vertellen in een rondleiding over hun tentoonstellingen. Jan-Dirk van der Burg verhaalt over zijn laatste publicatie Censorship Daily, waarin de zwaar gecensureerde Iraanse editie van NRC Handelsblad onder de loep wordt genomen. Daarna zal de tachtig jarige ufologe Jo van Buuren vertellen over haar waarheid: Zij werd, net als Travis Walton (die centraal staat in de tentoonstelling van Thomas Kuijpers) ruim dertig jaar geleden ontvoerd door een UFO. Daar gaan we daarna onder leiding van een moderator verder op in.

27 januari – 24 februari 2013
Het vertrekpunt van dit visuele onderzoek is de toenemende mate waarin de live werkelijkheid (realiteit) moet concurreren met een representatie daarvan: een schermwerkelijkheid.
Al meer dan vijftig jaar neemt de televisie als zogenaamd ‘venster op de wereld’ een vaste plek in in ons huishouden. Met nieuwe functies en technieken zoals high-definition beeldkwaliteit, internetaansluiting en de komst van 3D beeld wordt haar positie hardvochtig verdedigd. De flatscreen vormgeving, in combinatie met de montage aan de muur lijken ingegeven om de venstermetafoor te behouden.
We bekijken de wereld echter steeds vaker door het scherm van een smartphone, een tablet of door een Augmented Reality bril. De afhankelijkheid van een voorgeprogrammeerd venster lijkt stilletjes aan te verdwijnen en we vinden het als vanzelfsprekend dat ons nieuwe venster wordt aangevuld met één of meerdere informatielagen. Hieruit neigt Derks te concluderen dat de toch al complexe live werkelijkheid niet meer voldoende is. In een serie videowerken vermengt Derks, door middel van geraffineerde montage, de schermwerkelijkheid met de live werkelijkheid. Hierdoor ontstaat een ietwat vervreemdende nieuwe realiteit.
Ook zijn de subtiele interventies in de openbare ruimte te zien die van een bestaand glazen paneel, zoals geluidsscherm of raam, een beeldscherm maken. Bijvoorbeeld door het beeldmerk van televisiezender op het glas van een bushokje aan te brengen, wordt deze één van de vele beeldschermen die ons omringen.
De meest realistische representatie van de werkelijkheid wordt door hem gevonden in ip-camera’s waarvan onbedoeld het signaal te ontvangen is. In een constant veranderende projectie van live videobeelden, wordt door Derks het begrip “venster op de werkelijkheid” opnieuw gedefinieerd. Door beelden te combineren en een laag aan de camerabeelden toe te voegen met elementen en de vormtaal van televisie, ontstaat er echter onduidelijkheid over de mate van betrouwbaarheid of enscenering. De live Twitter zoekresultaten van een door het beeld ingegeven serie woorden, zijn als de ondertiteling aan de streams toegevoegd. Hiermee “layered” Derks de oorspronkelijke eenduidige en pure beeldbron, waardoor een nieuwe/vernieuwde schermwerkelijkheid wordt gecreëerd.
Het constante element in zijn visuele onderzoek is het samenbrengen en/of omdraaien van de verschillende werkelijkheden en representatievormen. Hetgeen mogelijk kan leiden tot een herwaardering van de live werkelijkheid of minstens een heroverweging van de scherm variant.
The starting point of this visual research is the increasing degree to which live reality must compete with its representation: a screen reality.
As we more and more look at the world through the screen of a smartphone, a tablet or through Augmented Reality glasses, the preset window to the world (like television) quietly seems to disappear.
As part of Screening Reality, Derks blends the screen reality with the live reality. Through subtle interventions in public space he creates an analog reaction to our information society.

27 januari – 24 februari 2013
Kuijpers’ werkmethode bestaat voor een overgroot deel uit onderzoek en het verzamelen van archiefmateriaal. Hij gebruikt allerlei gevonden materiaal dat representatief is voor verschillende beweringen omtrent een bepaald onderwerp. Hij plaatst deze materialen in een uitgebreid kader, zodat de kijker ze kan vergelijken en een inzicht krijgt in de manier waarop de ‘waarheid’ over een onderwerp is opgebouwd.
Kuijpers zal zijn nieuwe project over de ontvoering van Travis Walton door een UFO in 1975 presenteren.
Kuijpers studeerde in 2011 in Breda af aan de Masteropleiding Fotografie van AKV | St.Joost. Hij studeerde onder andere af met de publicatie 2750/2751, waarvoor hij slechts enkele foto’s gebruikte. Het bestond uit een complex staaltje research over 9-11 dat uitmondde in een multi-lineair verhaal. In de publicatie stonden vijf verschillende waarheden centraal waarbij de lezer van de verhalen desgewenst kon overstappen van de ene in de andere waarheid.
Kuijpers onderzoekt in zijn werk ‘de waarheid’. Hij is geïnteresseerd in de manier waarop waarheid wordt geconstrueerd en zoekt naar momenten waarop fantasie overgaat in waarheid en waarheid in fantasie. Kuijpers’ werkmethode bestaat voor een overgroot deel uit onderzoek en het verzamelen van archiefmateriaal. Hij gebruikt allerlei gevonden materiaal, zoals geluidsfragmenten, videobeelden, officiële documenten en krantenknipsels, dat representatief is voor verschillende beweringen omtrent een bepaald onderwerp. Kuijpers plaatst deze materialen in een uitgebreid kader, zodat de kijker ze kan vergelijken en een inzicht krijgt in de manier waarop de ‘waarheid’ over een onderwerp is opgebouwd. Kuijper zal zijn nieuwe project over de ontvoering van Travis Walton door een UFO in 1975 presenteren.
In de korte periode na zijn opleiding exposeerde Kuijpers onder andere bij Sign Gallery (Groningen), Kunsthal (Rotterdam), Kunstenlab (Deventer), CBK ‘s-Hertogenbosch en tijdens Breda Photo. Zijn werk werd genomineerd voor de Media Art Youg Talent Award, Youngblood Award en de Breda Art Award en hij maakte werk in opdracht voor onder andere Vice en Stichting Stedelijke Fotografie Utrecht. In 2013 ontving Kuijpers een startstipendium van het Mondriaan Fonds.
Kuijpers’ working method consists to a large part of research and collecting archival material. He uses all kinds of found materials representative to the various assertions about a particular topic. He places these materials in a comprehensive framework, so that the viewer can compare them and get an insight into how the “truth” about a subject is constructed.
Kuijpers will present his new project on the abduction of Travis Walton by a UFO in 1975.

Van 19 tot en met 23 september kun je je op het Westergas-terrein in Amsterdam verknochten aan de crème de la crème van de internationale fotografie. LhGWR presenteert er onder andere nieuw werk van Sarah Carlier, het recente werk van Marleen Sleeuwits en Ahmet Polat zal er zijn nieuwe boek Kemal’s Dream lanceren. In de Unseen Collection is ook werk van Christian Kryl te zien.

In de eerst drie jaar van haar presenteerde LhGWR zich bij wijze van test op Arti 09, om vervolgens twee jaar achter elkaar op Art Amsterdam te staan. In Amsterdam werden onder andere Isabella Rozendaal, Ahmet Polat, Johan Gustavsson, Sarah Carlier en Marleen Sleeuwits gepresenteerd.

21 februari – 18 maart 2012
De publicatie ligt in het verlengde van het boek Perhaps it might be said rightly…, waarmee hij in 2009 afstudeerde aan de afdeling fotografie van st. Joost in Breda. Hierin werd al duidelijk dat Paans een sterke interesse heeft voor de invloed van tijd op onze perceptie van de wereld. In zijn nieuwe project zoekt Paans wederom in de reikwijdte tussen wetenschap en occultisme naar opmerkelijke onsterfelijkheidstheoriëen.