Agenda

De Opmaat (De eerste 10 jaar van Liefhertje & De Grote Witte Reus)

oktober 31, 2018

Tentoonstellingen

Tentoonstelling tot en met 8 december 2018

Eind november is het tien jaar geleden dat LhGWR haar deuren opende. Na 84 tentoonstellingen en bij benadering 225 activiteiten zoals lezingen, rondleidingen, beursdeelnames en workshops is het tijd voor een feestje, en dat willen we graag met je vieren. Het feestje begint met de opening van de groepstentoonstelling De opmaat (het eerste decennium Liefhertje & De Grote Witte Reus) waar tien makers aan deelnemen met wie we in de afgelopen jaren nauw hebben samengewerkt: Daan Paans, Karianne Bueno, Krista van der Niet, Lana Mesić, Marleen Sleeuwits, Nadine Stijns, Pierre Derks, Sarah Carlier, Sjoerd Knibbeler en Thomas Kuijpers.

Unseen Amsterdam | Nadine Stijns, Mustafa Saeed, Daan Paans and Thomas Kuijpers

augustus 31, 2018

Agenda

Archief

Beurzen

Kunstenaars

Nadine Stijns

Met veel trots introduceert LhGWR op Unseen Amsterdam 2018 het nieuwe project The Anarchist Citizenship van Nadine Stijns waar zij samen met curator Amal Alhaag al geruime tijd aan werkt. Het werk van Somalilander Mustafa Saeed zal deel uitmaken van de muurvullende presentatie die Stijns en Alhaag speciaal voor Unseen Amsterdam creëerden.
Daarnaast presenteren we ook nog de recente serie The Conquistadores Masks van Daan Paans en mag Thomas Kuijpers, als winnaar van de Grolsch Unseen Residency van het afgelopen jaar, uitpakken met het project dat hij in Stockholm maakte.

Nadine Stijns, Amal Alhaag and Mustafa Saeed
The Anarchist Citizenship

The Anarchist Citizenship is een project dat vanuit uiteenlopende invalshoeken het concept van de natiestaat in het postkoloniale Somaliland (Oost-Afrika) onder de loep neemt. Op Unseen Amsterdam presenteren Nadine Stijns en Amal Alhaag, samen met de Somalilandse kunstenaar Mustafa Saeed, een muurvullende visuele installatie die een afspiegeling is van hun onderzoek naar de wijze waarop Somalilanders hun hernieuwde burgerschap vormgeven. Daarbij richten ze zich voornamelijk op aspecten zoals mode, architectuur, vriendschap en cultuur. Met het project willen ze een meer genuanceerd en gevarieerd beeld van de regio geven, en documenteren hoe Somalilanders een unieke beeldcultuur creëren.

Vanzelfsprekend is de inleidende projecttekst geschreven voor een internationaal publiek:

The Anarchist Citizenship delves into the concept of the nation state in postcolonial Somaliland (East Africa). At Unseen Amsterdam, Stijns and Alhaag will present their work together with visual artist Mustafa Saeed (SL) in a visual installation that investigates how Somalilanders define their sense of citizenship through fashion, architecture, friendship and culture. It attempts to offer more nuanced and insightful perspectives on the region, and documents ways Somalilanders take ownership of one’s own image. Central to this project are the questions: What does it mean to be a citizen and how are people shaping their citizenship and country through culture, representation, architecture and everyday life? The presentation in Amsterdam focuses on the agency and stories of women and youth in Somaliland. The visual installation shows the self determined way, in which people want to tell their own story to the world. Each image is carefully constructed without the promise of false representation and created in close collaboration with women and young people deciding on their poses, locations, backgrounds and clothing.
Somalis are known for their oral culture and poetry, which are the most important art forms in Somaliland. However Somaliland is a very vivid and vibrant society with its own visual language.

This rich visual myriad clearly reflects the (historical) influences and local visual language, which is partially fueled by the returning diaspora as much as the local people. This eclectic mix of Ottoman, Arab, Indian, baroque, East African, Mediterranean, modernist and American styles are researched by and reflected in the work of The Anarchist Citizenship.
Due to limited information, and two decades of narrow media focus on war, drought, terrorism, piracy and displacement in Somalia, there is little known about Somaliland. Somaliland is born out of the anarchist vacuum that was created by the demise and the conflicts within the socialist state Somalia. The state of Somaliland is a non-recognized autonomous state since 1991. Despite its status of a non-sovereign nation, Somaliland is a region of Somalia with a functioning public administration, peaceful elections and its own currency.
The presentation at Unseen Amsterdam is a preview to a larger group exhibition presented medio 2019 at Framer Framed, Amsterdam. This exhibition will be a multi-sensory visual project, which consists of photography, video, soundscapes and interviews. Simultaneously with this exhibition, the project will be shown in Hargeisa, Somaliland.

Nadine Stijns (NL, 1977) works on long-term photographic projects fueled by her curiosity for socio-economic and/or political situations. Topics such as labor migration in a global economic system, diaspora communities and national identity in post-colonial regions fascinate her and inform her projects. Her work has been on display at venues like Stedelijk Museum Amsterdam, The Empty Quarter Gallery (Dubai), The New Dehli Photofestival and Format Photofestival (Derby). It is part of the collection of the Stedelijk Museum and several private collectors.

Amal Alhaag (NL, 1983) is a Dutch curator and researcher with an interest in counter-culture, oral histories and global geopolitics and intersectionality. Her work explores these themes through short- and long-term collaborations with artists, institutions and audiences. Her research project Technologies of Certain Bodies is currently presented as part of WORK, BODY, LEISURE, the Dutch Pavilion at the 16th International Architecture Exhibition of La Biennale di Venezia.

Mustafa Saeed (Somaliland,1989) explores different media including documentary photography, graphic design and sound design. His work marries poetic symbolism with sociopolitical critique in order to explore issues of war, conflict and environment. For The Anarchist Citizenship Saeed is cooperating with Nadine Stijns and Amal Alhaag as an intermediair and at the same time as an artistic contributor. Their joint installment at Unseen Photo Fair 2018 will contain his newest series, an atmospheric insight in spiritual rituals.

Daan Paans
The Conquistadores Masks

Voor zijn nieuwste serie The Conquistadores Masks portretteerde Daan Paans Spanjaarden die poseren met Maya-maskers. Maskers die indertijd gemaakt zijn om de Spaanse agressors te verbeelden. De serie werd genomineerd voor de eerste editie van de Somfy Award en werd begin van het jaar tentoongesteld op de bijbehorende tentoonstelling op Utrecht CS. Voor die gelegenheid schreef artistiek directeur van Foam Amsterdam Marcel Feil een introducerende tekst:

“Maskers hebben een grote betekenis in de samenleving van het Precolumbiaanse Mexico, vooral als onderdeel van rituelen die hen in contact moesten brengen met de goden. Met een masker kon de drager letterlijk iemand anders worden. Voor Daan Paans is dit een fascinerend gegeven, zeker in het licht van het debat over culturele identiteit: wie zijn wij, wat maakt ons tot een bepaald individu of deel van een bepaalde groep? Een masker verhult de individuele identiteit van de drager, maar benadrukt de collectieve identiteit van de groep waarvoor het gebruik van maskers betekenis heeft.
De Spaanse invasie van het Maya-rijk had stilistische invloed op de oorspronkelijke maskers. Er werden nu ook maskers gemaakt die de ‘conquistadores’ uitbeelden. De Spanjaarden zelf zagen kans om via maskers en rituelen invloed te krijgen op de Maya-samenleving.

Stilaan gingen de maskers van de Spaanse veroveraars deel uitmaken van de cultuur van de Maya’s en later van de Mexicanen.
Veel van dergelijke maskers hebben blauwe ogen of een rode huid en zijn feitelijk het resultaat van een complexe interactie tussen culturen die tot op de dag van vandaag plaatsvindt.
Paans kocht een aantal van deze maskers via e-bay en liet deze naar Nederland overvliegen. Via Facebook en Airbnb legde hij contact met Spanjaarden die bereid waren de maskers te dragen. Zo droegen uiteindelijk verre nazaten van de conquistadores maskers die hun voorvaderen moesten uitbeelden.
Met deze fotografische serie raakt Daan Paans aan de complexiteit van de vorming van culturele identiteiten, aan interactie en uitwisseling, globalisering, kopieergedrag en mengvormen die eigen zijn aan elke cultuur.”

Thomas Kuijpers
In Search of Something Better

Thomas Kuijpers is op de beurs aanwezig als glorieuze winnaar van de Grolsch Unseen Residency 2017. De resultaten van zijn twee maanden durende residency in Stockholm zijn uitgewerkt in zijn studio in Gent en worden breeduit gepresenteerd in de buitenring van de Westergasfabriek. Kuijpers nam zich voor om het progressieve sociale beleid van de Zweden tegen het licht te houden wat uitmondde in een gelaagde mixed media installatie waarin zijn bevindingen en interpretaties samenkomen. Centraal staat een nieuw videowerk dat de toeschouwer meeneemt door een bebost landschap van toekomstvisies…

Unseen Amsterdam en Grolsch over het project:

Last years’ proud winner of the Grolsch Unseen Residency 2017 Thomas Kuijpers will present the results of his two months stay in Stockholm in the outer ring of the Westergasfabriek. Kuijpers set out to investigate the progressive social policies for which Sweden is globally renowned. His research has resulted in a multilayered mixes media installation bringing together his findings and interpretations. Centre piece of the installment will be a video work that takes you through a forested Swedish landscape of future visions.

Unseen Amsterdam and Grolsch about the project:

Sharing the opinion that conventions must be challenged to foster innovation, Grolsch and Unseen present the Grolsch Unseen Residency, a programme offering artists an opportunity to create a new body of work, to connect with the industry and gain international exposure. Working closely with a number of photography professionals, the winner of this award is housed in a capital city for two months, where they are encouraged to make work that reflects on the urban space in unconventional ways. In 2017, the residency was granted to Thomas Kuijpers (1985, Netherlands), one of Unseen Amsterdam’s premiering artist.

This year Kuijpers set out to investigate the progressive social policies for which Sweden is globally renowned. In his attempts to understand utopian ideas of equality and freedom in a local context, the visual artist began interviewing Stockholm’s inhabitants, collating their insights allthe while.In his conversations, Kuijpers asked locals various questions about what their ideal world would look like if we try to look beyond the problems we’re facing, and more importantly, what route could take us there. As he discovered the friction that exists between reality and the best intentions of governmental policy, the scope of his research changed.

Over the course of two months, Kuijpers gathered as many opinions on the contemporary problems we’re facing in Europe as well as different visions for a better world. The artist investigated the friction that he had encountered on the streets of the Swedish capital using various visual approaches. By piecing together his recordings of conversations with locals, Kuijpers transforms monologues into an imaginary dialogue: creating a bridge between two ideas that come together, but subsequently divide and drift off into unknown territory.

Brought to you by the Grolsch Unseen Residency.

Thomas Kuijpers during his residency, 2018 © Martijn Melis

We like to thank MiaP, Prins Bernhard Cultuurfonds, Mondriaan Fund and Stroom Den Haag for their kind support to The Anarchist Citizenship and The Municipality of The Hague for supporting LhGWR.

Maja Daniels | Elf Dalia

augustus 27, 2018

Agenda

Archief

Tentoonstellingen

15 september – 27 oktober 2018

It has become a tradition in the LhGWR programming to present an international artist at the beginning of the cultural season. After Andrew Phelps, Christina de Middel, Clare Strand and the duo show of Taisuke Koyama and Takashi Kawashima this year’s season opening will bring the work of Swedish emerging talent Maja Daniels to your attention. Daniels has set up an intriguing project that lingers through several storylines around the Swedish valley of Älvdalen. Her personal bloodline, an ancient language, witch-hunts from the seventeenth century and the vernacular photography of Tenn Lars Persson (1878 –1938), it all contributes to the richness of her project, that focusses on the friction between the contemporary and the tradition.

Maja Daniels on her own project:

Most inhabitants in the Swedish valley of Älvdalen still speak Elfdalian, an ancient language with strong links to the Viking’s Old Norse. How it has managed to persist to this day remains an unsolved mystery to linguists, historians and other scientists since the community has never been fully isolated.

Events in Älvdalen in 1668 sparked the birth of the Swedish witch-hunts, where 20 women and one man were executed in the region, sentenced to death based on testimonies mainly given by children. One of the first stories that emerged from the time involved a girl from Älvdalen who had been seen walking on water. In 1935, a man called Tenn Lars Persson (1878 –1938) spoke on national radio – in Elfdalian – about sorcery and the Black Book of Magic. An avid collector of local history, he photographed his community extensively but he also used photography in his astronomy and physics experiments, which involved building a telescope and photographing the moon.

In 2012 I began working in the region, inspired by the current generational shift, where negotiations and tensions between modern lifestyles and tradition – including the preservation of a strong cultural identity and language imbued with mysticism – represent an important contemporary struggle.

Milou Abel | Christian, Eelke, Amelie, Marleen, Willy, Jozef, Misty, Thomas, Thijmen en Els.

Agenda

Archief

Tentoonstellingen

15 september – 27 oktober 2018

In het werk van Milou Abel is de openheid van de personen die ze portretteert opvallend. Haar werken zijn intiem en dragen de hechte relatie tussen de geportretteerde en de maker op een directe en tegelijkertijd ook zachtmoedige manier uit. Dat Abel tijd investeert in haar werk blijkt uit het feit dat ze uitzonderlijk dicht bij haar onderwerp mag komen, dat ze hun kwetsbaarheid mag vastleggen en door de kwetsbaarheid heen de schoonheid weet te benoemen.
Waar bij de één de term paradijsvogel, en bij de ander misschien de term getormenteerd brein te binnen schiet, kun je al snel concluderen dat Abel zoekt naar gelijkwaardigheid binnen het afwijkende en dat ze daar op een bijzondere manier in slaagt.

Zonder foefjes of andere poespas dringt ze door tot de kern van de ander.
Haar onderzoek naar empathie en naar menselijke relaties – om te begrijpen wat je in een ander beroert – mondt uit in fotografische portretten, videowerken en installaties, en staat in directe verbinding met haar werk als verzorger. Ze beschrijft het verzorgen als als een interessante en zeer fragiele handeling. Dat wordt gereflecteerd in de manier waarop ze met haar presentaties omgaat.
Bij LhGWR wordt geen vastomlijnd project getoond, maar een nieuw verhaal, dat samen is gesteld uit het steeds verder uitdijende beeldarchief dat Abel opbouwt.

Sydney Rahimtoola | I Forgot How to Speak Spanish

Agenda

Archief

Tentoonstellingen

15 september – 27 oktober 2018

Het meest in het oog springende werk in de tentoonstelling van het eindexamenwerk van de studenten aan de fotografie-afdeling van de KABK was naar ons idee het videowerk van de Amerikaanse foto- en videograaf Sydney Rahimtoola. In haar video I Forgot How to Speak Spanish word je meegenomen naar Junction Boulevard in Queens, New York, dat het decor vormt voor een surreële tocht langs de bouwstenen van haar identiteit. De afwisseling tussen een symboliek die tegen het occulte aan schurkt, en een extravagante directheid, zorgen voor een intrigerende en tegelijkertijd verontrustende videocollage.

Rahimtoola in haar eigen woorden:

Junction Boulevard is a neighbourhood in Queens, New York consisting of locals and migrants from different Latin countries. Many migrants have come namely from the island nation of the Dominican Republic. It is a place where several mothers run the dynamics, while men lay around with their Brugal bottles, listening to music from the island and playing dominos. Almost everyone talks fondly about “back in the day.” Under Trump’s administration and new immigration policies, the population here has become more vulnerable, under a gaze that subjects them to stereotype.

La Babosa, otherwise known as “Cry Baby,” is a second generation Dominican-American confronted with anxieties about her own identity. Anxieties relevant for many second-generation immigrant descendants in cross-cultural experiences like in the U.S.

Living in Trump’s America, La Babosa questions the meaning of “home.” Thus, the following becomes a series of improvised retrospects in La Babosa’s domestic space and ritual. What does home mean when the U.S. paints a generalised, clichéd impression of communities like Junction Boulevard? What happens when La Babosa equivalently stereotypes a community which has nurtured and helped mould her identity?

Bas Fontein en Henjo Hekman | Parallel Universe

augustus 23, 2018

Agenda

Archief

Tentoonstellingen

Bas Fontein en Henjo Hekman
Parallel universe
Dutch coastlines, or other horizons
15 september – 27 oktober 2018

LhGWR grijpt de start van het nieuwe seizoen aan om ook het kleine gebaar ruimte te geven; met een mini-tentoonstelling op kantoor. Bas Fontein presenteert enkele prints en een nieuwe publicatie waarvoor hij samenwerkte met dichter, schrijver en muzikant Henjo Hekman. Hekman heeft een verzameling van zo’n vijfentwintighonderd ‘parallelkaarten’. Dat zijn ansichtkaarten met dezelfde foto, maar dan van verschillende plaatsen. Sommige foto’s zijn op tientallen manieren geheel of gedeeltelijk gebruikt, telkens met een andere plaatsbepaling.
Fontein, die in zijn praktijk werkt met verzamelingen tekst en beeld, kwam per toeval een deel van Hekmans verzameling tegen in een hotel op Terschelling. Met een klein deel van de collectie heeft Fontein nieuwe panorama’s en tweeluikjes gemaakt die onherroepelijk op je lachspieren werken.

De full-colour publicatie is gedrukt in een oplage van vijfhonderd en heeft een formaat van 31 x 10 centimeter.

Flora Reznik | Hole

juni 1, 2018

Archief

Tentoonstellingen

8 juni tot en met 14 juli 2018

De projecten van Flora Reznik nemen vormen aan die voortkomen uit langdurende performances. De rol van haar lichaam speelt hierbij een grote rol. Voor Hole groef zij gedurende 8 maanden dagelijks een gat in een openbare ruimte. De fysieke handelingen die ze hierbij moest verrichten gebruikte ze als instrument om los te breken van traditionele waarden als mannelijkheid en controle. Haar beginnende observaties uit de realiteit vervormt ze in haar proces in meer abstracte audiovisuele beelden. Een gewone zaak als een gat graven in het zand wordt hiermee een persoonlijke en diepzinnige studie.

Het werk van Reznik wordt tegelijkertijd tentoon gesteld met Mihaly Stefanovicz’ 1.000 Steps waarover George Knegtel (Junior Curator bij LhGWR) het volgende schreef:
“In Hole en 1.000 Steps worden de fysieke handelingen van de kunstenaars in een performance omgezet in een afdruk in het landschap. Door de systematische benadering van deze handelingen ontstaat een visueel patroon dat met de camera nauwkeuriger wordt bestudeerd. Met deze gelaagde werken leggen Reznik en Stefanovicz een nadruk op hun tijdelijke afdruk in het landschap en versterken ze het bewustzijn van een simpele beweging.”

The work of Flora Reznik often derives from long lasting performances. Her project Hole is the result of a long durational performance in which she dug a hole for eight months. The installation consists of a series of 31 photographs, a video and an audio piece. Alongside the video and audio, Reznik presents a series of photographs of the hole she dug in its different stages. The images show the hole always from the same perspective, with no scale or other reference. From the starting observations of the scene she performs in, Reznik explores the movement and physicality of the sand and transforms it into a personal and profound visual study.

Reznik’s work is exhibited at the same time as Mihaly Stefanovicz’ 1.000 Steps. George Knegtel (Junior Curator at LhGWR) wrote the following on the parallel presentation:
“In Hole and 1.000 Steps, both artists create a performance where the physical acts of their bodies are transformed into a mark in the landscape. The systematic approach of these acts reveal a visual pattern which is studied closely with a camera. In these layered works, Reznik and Stefanovicz emphasize their temporary mark in the landscape and enhance the awareness of a single movement.

Mihaly Stefanovicz | 1.000 steps

Archief

Tentoonstellingen

8 juni – 14 juli 2018

In 1.000 Steps volgt Mihaly Stefanovicz de traditie van o.a. Richard Long en Hamish Fulton, die de fysieke handeling van lopen in hun artistieke praktijk verweven. In 2016, tussen 30 juli en 25 augustus, maakte Stefanovicz iedere dag een wandeling in en rondom Reykjavik. 27 dagen lang volgde hij deze routine zonder pauzes. Tijdens elke wandeling markeerde hij zijn voetstappen in tarwebloem over een lengte van 37 meter. Met elke stap plaatste hij zo zijn voetafdruk in het landschap. Deze ingrepen bestudeerde en documenteerde hij vervolgens op verschillende wijzen in zijn beelden.

Het werk van Stefanovicz wordt tegelijkertijd tentoon gesteld met Flora Reznik’s Hole waarover George Knegtel (Junior Curator bij LhGWR) het volgende schreef:
“In Hole en 1.000 Steps worden de fysieke handelingen van de kunstenaars in een performance omgezet in een afdruk in het landschap. Door de systematische benadering van deze handelingen ontstaat een visueel patroon dat met de camera nauwkeuriger wordt bestudeerd. Met deze gelaagde werken leggen Reznik en Stefanovicz een nadruk op hun tijdelijke afdruk in het landschap en versterken ze het bewustzijn van een simpele beweging.”

Met dank aan Stroom Den Haag

In 1.000 Steps, Mihaly Stefanovicz follows the tradition set by Richard Long and Hamish Fulton among others who relied on the act of walking in their artistic practice. In 2016, between July 30th and August 25th, on each day, Stefanovicz took a walk in and around Reykjavik, Iceland. He continued this routine for 27 days, without a brake. During every trip, he marked an approximately 37 meters long track by sprinkling flour around his feet at every step. All of the land that he walked across was marked by a contiguous white trace. Stefanovicz documented this act of walking in three different forms that reveal the landscape from under his steps.

Mihaly Stefanovicz’ work is exhibited at the same time as Flora Reznik’s Hole. George Knegtel (Junior Curator at LhGWR) wrote the following on the parallel presentation:
“In Hole and 1.000 Steps, both artists create a performance where the physical acts of their bodies are transformed into a mark in the landscape. The systematic approach of these acts reveal a visual pattern which is studied closely with a camera. In these layered works, Reznik and Stefanovicz emphasize their temporary mark in the landscape and enhance the awareness of a single movement.

Photo London 2018 | Thomas Kuijpers, Lana Mesić en Sjoerd Knibbeler

april 29, 2018

Agenda

Archief

Beurzen

Kunstenaars

Lana Mesic

Sjoerd Knibbeler

Thomas Kuijpers

Sjoerd Knibbeler | Exploded views, installation shot from the exhibition Within Reach at Collectie De.Groen in Arnhem (2018)

Photo London
16 mei – 20 mei 2018
Somerset House | Londen | Verenigd Koninkrijk

Met veel trots reist het team van LhGWR naar Londen om – na bijna tien jaar – voor het eerst deel te nemen aan een beurs in het buitenland. Photo London, dat plaats zal vinden van 16 tot met 20 mei, is een jonge beurs met veel ambitie en daar is het talent van Thomas Kuijpers, Lana Mesić en Sjoerd Knibbeler perfect op zijn plek.

In de Discovery Section die is gecureerd door Tristan Lund tonen jonge makers en/of jonge galeries nieuw werk. LhGWR koos voor het werk van; Thomas Kuijpers, die nieuwe werken uit zijn succesvolle serie Bad Trip zal presenteren, Lana Mesić die haar serie City Players (over het bankwezen in Londen) terug naar de oorsprong zal brengen, en Sjoerd Knibbeler’s nieuwe prachtige reeks Expoded views.

It is with great pride that the LhGWR team travels to London to participate, for the first time in almost a decade, in an art fair abroad. Photo London , which will take place from 16 to May 20 , is a new and upcoming fair with a lot of ambition. The talent of Thomas Kuijpers , Lana Mesic and Sjoerd Knibbeler fit perfectly in place.

Curated by Tristan Lund the Discovery Section will be the platform where you will find young artists and/or young galleries showing new works. LhGWR selected works by; Thomas Kuijpers, who will present new works from his successful series Bad Trip , Lana Mesić who will bring her series City Players back to its source, and Sjoerd Knibbeler who will show a new wonderful range of Expoded views.

Thomas Kuijpers

Kuijpers amassed an archive of front pages, sensationalist headlines, and popular images that kindle a collective fear of terrorism. He encroached into the fringes of the web, tracking the posts of a number of right-wing/anti-Islamic communities to study the kind of information their members consume. In an attempt to retrace what exactly inspires his own angst, he filmed and photographed situations in his daily life that triggered associations with terrorism. A truck loaded with gas tanks: surely the perfect weapon to drive into a crowd? A blurry positive of an ambulance passing at speed: a car bomb explosion. We see a woman participating in an online forum, and a veiled woman on a bus watching what seems to be an online sermon. Both inhabit virtual realities that unconsciously and involuntarily inspired suspicion with the artist. With his therapeutic practice of collecting and deconstructing the visual make-up of a shared paranoia, Kuijpers questions how our perception of reality is led largely by sensationalism, fake news and irrational fears.

Thomas Kuijpers fell into a dark hole after Trump got elected. Where his practice before was always about understanding the structures behind the image, opening up these structures to the public, Trump destroyed these structures overnight by introducing the term ‘fake-news’- instantly making everyone a media-skeptic.

Confused about his role as an artist, and willing to understand why people would give their vote to someone like Trump (or his Dutch equivalent), he encroached into the fringes of the web, tracking the posts of a number of populist communities to study the kind of information their members consume. No work was made in 4 months, and while Kuijpers only consumed this information, something weird started to happen to his daily reality. When being at a crowded party, for instance, these bataclan-flashbacks started to appear, leaving Kuijpers wondering where to run when someone with bad intentions would come in. These triggering moments, to Kuijpers clearly influenced by the amount of information he consumed, became increasingly more present in his daily life. In an attempt to retrace what exactly inspires his own angst, he filmed and photographed situations in his daily life that triggered associations with terrorism. The photographs of these situations where taken back to the studio, where he used his archive of front pages, sensationalist headlines, and popular images to retrace the cause of the paranoia at that moment. With his therapeutic practice of collecting and deconstructing the visual make-up of a shared paranoia, Kuijpers questions how our perception of reality is led largely by sensationalism, fake news and irrational fears.

Booklaunch Gesture by Thomas Kuijpers (published by Metronom Books)

First glance at Gesture by Thomas Kuijpers (published by Metronom)

For all autograph hunting book collectors: On Friday 18th of May around 16:00 hrs. Thomas will be present at the booth of LhGWR to sign his newest publication.

Blocks (indicating targets), Hahnemuhle print + archival collage, 61 x 50 cm, 2018

Radical verse (I suppose), Hahnemuhle print + archival collage, 44 x 37 cm, 2018

Suitcase (In abandoned car, beneath shopping centre), Hahnemuhle print + archival collage, 52 x 45 cm, 2018

Trump just made my favourite restaurant a target (or isn’t hummus Jewish?), Hahnemuhle print + archival collage, 58,5 x 49 cm, 2018

In 2016 I read they will use drones to harm us at some point (can still happen any moment), Hahnemuhle print + archival collage, 44,5 x 53,5 cm, 2018

Praying in public out loud (Bluetooth phone call), Hahnemuhle print + archival collage, 45 x 52 cm, 2018

Live (Celebration), Hahnemuhle print + archival collage, 44 x 35,5 cm, 2018

I’m at Zaventem (again), Hahnemuhle print + archival collage, 61 x 50 cm, 2018

13 sim cards (conspiring), Hahnemuhle print + archival collage, 80 x 50 cm, 2018

Loud bang on the street (Big Bags), Hahnemuhle print + archival collage, 65 x 48 cm, 2018

Full Street (Stay on the side), Hahnemuhle print + archival collage, 43,5 x 37 cm, 2018

Lana Mesić

LhGWR will presents Lana Mesić’ projects Souls, Ties and a Pile of Carrots and a part of Towers. Souls, Ties and a Pile of Carrots has been realized whilst doing a residency in London as the winner of the Grolsch Unseen Residency 2016. In line with her research on the financial district in London (focussing on time passing money stackers), Mesić interviewed and portraid bankers in order to get a grip on this invisible and abstract world they life in. After a year the project will travel back to it’s origin, searching for dialogue.

“One of the largest global failures in the recent years was the 2008 economic crash. This event was so devastating that the ripples of doubt in regards to the financial industry are still felt today and has changed the face of banking forever.
I was curious to find out more about these Wizards of Oz. I wanted to know more about them, how they work, what they feel and how they think about theri enviroment. What ensued was a series of interviews in which I asked small and big questions.

However photography as such has fallen short and to portray the purely photographically wouldn’t give justice to the subject. Cross-stich technique was used instead. In this form of embroidery x-shaped stitches are used in a raster like pattern in order to form a picture. The relation of time vs value being clearly demonstrated, as the more time the practitioner puts into the work the clearer it becomes. In the case of “Souls, Ties and a Piles of Carrots”, the time given by each individual is transformed into the time I have put in the cross-stitch. Each pixel corresponds to one coloured stitch. The time that each individual “gave” during the interview was used as abase value which I then extrapolated to the timeI was allowed to work on their portrait. This resulted in 12 hand-made portraits of individuals that work in the Financial Industry of London and reflects ideas expressed during the time we have spent together.”

(Lana Mesić, 2018)

The City Player 01, Cotton thread on aida fabric, 35,5 x 27,5 cm, 2017

The City Player 02, Cotton thread on aida fabric, 29 x 23,5 cm, 2017

Tower IX, Ultrachrome print, 118 x 150 cm, 2016

The City Player 03, Cotton thread on aida fabric, 29 x 23,5 cm, 2017

The City Player 04, Cotton thread on aida fabric, 35,5 x 27,5 cm, 2017

Tower VIII, Ultrachrome print, 118 x 150 cm, 2016

The City Player 05, Cotton thread on aida fabric, 35,5 x 27,5 cm, 2017

The City Player 06, Cotton thread on aida fabric, 42 x 32 cm, 2017

The City Player 7, Cotton thread on aida fabric, 42 x 32 cm, 2017

The City Player 08, Cotton thread on aida fabric, 35,5 x 27,5 cm, 2017

The City Player 9, Cotton thread on aida fabric, 35,5 x 27,5 cm, 2017

Tower VII, Ultrachrome print, 118 x 150 cm, 2016

The City Player 10, Cotton thread on aida fabric, 35,5 x 27,5 cm, 2017

The City Player 11, Cotton thread on aida fabric, 35,5 x 27,5 cm, 2017

The City Player 12, Cotton thread on aida fabric, 35,5 x 27,5 cm, 2017

Tower, HD video, loop (duration 1.10 min), 2016

Tower I, Ultrachrome print, 118 x 150 cm, 2016

Tower II, Ultrachrome print, 118 x 150 cm, 2016

Tower III, Ultrachrome print, 118 x 150 cm, 2016

Sjoerd Knibbeler

In his work and practice Sjoerd Knibbeler often takes a rudimentary approach to characterize and question the complex. Rather than simplifying, it allows him to outline the innately human qualities that lie at the core of technology: curiosity and inventivity. Recently he has started exploring the concept of the Camera Obscura, inspired by Isaac Newton’s first experiments on the nature of light. He has built his own version of this device in an attempt to de-familiarize himself with photography and consciously begin again.

A beam of sunlight is reflected into the camera obscura and passes through a constellation of prisms to produce colour and contrast. The shape and position of these handmade prisms determines the way white light is dispersed into spectral colours. By altering the position of the prisms he is able to create different compositions that are recorded as photograms. Once recorded, the photogram is solidified within a three-dimensional transparent block: a prism encompassing a physically rendered analogue colour space.

Exploded views (installation view at Collectie De.Groen in Arnhem), print in perspex block, 2018

Camera obscura, self build camera for the Exploded views - photograms of prisms

Exploded view #7, Photogram in perspex block 16 x 20 x 4 cm, 2017

Exploded view #12, Photogram in perspex block 16 x 20 x 4 cm, 2017

Exploded view #18, Photogram in perspex block 16 x 20 x 4 cm, 2017

Exploded view #40, UltraChrome print op rag paper, 28 x 35 cm (paper size 30 x 42 cm), 2017

Exploded view #93, Photogram in perspex block 16 x 20 x 4 cm, 2017

Exploded view #76, UltraChrome print op rag paper, 28 x 35 cm (paper size 30 x 42 cm), 2017

Exploded view #107, UltraChrome print op rag paper, 28 x 35 cm (paper size 30 x 42 cm), 2017

Exploded view #102, Photogram in perspex block 16 x 20 x 4 cm, 2017

Also available at Photo London: Sjoerd Knibbeler’s Exploded View BoX

The Annual Video Relay Race

november 18, 2017

Agenda

Archief

Tentoonstellingen

18 november 2017 – 21 januari 2018

Get set for the very first Annual Video Relay Race. From November 18th 2017 till January 21st 2018, a new video work is presented every two weeks. In this year’s edition, our focus lies on works that share an uncanny feeling that is beyond the ordinary. Each film carries an inexplicable sense of anxious and exciting uncertainty that draws you closer into its story. Along the line you will discover four artists that will be passing the baton during these two months.

Frederik Heyman until the 9th of December

Frederik Heyman (BE) uses photogrammetry to stage digital worlds out of relics of the past. Because one needs time to experience three dimensions, a 3D-scan is a bearer of duration. This duration gives Heyman’s work a narrative element which is often amplified by (mechanically induced) movement and timed text. For Heyman, the 3D-scan is not only a means to conserve the past, but also a means to recycle the present and an attempt to shape the future.

Felicity van Oort until the 24th of December

Second in line is Felicity van Oort who will present her graduation video work Either not dead or does not exist. For the this screening Van Oort’s multi screen video work is transformed into a super wide installment showing her breathtaking mini documentary about one of the many unregistrated persons that died during 9/11.

Kimmo Virtanen until the 21st of January

Thirty-Second Love Songs by Kimmo Virtanen (FI) will be the third artist to screen his work. As Maze de Boer states (as a jury member of the Overduin Award 2016): “Thirty-Second Love Songs is a surreal animated short film contemplating the earthly issues of a divided family. The story is seen from the perspective of outer space and narrated in second person using tree pruning instructions as a metaphor for constructive domestic peacekeeping”.

Marleen Sleeuwits | NOT the Actual Site

oktober 30, 2017

Agenda

Kunstenaars

Marleen Sleeuwits

Tentoonstellingen

tot 24 februari 2018

Met veel plezier en genoegen nodigen wij u uit een bezoek te brengen aan de tentoonstelling NOT the Actual Site van Marleen Sleeuwits (NL, 1980). Een nieuwe ruimtevullende en site-specific installatie waarin fotografische en sculpturale werken samen komen.

Marleen Sleeuwits staat bekend om haar fotowerken van geconstrueerde ruimtes die herkenbaar zijn aan hun tijd- en plaatsloosheid. Door alle bewerkingen die zij aan de ruimtes toebrengt, leidt ze de toeschouwer naar een meer spirituele of psychische beleving van een ruimte. Nieuwe transformaties van één en dezelfde ruimte zorgen voor verschillende perspectieven en belevingen van die ruimte en leggen het potentieel ervan bloot.
In de afgelopen jaren heeft Marleen het gebruik van haar camera steeds vaker achterwege gelaten. De deformaties en reconstructies zijn verder ontwikkeld tot sculpturale werken met een eigen zeggingskracht. De ruimte en met name de huid van een ruimte blijft het uitgangspunt van de werken, maar wordt steeds verder gefragmenteerd. Door de onderdelen vervolgens weer gezamenlijk te presenteren ontstaat er een nieuwe gelaagde installatie. In die installatie worden originelen, bewerkingen, reconstructies en nieuwe fotografische interpretaties samengebracht tot een nieuw geheel.

Marleen Sleeuwits studeerde af aan de de Koninklijke Academie van Beeldende Kunst in Den Haag en vervolgde haar studie aan de Masteropleiding Fotografie van AKV|St.Joost in Breda, die zij in 2005 afrondde. Op haar c.v. staan eervolle vermeldingen zoals Foam Talent, de longlist van de Prix de Rome, special mention bij Photo Levallois en finalist bij het Hyères Festival International de Mode et de Photographie. Haar werk werd in Nederland tentoongesteld op plekken als Het Nederlands Fotomuseum (Rotterdam), Museum De Fundatie (Zwolle), Museum Het Valkhof (Nijmegen), W139 (Amsterdam) en Nest (Den Haag). Internationaal werd haar werk gepresenteerd in steden als Jeonju, Los Angeles, Denver, Belo Horizonte, Brno en Berlijn. Haar werk is opgenomen in aansprekende collecties zoals Collectie De Groen, Museum Boijmans van Beuningen, KPMG, Akzo Nobel, Ministerie van Buitenlandse Zaken en uiteenlopende privécollecties.

With great pleasure we invite you to visit the exhibition NOT the Actual Site by Marleen Sleeuwits (NL, 1980). A new site-specific installation in which photographic and sculptural works come together.

Marleen Sleeuwits is known for her photo works of constructed spaces that are recognizable by their time and placelessness. Through all the physical reconstructions and alterations of the skin of the rooms she leads the spectator to a more spiritual or psychic perception of space. Numerous transformations of one and the same space provide different perspectives and experiences of space and expose its true potential.
In recent years Marleen started to leave behind the use of her camera . The deformations and reconstructions have been further developed into sculptural works with their own power of expression. The space and, in particular, the skin of a space remains the starting point of the works, but is increasingly fragmented. By presenting the components together again a new layered installation is constructed. In the installation, originals, edits, reconstructions and new photographic interpretations are brought together into a new whole.

Marleen Sleeuwits graduated from the Royal Academy of Fine Arts in The Hague and continued her studies at the Masters Photography of AKV | St.Joost in Breda, which she completed in 2005. Her resumé contains honorable mentions such as Foam Talent, the longlist of the Prix de Rome, special mention at Photo Levallois and finalist at the Hyères Festival International de Mode et de Photographie. Her work has been exhibited in the Netherlands in places like The Dutch Photo Museum (Rotterdam), Museum De Fundatie (Zwolle), Museum Het Valkhof (Nijmegen), W139 (Amsterdam) and Nest (The Hague). Internationally, her work has been presented in cities like Jeonju, Los Angeles, Denver, Belo Horizonte, Brno and Berlin. Her work is included in collections such as Collection De Groen, Museum Boijmans van Beuningen, KPMG, Akzo Nobel, Ministry of Foreign Affairs and various private collections.

Meer over de tentoonstelling

impressie tentoonstelling

enkele werken in tentoonstelling

in de publiciteit

Wallpaper online

Alexandra Crouwers | Lost_Horizon .backup

september 6, 2017

Agenda

Archief

Kunstenaars

Tentoonstellingen

16 september – 4 november 2017

Alexandra Crouwers (1974) werkt voornamelijk met digitale middelen. In haar virtuele atelier combineert zij 3D software met beeldbewerking, fotografie en film. Crouwers’ video-installaties, animaties en werken op papier bestaan uit een bevreemdend mengsel van archaïsch beeldgebruik en digitale mystiek.

Crouwers studeerde aan het AKV St. Joost (Den Bosch) en het Sandberg Instituut (Amsterdam). Ze volgde filmstudies en visuele cultuur aan de Universiteit Antwerpen. Haar column over ‘art speak’ (het kunstjargon) verschijnt maandelijks in het Belgische kunstmagazine H ART.

Crouwers stelde onder andere tentoon in het S.M.A.K. (Gent, B), De Brakke Grond (Amsterdam), Le Fresnoy Studio National des Arts Contemporains (Tourcoing, FR), ISIS Arts (Newcastle, UK) en De Buren (Brussel).

Alexandra Crouwers (1974) works mainly with digital means. In her virtual studio she combines 3D software with computer imaging, photography, and cinema. Crouwers’ video installations, animations, and works on paper consist out of a surreal mixture between an archaic use of images and digital mysticism.

Crouwers studied at AKV St. Joost (Den Bosch) and the Sandberg Institute (Amsterdam). She followed filmstudies and visual culture classes at the University of Antwerp. Her column on ‘art speak’ is published monthly in Belgian art magazine H ART.

Crouwers exhibited at S.M.A.K. (Ghent, B), De Brakke Grond (Amsterdam), Le Fresnoy Studio National des Arts Contemporains (Tourcoing, FR), ISIS Arts (Newcastle, UK), and De Buren (Brussel).

Pliable | Groepstentoonstelling | Maarten Broekhuizen, Indre Urbonaite, Liv Ylva en Tommy Smits

september 5, 2017

Agenda

Archief

Tentoonstellingen

16 september – 4 november 2017

In deze groepstentoonstelling, die is samengesteld door George Knegtel, tonen vier recente alumni het werk waarmee zij afstudeerden aan de Koninklijke Academie voor de Beeldende Kunsten in Den Haag. Het werk van deze vier fotografen wordt beheerst door sculpturale vormen. Plooien, rimpels, vouwen en glooiingen bepalen het beeld dat in zijn reliëf bijna abstract is. De tactiele overeenkomst is het resultaat van individuele onderzoeken die in thematiek sterk uiteenlopen.

In The Post Topographic toont Maarten Broekhuizen (1989, NL) de kijker computer gegenereerde landschappen. Digitale scans van data van de US Geological Survey vertalen zich in robuuste zwart-witte rotsformaties waarmee hij de perceptie van onze realiteit bevraagt.

Indre Urbonaite (1986, LT) gebruikt in State of Shame gepubliceerde foto’s waarmee het recht op privacy is geschonden. Centraal staan verdachten tijdens hun hoorzitting die al als dader gedoodverfd zijn nog voordat hun schuld is bewezen. De beelden bevragen de houding van de fotograaf, de toeschouwer en de verdachte.

In They Collect neemt Liv Ylva (1992, NL) de kleren van haar ouders als uitgangspunt. 21 pakken, 18 jurken, 27 rokken, 42 sjaals en 28 broeken. Al meer dan dertig jaar zijn ze bewaard gebleven als objecten van tijdloze waarde. Met deze serie transformeert Ylva haar relikwieën in voluptueuze sculpturen.

Tommy Smits (1991, NL) speelt in zijn werk The Great Backyard met alternatieve en eigenzinnige presentatievormen van fotografie. Gevonden foto’s over onderwerpen als labradors, grasmaaiers en vliegtuigen zijn samengesmolten in driedimensionale werken. Het resultaat zijn hybride werken waarin de foto niet langer de hoofdzaak is.

Taisuke Koyama & Takashi Kawashima | POST BODY/NATURE

Agenda

Archief

10 juni – 19 augustus 2017

We nodigen u van harte uit voor de zomertentoonstelling POST BODY/NATURE, een show waarvoor de Japanse kunstenaarsTaisuke Koyama en Takashi Kawashima eenmalig samenwerken. In hun fotografische- en videowerken onderzoeken ze, vanuit verschillende perspectieven, de rol van de natuur in ons (post-digitale) tijdperk. Op onnavolgbare wijze bereidden zij een tentoonstelling voor, die hun ingetogenheid ver te boven gaat; u kunt een visuele explosie verwachten die met wetmatige zorgvuldigheid tot eruptie wordt gebracht.
Omdat de kunstenaars vanuit totaal verschillende urgenties tot hun werk komen levert het een bijzonder spannende visuele dialoog op tussen ratio en emotie.

You are cordially invited for the opening of our summer exhibition POST BODY / NATURE, for which Japanese artists Taisuke Koyama and Takashi Kawashima entered into a one time artistic partnership. In their individual photographic and video practices, both explore the role of nature in our (post-digital) era. Now, in their inimitable way, they have created an exhibition that belies their understated demeanour; be prepared for an excessive fireworks brought to combustion with scientific rigor. Arriving at their respective work guided by completely different urgencies, their joining of forces has generated a particularly exciting visual dialogue between ratio and emotion.

De manier waarop Koyama (1978, Tokyo) het medium fotografie benadert ligt in het verlengde van zijn studies Biologie en Mileuwetenschappen. Hij onderzoekt de relatie tussen organische processen en fenomenen, en objecten van menselijke hand waarmee beelden kunnen worden gemaakt. Hoewel fotografie inmiddels een digitale aangelegenheid is, brengt zijn onderzoek hem tot een speelveld waarop de natuurkundige processen die het fotografisch procédé in essentie vereisen en het fysieke object om tot reproductie te komen de belangrijkste spelers zijn. Soms vormen deze spelers een team en soms worden ze als tegenstanders tegen elkaar uitgespeeld. Het manipuleren (of op dit speeldveld ‘blesseren’) van de wetmatige verbindingen tussen proces en object, het rommelen aan de fysieke objecten, en het aantasten van de algoritmische basispatronen zijn mogelijkheden om het spelplezier te beïnvloeden en tot gemanipuleerd beeld te komen.
In de afgelopen jaren heeft Koyama de visuele uitdrukkingsmogelijkheden en zeggingskracht onderzocht van apparaten die data-input genereren, zoals handscanners en digitale microscopen. Hij heeft zich met name gericht op de pluraliteit en vloeibaarheid van de gegenereerde data, wat duidelijk zichtbaar is in zijn werken.

Koyama (1978, Tokyo) approaches the medium of photography in line with his studies in Biology and Environmental Sciences. He investigates the relationship between organic processes and phenomena, and the manmade objects that facilitate their visual capture. Although photography has become predominantly digitalised, his own research brought him to a field where the most important players are the physical processes that photography requires for its existence on the one hand, and the physical objects that we need for the reproduction of the resulting images on the other. Sometimes, these players form a team, and sometimes they find themselves placed as opponents. This field of play Koyama games by manipulating the rational connections between process and object, by tinkering with the physical objects themselves, and through wilful impairment of the algorithmic base rules, in order to arrive at his manipulated images. In recent years, Koyama has been investigating the expressive power of devices that generate data input, such as hand scanners and digital microscopes, focussing in particular on the plurality and fluidity of the data generated, recording the results in his latest works.

Kawashima geeft met zijn werk een heel andere invulling aan de beleving van de natuur. Hij komt uit het gebied waar in 2011 door een zeebeving het leven volledig tot stilstand kwam. In Nederland kennen we dit natuurgeweld als de tsunami die Fukushima verwoestte. We kunnen ons allemaal de desastreuze beelden van de eerste dagen na de impact herinneren. Verschrikkelijke overzichten van totale verwoesting werden op onze journaals begeleid met mogelijke angstaanjagende gevolgen voor ‘ons’ ecosysteem.
Met fictieve visuele verhaallijnen die Kawashima creëert vertelt hij over natuurgeweld van vergelijkbare orde om zo het gesprek over de oorspronkelijke gebeurtenis initiëren.
Dat de gebeurtenis de nietigheid van het menselijk bestaan in één klap duidelijk maakt is evident, maar hoe je daarna tot een emotionele verwerking of een catharsis kunt komen is, en blijft een groot mysterie. Kan het menselijk brein de krachten van de natuur trotseren?

Starting from a similar fascination for nature and its processes, Kawashima (1985) translates his experience of nature in a fundamentally different manner. He grew up in the region in Japan where life came to a halt after the 2011 submarine earthquake. In the Netherlands we have come to know this incident of natural violence as the tsunami that destroyed Fukushima. We can all remember the disastrous images of the first days after the impact. Alarming reports of total destruction were accompanied in our media by mentions of the potentially terrifying consequences for our ‘ecosystem’. By creating a fictional visual narrative, Kawashima speaks about natural violence of similar magnitudes to initiate the conversation about the event itself. It needs no saying that such events inevitably make us stare the fragility of our bare existence in the face, but it remains one of the great mysteries of mankind how we manage to process this on an emotional level, or how it is possible to reach a catharis. Can the human brain defy the forces of nature? These concerns Kawashima puts central in his work.

Deze tentoonstelling is tot stand gekomen door de chemie tussen Stead Bureau’s Hester Keijser en G/P Gallery’s Sawako Fukai. Ook danken we Kohei Nawa|Damien Jalet en Tomoko Mukaiyama voor hun kennis en inspiratie en Stroom Den Haag en Arts Council Tokyo voor hun financiële bijdragen.

impressie tentoonstelling

Jasper Palstra over de tentoonstelling

Het sublieme is maakbaar geworden

‘POST BODY / NATURE’ in LhGWR toont een gezamenlijke, multidisciplinaire installatie van twee Japanse kunstenaars: Taisuke Koyama en Takashi Kawashima. De expositie biedt de beschouwer een overweldigende veelheid aan intense beelden. De twee kunstenaars geven zich helemaal over aan hun onderwerp: de natuur in het digitale tijdperk. Dit doen ze elk op hun eigen manier. Ze bewogen hemel en aarde om een overweldigend gevoel mee te geven aan de bezoekers van de expositie.

Juist dit laatste, het overweldigende gevoel en zelfs opgeslokt kunnen worden door de getoonde natuur, speelt in mijn optiek een belangrijke rol. Dat het onderwerp van een kunstwerk de verwoestende en zelfs levensbedreigende kracht van de natuur (lees: God) laat zien is sinds de romantiek een geaccepteerd gegeven. Het staat bekend als het sublieme en dergelijke onderwerpen kunnen sindsdien op waardering rekenen bij het publiek. Het werk van zowel Koyama als Kawashima heeft dit soort kwaliteiten en refereert hiermee aan de romantiek.
Kawashima toont onder meer beelden die op een poëtische manier verwijzen naar Fukushima na de tsunami, die er in 2011 woedde. Door de grootte van de beelden hebben ze het vermogen de beschouwer de foto ‘in te zuigen’, waardoor deze het gevoel kan krijgen aanwezig te zijn bij zo’n grote ramp. Een gevoel van nietigheid kan zich aan de beschouwer opdringen. Dit is een kwaliteit die, bijvoorbeeld, De IJszee (1823-24) van Caspar David Friedrich ook in zich draagt. Maar gaat het bij Fukushima wel om natuurgeweld? Enerzijds wel: er was sprake van een tsunami. Toch heeft de mens, met zijn kernenergie, een erg groot aandeel in deze ramp gehad. Dit maakt Fukushima tot een combinatie van een natuurramp en een cultuurramp.
Dit onderscheid vind ik wat gekunsteld en hierdoor enigszins vreemd overkomen. Liever haak ik in op wat bioloog Jelle Reumer zegt over de mens. Hij stelt dat de mens, homo sapiens, onderdeel is van de natuur en een sluitsteensoort genoemd kan worden. Dit is een soort met een zeer grote, bepalende, invloed op de omgeving. Met deze kennis in het achterhoofd zijn rampen als die in Fukushima gewoon als natuurgeweld te bestempelen. De eigentijdse natuur, inclusief rampen, wordt door de mens zelf gemaakt: de stijging van de zeespiegel, het gat in de ozonlaag en toxinen in het drinkwater. Het zijn slechts enkele voorbeelden van natuurdreigingen die de mens zelf creëert.

Waar de moeilijk te bevatten grootsheid van de natuur bij Kawashima, herkenbare, definieerbare, beelden tot gevolg heeft is dit bij Koyama niet het geval. Het zijn onherkenbare beelden, bijna of volledig monochroom. Afhankelijk van de kleur zouden het foto’s kunnen zijn van een oneindig heelal, regenbogen, de diepten van de oceaan of de zon van dichtbij. Al zoekende naar definieerbare zaken zijn het wellicht relevante associaties, toch is het niet wat Koyama ons laat zien. Zijn foto’s zijn het resultaat van onderzoek naar de natuur van het digitale. Wederom is er sprake van, Reumers definitie aanhoudend, door de mens gecreëerde natuur. De digitale wereld bestaat pas sinds de digitale revolutie aan het begin van de jaren ’70. Het is dus nog relatief onontgonnen terrein. Zoals het aardoppervlak enkele honderden jaren geleden nog grotendeels een mysterie was en men bedreigende ijszeeën kon tegenkomen, zo is de digitale wereld dit nu. Koyama gunt ons tijdens zijn ontdekkingsreis een kijkje in het ongewisse. Op een soortgelijke manier deden de Colorfield Painters, waaronder Barnett Newman, dit halverwege de 20ste eeuw. Zij kunnen worden gezien als late exponenten van de romantiek. Door middel van grote kleurvlakken trachtten ze mensen het mysterie dat schuilgaat achter deze kleuren op een zeer intense manier te laten ervaren. Men kon hierdoor in een meditatieve staat komen en soms zelfs een religieuze ervaring beleven: een sublieme belevenis. Zoals men in het geval van Friedrich via De IJszee bij God terechtkwam, zo kwam men bij Colorfield Painting via kleur bij God uit.

‘POST BODY / NATURE’ laat zien hoe de werken van twee verschillende kunstenaars op een betekenisvolle manier een dialoog met elkaar aangaan. De werken refereren aan het idee van het sublieme, een concept dat onlosmakelijk verbonden is met religie. In een, ogenschijnlijk, maakbare wereld is zo’n God overbodig geworden. Bij Kawashima komt de beschouwer, via aan Fukushima refererende beelden, uit bij de mens. Bij Koyama komt men, via de gemanipuleerde foto’s van de digitale wereld, ook terecht bij de mens. Hieruit is af te leiden dat de hedendaagse mens de sublieme ervaring, van natuurverschijnsel tot kunstwerk, volledig zelf kan creëren. Koyama en Kawashima tonen hiermee aan dat het sublieme maakbaar is geworden.

in de publiciteit

Villa Next Door, 19 juni 2017, Taisuke Koyama & Takashi Kawashima, POST BODY / NATURE; LhGWR, The Hague

Unseen Photo Fair 2017

september 4, 2017

Archief

Beurzen

Daan Paans

Kunstenaars

Lana Mesic

Sjoerd Knibbeler

Thomas Kuijpers

22 september – 24 september 2017

LhGWR pakt uit op Unseen met vier fotografische talenten! Sjoerd Knibbeler, Thomas Kuijpers, Daan Paans en Lana Mesic presenteren op de beurs hun meest recente werk. Na Sjoerd en Daan staat dit jaar Thomas extra in de spotlight als Foam Talent. Lana won vorig jaar de Grolsch Residency plek waardoor ze dit jaar op het Westergasterrein en in het Waldorf Astoria solopresentaties zal realiseren.

Lana Mesic | Unseen Grolsch Residency

Lana Mesic won tijdens de afgelopen editie van Unseen Photo Fair de Grolsch Residency. Als uitverkorene werd haar een werkperiode van twee maanden in Londen aangeboden, waar ze dankbaar gebruik van maakte. In de beperkte tijd wist zij mede door de doortastende ondersteuning van het team van Unseen door te dringen in de financiële sector van Londen. Ze maakte een nieuwe serie werken onder de titel Souls, ties and a pile of carrots. De serie bestaat uit een reeks geborduurde portretten die naar mate de openheid van de geportretteerde zijn uitgewerkt. Ook werkte Lana aan drie nieuw fotografische werken voor haar Towers-serie die zijn geïnspireerd op een obscure hobby binnen de financiële sector, money stacking.

Lana Mesic is the winner of last years edition of The Unseen Grolsch Residency. In the beginning of this year she’s spent two months in London for an intensive residency. The results of the residency will be presented in a solo exhibition at Unseen Photo Fair.
Unseen invites you as follows; Come and explore the captivating work of Lana Mesić at Unseen. In this exhibition, Mesić presents the series Souls, ties and a pile of carrots and Towers. With London’s economic crisis at large, Mesić has explored the concept of ‘value’, in a series addressing the city’s financial sector through its intricate structure and the individuals who work to maintain it. An exhibition of the works, including cross- stitch portraits, are brought together in a cumulative showcase at this year’s Unseen Amsterdam.

Thomas Kuijpers | Foam Talent 2017

Thomas Kuijpers werd in het voorjaar geselecteerd door Foam als Foam Talent 2017. Deze selectie (als enige Nederlander) levert hem een prachtige publicatie op in de jaarlijkse talent issue van Foam Magazine. Daar komt nog bij dat zijn werk van begin september tot eind oktober, en dus ook tijdens Unseen Photo Fair, te zien is in het museum.
Thomas heeft in het afgelopen jaar gewerkt aan een serie unieke werken, genaamd Bad Trip, waarvan LhGWR er acht zal presenteren in haar stand op Unseen Photo Fair. De werken in de serie bestaan enerzijds uit een registratie van een moment van angst en anderzijds uit een sporenonderzoek naar de totstandkoming van deze angst. Hiermee haakt Thomas aan op zijn eerdere tentoonstelling bij LhGWR, Paradigma II, waarvoor een opwaaiende kartonnen doos met arabische teksten uitgangspunt werd voor onderzoek naar de relatie tussen beeld, visuele perceptie en angst.

During last spring Thomas Kuijpers was selected to be a Foam Talent 2017. His work is highlighted with several spreads in the annual talent issue of Foam Magazine, and on top of that his work is also part of the exhibition at Foam that opened his door from the beginning of September and will continue to the end of October.
In the past year Thomas has been working on a series of unique works called Bad Trip . Eight works from the series will be presented at Unseen Photo Fair. They consist of a recorded moment of (mainly terrorist related) fear that was triggered by visual input, and a trail of information leading to this emotion. Doing so Thomas relates to his last exhibition at LhGWR, Paradigma II. In this exhibit a cardboard box with Arabic texts became the centerpiece of a research into the relationship between image, visual perception and fear.

Tlazolteotl | Het nieuwe project van Daan Paans

Terwijl Daan Paans’ project Rhinoceros, dat hij in 2016 presenteerde bij LhGWR en op Unseen, nog vers in het geheugen ligt, is hij alweer aan een volgend project bezig. Tlazolteotl ligt inhoudelijk in het verlengde van Rhinoceros en bespiegeld de totstandkoming van collectieve beeldvorming aan de hand van ‘The Golden idol’, de heilige graal uit Stevens Spielberg’s Indiana Jones klassieker Raiders of the Lost Ark. Het project doet denken aan een visuele ‘chinese whisper’ waarbij interpretatielagen fotografisch op elkaar worden gestapeld. Op Unseen zal Daan de eerste resultaten van het project presenteren om u alvast warm te laten lopen voor zijn tentoonstelling in 2018 bij LhGWR.

While Daan Paans’ project Rhinoceros, that was presented at LhGWR and Unseen in 2016, is still fresh in our minds, he has continued with his next project. Tlazolteotl is in line with Rhinoceros and mirrors the creation of collective imaging using The Golden Idol, the holy grail from Stevens Spielberg’s Indiana Jones classic Raiders of the Lost Ark as the center of a visual debate. The project reminds you of a visual “chinese whisper” where layers of interpretation on top of each other. In order to warm for you up for his exhibition in 2018 at LhGWR, Daan will introduce Tlazolteotl by presenting the first results at Unseen.

Sjoerd Knibbeler | Nieuw werk in Lunacy serie

Na de introductie van de serie Lunacy in februari 2017 op Art Rotterdam heeft Sjoerd Knibbeler doorgewerkt aan een verdere uitwerking ervan. Lunacy is een intrigerende tocht langs de rijke geschiedenis van zowel het fictieve als werkelijke reizen naar de maan. Het gaat in op ons fundamentele verlangen om te ontdekken en stelt onze collectieve verbeelding van de ruimte aan de kaak. Dat alle beelden, zonder toevoeging van kunstlicht, gemaakt zijn onder het licht van de volle maan maakt de serie helemaal rond.

After the introduction of the Lunacy series in February 2017 at Art Rotterdam, Sjoerd Knibbeler has continued working on it. In this project Knibbeler delves into our collective desire and scientific quest to discover the universe and our place within it. The exhibition reflects his extensive venture into the world of space travel. As a part of his practice, Knibbeler stretches the boundaries of photography as a medium: on this occasion by photographing Outer Space.

Kijk ook op www.unseenamsterdam.com

Sjoerd Knibbeler | Travelling past matter

april 18, 2017

Agenda

Archief

Sjoerd Knibbeler

Tentoonstellingen

22 april – 27 mei 2017

Met veel plezier en genoegen presenteert LhGWR de tentoonstelling Travelling past matter van Sjoerd Knibbeler (1981, NL). In dit nieuwe project verdiept Knibbeler zich in het collectieve verlangen en de wetenschappelijke zoektocht om het universum en onze plaats daarin te ontrafelen. De tentoonstelling is een weerslag van zijn omvangrijke ontdekkingsreis in de wereld van de ruimtevaart. Als onderdeel van zijn praktijk zoekt Knibbeler de grenzen van het fotografisch medium op: ditmaal door de ruimte te gaan fotograferen.

Travelling past matter ligt in het verlengde van Knibbeler’s succesvolle project Digging up clouds. Werkend aan dat project heeft hij een meeslepende methode ontwikkeld waarin hij zijn werk in de studio combineert met invloeden en samenwerkingen in de wetenschappelijke wereld. Door de bijna jongensachtige benadering van zijn onderwerp ontstond een bijzonder aanstekelijk project over wind. Met dezelfde vastberadenheid en ambitie heeft hij zijn studio nu ingezet als werkplaats, waar hij schaalmodellen maakte van objecten die zijn ontworpen voor het reizen naar de Maan. De modellen heeft hij vervolgens meegenomen in de vrije natuur om ze het licht van een volle Maan te fotograferen.

With great pleasure LhGWR presents Travelling past matter by Sjoerd Knibbeler (1981, NL). In his new project Knibbeler delves into our collective desire and scientific quest to discover the universe and our place within it. The exhibition reflects his extensive venture into the world of space travel. As a part of his practice, Knibbeler stretches the boundaries of photography as a medium: on this occasion by photographing Outer Space.

Travelling past matter continues from Knibbeler’s successful project Digging up clouds. Through this project, he evolved a compelling way of working combining a studio practice with influences and collaborations with the scientific world. With an almost boy-like enthusiasm and approach to his subject, he developed a fantastically infectious project photographing Wind. With this same intent and fervour, Knibbeler has turned his studio into a wood workshop to build scale models of objects designed to travel to the Moon. These scale models became sets that he subsequently photographed at night, out in the countryside, using full Moonlight as the sole light source to capture these scene.

In aanvulling op Travelling past matter presenteert LhGWR ook de Nederlandse première van Knibbeler’s video installatie Forming Synchrony. Dit werk maakte Knibbeler op uitnodiging van Villa Noailles in samenwerking met de Patrouille de France.

In addition to Travelling past matter, LhGWR also presents the Dutch première of Knibbeler’s video installation Forming Synchrony. This work was commissioned by Villa Noailles and made in collaboration with the Patrouille de France.

Sinds zijn eerste solo expositie bij LhGWR in 2014 behoort Sjoerd Knibbeler tot de selecte groep van snel opkomende kunstenaars. In 2015 won hij de juryprijs voor fotografie op het internationale foto- en modefestival in Hyères, was hij Foam talent en werd hij genomineerd voor de ING Unseen Talent Award en de Meijburg Art Commission. Digging up clouds was dat jaar ook te zien in Foam Amsterdam en Espace Images in Vevey. Zijn boek Paper Planes belandde op de shortlist van de Paris Photo / Aperture First Photobook Award 2015. Vorig jaar werd zijn werk gepresenteerd in solo- en groepstentoonstellingen in het Nederlands Fotomuseum Rotterdam, tijdens het Contact Photography Festival in Toronto, bij Robert Morat Galerie in Berlijn en bij het gerespecteerde Belgische podium STUK in Leuven. Knibbeler’s werk is opgenomen in aansprekende collecties zoals Collectie De Groen, Maison Européenne de la Photographie, Foam, AMC Collectie, De Brauw Blackstone Westbroek, Ministerie van Buitenlandse Zaken en Museum Voorlinden.

Since his first solo exhibition at LhGWR in 2014 Sjoerd Knibbeler has become one of a select group of fast emerging artists. In 2015 he won the Grand Prix du Jury at the International Festival of Fashion and Photography in Hyères, was a Foam Talent and also nominated for the ING Unseen Talent Award and the Meijburg Art Commission. Digging up clouds was also exhibited that year in Foam Amsterdam and Espace Images in Vevey. His book Paper Planes was shortlisted for the Paris Photo / Aperture First Photobook Award 2015. Last year his work was exhibited in solo and group exhibitions in the Nederlands Fotomuseum Rotterdam, during the Contact Photography Festival in Toronto, at Robert Morat Gallery in Berlin and at the reputable Belgian podium STUK in Leuven. Knibbeler’s work is part of distinguished collections such as Collectie De Groen, Maison Européenne de la Photographie, Foam Photography Museum, Academisch Medisch Centrum Amsterdam, De Brauw Blackstone Westbroek, Dutch Ministry of Foreign Affairs and Museum Voorlinden.

Many thanks to Stichting Stokroos, Mondriaan Fonds en Museum Het Valkhof

impressie tentoonstelling

in de publiciteit

Eyes on Talent – 19 april 2017
Der Greif – 13 juli 2017
Albertus Pieters – Villa Reppubblica – 18 mei 2017

Sandra Smets – NRC •••• – 11 mei 2017

Lisanne Hoogerwerf – Den Haag Centraal – 11 mei 2017

En ook nog op: Hartog – JH Kijker – 23 mei 2017 , Villa Next Door en Vice Creators – 21 april 2017

Sarah Carlier | Only Jesus Saves

april 6, 2017

Agenda

Archief

Kunstenaars

Sarah Carlier

Tentoonstellingen

18 februari – 8 april 2017

Met veel trots en genoegen presenteert LhGWR de tentoonstelling Only Jesus Saves van Sarah Carlier (1981, BE). Voor deze tentoonstelling maakte Carlier in de afgelopen jaren een reeks videowerken die in een nieuwe site-specific 4-scherms videoinstallatie vorm zal krijgen. Haar werkperiode in de Verenigde Staten en de veranderende dynamiek van onze westerse samenleving hebben zichtbaar effect op het maatschappelijke engagement dat kenmerkend is voor haar werk.

De narratieve lijnen in de videowerken van Sarah Carlier vinden hun oorsprong in de frictie tussen onze hang naar traditie en de veranderingen in ons bescheiden bestaan. Door in te gaan op dramatische vraagstukken omtrent betekenisgeving en de zinloosheid van ons bestaan haakt ze aan bij de absurdistische ondertoon van de hedendaagse Belgische kunst. Carlier spoort je aan om na te denken over onze tijdsgeest waarin angst voor het vreemde een rode draad lijkt te zijn.

In haar multi-screen videoinstallaties worden uiteenlopende verhaallijnen met elkaar verweven tot een nieuwe vorm. Video’s met een cynische ondertoon worden afgewisseld met luchtige en humoristische scènes, die als relativerende tegenhangers de focus van haar werk aanscherpen. Als een visuele symfonie gaan autonome videowerken op in een groter geheel waardoor een nog treffender en meer gelaagde parallel wordt getrokken met het ritme van de alledaagsheid.

Sarah Carlier’s werk heeft in de laatste jaren een bijzondere ontwikkeling doorgemaakt. Zo werd haar 8-kanaals videoinstallatie Let us be cheerful getoond in het Stedelijk Museum Amsterdam en werd het opgenomen in de collectie. Via MIAP, die de installatie ook aan haar collectie toevoegde, is het werk 5 jaar lang te zien in het Amsterdam Medisch Centrum. Carliers werken zijn ook terug te vinden in uiteenlopende privécollecties. Eerder toonde Carlier haar werk op plekken als het Paleis voor de schone kunsten/BOZAR (Brussel), IMPAKT Festival, Photo Ireland, Vlaams Cultuurhuis De Brakke Grond en het FOMU (Antwerpen).

LhGWR is very proud to present the exhibition Only Jesus Saves by Sarah Carlier (1981, BE). For the exhibition Carlier has made ten new video works that will come together in a new site-specific multi-channel video installation. Her residency in the United States and the rapidly changing dynamics in our Western society have a visible impact on the social engagement that characterizes her work.

The narratives in Sarah Carlier’s video works stem from the friction found between our predilection for tradition and the inevitable changes in our modest day-to-day existence. Delving into such substantive matters about life’s meaning and futility, her light approach chimes with the absurdist undertones of contemporary Belgian art. Carlier provokes you to consider our current zeitgeist in which fear of the unknown seems to be a common thread.

Her multi-screen video installations interweave diverging narratives into new forms. Video scenes with underlying cynicism are interchanged with those of light-hearted humour, each serving as a counterpart to put things in perspective, sharpening the work’s focus. Like a visual symphony autonomous video works converge in a larger entity, drawing striking and layered parallels with the rhythms of the everyday.

Sarah Carlier’s work has undergone exceptional developments in recent years. Her eight-channel video installation Let us be cheerful was exhibited in the Stedelijk Museum Amsterdam and acquired for their collection. Through MIAP’s acquisition of the same work, the installation is on display for five years in the Amsterdam Medical Centre. Carlier’s works can also be found in multiple private collections. Among others, she has previously exhibited at the Centre for Fine Arts/BOZAR (Brussels), IMPAKT Festival (Utrecht), Photo Ireland (Dublin), Flemish Arts Centre De Brakke Grond (Amsterdam), and FOMU (Antwerp).

Meer over de tentoonstelling

impressie tentoonstelling

Aram Tanis | Fireflies Ain’t Here Anymore

Agenda

Archief

Tentoonstellingen

Uncategorized

18 februari – 8 april 2017

Aram Tanis (1978, Zuid-Korea) presenteert een nieuwe sequentie werken in zijn doorlopende project Fireflies Ain’t Here Anymore. In de sequentie, die hij heeft samengesteld uit de verschillende fotografische series die hij in de afgelopen jaren in Azië maakte, toont hij een straatbeeld waarin vervreemding en standaardisatie als een rode draad naar voren komt. Belangrijke wederkerende motieven in zijn werk zijn architectonische patronen en het stedelijk landschap. De herhaling en het ritme van de terugkerende vormen in gebouwen en buurten zijn symbolen voor de anonimiteit van de hedendaagse stedelijke omgeving en de isolatie van de mensen die er wonen. Door de directheid en het unheimische gevoel dat hij oproept krijgt het werk een afstandelijke en kritische ondertoon.
Ook in de werken waarin mensen, dieren en alledaagse voorwerpen figureren, dringt zich een neerslachtig gevoel van ongemak op. Zoals hij zelf ook aangeeft laat hij de minder aantrekkelijke kant van het leven zien; een wereld waarin de media ons overspoelt met stereotypen en mensen moeten voldoen aan een bepaalde standaard om ‘normaal’ gevonden te worden. Een wereld waarin men er een bepaalde levensstijl op na moet houden, die voor standaardisatie in de samenleving zorgt. Tanis wil de de façade voorbij en de keerzijde van de medaille laten zien.

Tanis studeerde onder andere aan de Gerrit Rietveld Academie en De Ateliers waar hij in 2006 afstudeerde. Hij stelde tentoon in aansprekende plekken als het Van Abbe Museum, MAMA, Kunsthuis SYB, Vegas Gallery (Londen) en Museum Schiedam.

In Aram Tanis’ work Isolation, alienation and standardization are important themes. He also thinks it is important to make people aware and confront them with subjects they often pass by or ignore.

Important motifs in Tanis’ work are the buildings and the urban landscape. They both are a symbol of what is happening in the world. In our society there is less time for one another and people are more distant. The repetition and rhythm of the recurring form in buildings and neighbourhoods are a symbol for the anonymity of the contemporary urban environment and the isolation of the people who live in it. It can also be seen as a critique on the mass produced.

Tanis’ work about people, animals or everyday objects refer also to this theme. He wants to show the less attractive side of (family) life. The media inundates us with sex and stereotypes. People need to meet a certain standard to be found ‘beautiful’. One must keep a certain lifestyle, which is ‘accepted’ and ‘normal’. The media determines what is beautiful and how people judge things. It provides a standardization in society, from identical shopping malls to the ‘idealization’ of the human body. Tanis wants to show the other side and go beyond the façade.

Meer over de tentoonstelling

impressie tentoonstelling

2016 days of awesome photo books

december 10, 2016

Agenda

Archief

Tentoonstellingen

10 december 2016 – 04 februari 2017

Ontelbaar en niet te vermijden zijn ze: de ‘zorgvuldig samengestelde’ selecties van de beste / meest indrukwekkende / belangrijkste / veelbelovende (vul in uw favoriete click bait) van het jaar. Begin december duiken ook steevast de lijstjes met de beste fotoboeken van de wereld op. Sommige lezers maken daadwerkelijk gebruik van deze lijsten als cadeausuggesties voor de feestdagen, voor de oom of tante die van fotografie houdt, of voor die artistieke collega met zijn Instagram account. In het geval van het fotoboek – nog steeds vrijwel een insider affair – zijn deze lijstjes voornamelijk een kwestie van erkenning voor publicaties die zich boven het maaiveld of buiten het gebaande pad begeven. Maar meer dan dat zijn dergelijke eindejaarsopsommingen oefeningen in trendspotten, waarmee zowel critici als fotografen hun scherpte kunnen bewijzen. Meta-lijsten van lijsten worden aangelegd om de scores bij te houden welk boek het hardst geroemd of het best verkocht wordt, en dat is niet vanzelfsprekend een en dezelfde titel. Koortsachtig houden fotografen en uitgevers via social media hun fans en stakeholders op de hoogte waar en door wie hun boek vermeld wordt. Boekprijzen van reeds uitverkochte limited editions worden door kopers en verkopers bijgehouden alsof het aandelen op Wall Street betreft. Als dit allemaal ietwat hijgerig klinkt: dat is het ook, maar de nodige zelfspot en humor ontbreken gelukkig nooit. Dit jaar publiceerde Rudi Thoemmes van RRB Publishing zijn Marmite lijst, met daarop de slechtst verkochte boeken.

Met het einde van het jaar in zicht, vroegen het team van LhGWR en Hester Keijser van Stead Bureau zich af van wie zij ditmaal graag advies zouden willen krijgen over de beste fotoboeken. Misschien moeten we ons wenden tot de ideale kritische consument, een veelvraat die put uit een welhaast alomvattend assortiment van titels bij het afwegen van keuzes, van wie de smaakpapillen zo uitgebalanceerd zijn dat we blindelings de boeken die hij of zij aandraagt, kunnen vertrouwen? Voor de tentoonstelling 2016 days of awesome photobooks hebben LhGWR en Stead Bureau zes mensen die van het wikken en wegen van boeken en/of kunst een dagbesteding maken gevraagd een lijstje samen te stellen. Zes verzamelaars van de buitencategorie (zoals dat in de wielersport heet), wier namen bij menig boekwinkel de deuren ook buiten openingstijden doen openen, zijn uitgenodigd om een top zes te maken van de fotoboeken die zij hebben aangeschaft of gekregen in de afgelopen 2016 dagen, wat neerkomt op ongeveer 5,5 jaar. Daarbij waren zij volledig vrij om invulling te geven aan de begrenzingen van het fotoboek en kwam het bij de 2016 dagen niet op een dagje meer of minder aan. Ben je benieuwd? Kom kijken naar het bijzondere resultaat en geniet van de vrijheid die ze hebben genomen in hun keuzes.

2016 days of awesome photo books presenteert de favoriete boeken van Peter van Beveren, Flip Bool, Christian Caujolle, Paul Kooiker, Suzanne Swarts en Reyn van der Lugt. In aanvulling op de boeken zelf is een beperkt aantal kunstwerken van de gepubliceerde fotografen in de tentoonstelling opgenomen.

They are innumerable and unavoidable: the ‘carefully curated’ selections of the best / most impressive / important / promising (fill in your favorite click bait) of the year. Invariably, come December, the lists with the best photo books of the world join the queue. Some readers actually do use these lists as suggestions for the holiday shopping season, for the uncle or aunt who really digs photography, or for that artsy colleague with his Instagram account. In the case of the photo book – still pretty much an insider affair – these lists tend to revolve around recognition for publications that were the tallest poppies in the field, or which blossomed off the beaten path. But more than that, such end-of-the-year tallies are exercises in trend spotting with which both critics and photographers can prove their acuity. Meta-lists of lists are compiled to keep the score which books are praised the most or sold the best, and that is rarely one and the same thing. Feverishly, via social media, photographers and publishers keep their fans and stakeholders informed where and by whom their books are mentioned. Book prices of already sold out limited editions are monitored by buyers and sellers as if they were stocks on Wall Street. If this all sounds somewhat exhausting: indeed it is, but self-mockery and humor are never far away, thankfully. This year, Rudi Thoemmes of RRB Publishing published a so-called Marmite list, revealing his worst-selling books.

With the end of the year drawing near, the LhGWR team and Hester Keijser of Stead Bureau pondered whose advice on photo books to follow this time. Perhaps we should turn to the ideal critical consumer, a glutton who draws from a comprehensive range of titles when weighing choices, whose taste buds are so balanced that we can blindly trust the books he or she puts forward? For the exhibition 2016 days of awesome photo books LhGWR and Stead Bureau invited six people who practically have a day job in selecting and evaluating books and / or art, to compile a list. Six collectors of the highest ranks, whose names open doors after hours in many a bookshop, were asked to provide the best six books they purchased or received in the last 2016 days, which equals roughly 5,5 years. In addition, they were totally free to interpret the boundaries of the photo book, and the 2016 day limit could – no matter – well be a few days off the mark. Curious? Come visit the eclectic collection that resulted, and enjoy the liberties they took in choosing their favorites.

2016 days of awesome photo books showcases the favorite books of Peter van Beveren, Flip Bool, Christian Caujolle, Paul Kooiker, Suzanne Swarts and Reyn van der Lugt. In addition to the books themselves, a limited number of art works by the published photographers is included in the exhibition.

Meer over de tentoonstelling

impressie tentoonstelling

Clare Strand | All that Hoopla

september 30, 2016

Agenda

Archief

Tentoonstellingen

30 september – 12 november 2016

Clare Strand richt zich op het herdefiniëren, manipuleren en ondermijnen van de oorsprong van fotografie. Met All That Hoopla, dat wordt getoond op Unseen Photo Fair en daarna bij LhGWR, presenteert Strand haar nieuwste installatie, die wederom is ontworpen om de dynamiek rondom het fotografische medium te tackelen. Met haar ‘customised Hoopla kraam’ hekelt ze de conservatieve mentaliteit van het publiek en de kapitalisatie van het medium die vandaag de dag de boventoon voeren. De vorm, de kraam zelf, refereert tegelijkertijd ook aan de voorliefde voor kansspelen en kermis van de surrealisten.

Met All That Hoopla pleit Strand voor onderzoek naar nieuwe vormen van interactie tussen kunst en publiek, en laat ons kennismaken met een verfrissende benadering van het kopen van kunst. In haar kermisattractie worden bezoekers uitgenodigd om, tegen een kleine betaling, ringen te werpen. Ze biedt het publiek de kans om een limited edition print te winnen. Dus kom een gokje wagen; altijd (troost) prijs!

In samenwerking met Unseen Photo Fair wordt de installatie als een On-site project op het beursterrein gepresenteerd. Na dit evenement wordt de kraam opnieuw opgebouwd in de tentoonstellingsruimte van LhGWR in Den Haag, waar het als een melancholisch residu van een inspirerend beursweekend vol interactie, opnieuw wordt gecontextualiseerd.
De tentoonstelling opent op 30 september om 19:00 uur tijdens de Haagse kunstroute Hoogtij. Wim van Sinderen (Senior curator, Fotomuseum Den Haag) zal met een eerste worp de opening van de show inluiden.

Clare Strand (GB, 1973) woont en werkt in Brighton. Op haar c.v. staan onder andere solotentoonstellingen in het Folkwang Museum (Essen), Forum Fur Fotografie (Keulen) en het Nationaal Museum van Krakau (2014). Ook werd haar werk gepresenteerd in groepstentoonstellingen in Tate Britain, The Hasselblad Center (Gotenburg), Huis Marseille (Amsterdam), The Courtauld Institute en het Victoria & Albert Museum (Londen) en Teatro Fernan-Gomez Arts Center (Madrid). Haar werk maakt deel uit van de collecties van Arts Council England, The National Collection, The British Council, Folkwang Museum, The New York Public Library, Victoria & Albert Museum, Centre Pompidou en sinds kort ook van het MoMA in New York en The Mead Gallery in Massachusetts. Inmiddels zijn er ook twee monografieën van haar werk gepubliceerd; Clare Strand Monograph (Steidl, 2007) en recentelijk Skirts (GOST, 2013). Ze wordt gerepresenteerd door Parrotta Contemporary Art in Stuttgart.

Met dank aan Stead Bureau (Hester Keijser).

Throughout her career, Clare Strand (UK, 1973) has focused on subverting, reimagining and manipulating the photography’s origins. With All That Hoopla – at Unseen Photo Fair and afterwards at LhGWR – she presents her newest installation, which again is designed to tackle the dynamics around the photographic medium. With her customised hoopla stall she examines the conservative mentality towards the audience, and the market capitalisation of the medium that seems to be the contemporary standard. The work also echoes the surrealist preoccupations with chance and carnival.

The installation of All That Hoopla introduces a new approach to acquiring photography whilst generating a new interaction between artist and audience. The hoopla challenge is a well-known fun fair attraction, where visitors are invited to pay a small fee for several attempts to throw a hoop over a prize. Strand offers the audience the chance to win limited edition photographic work. So, come try your luck, (consolation) prize every time!

In cooperation with Unseen Photo Fair the installation is presented as an On-site project at the fair ground. After the fair the stall is reconstructed in LhGWR’s exhibition space in The Hague, where the new surrounding will redefine the Hoopla stall as a melancholic residue of a wonderful weekend of interaction and a brilliant parade of cheerful winners.
The show opens on the 30th of September at 19:00 hrs. during The Hague’s art route Hoogtij and will stay on until the 12th of November. Wim van Sinderen (Senior curator at Fotomuseum Den Haag) will grant us the honour of opening the show.

Clare Strand (UK, 1973) lives and works in Brighton. Solo exhibitions of her work have been held at Folkwang Museum (Essen), Forum Fur Fotografie (Cologne) and the National Museum of Krakow (2014). Her work has been included in group exhibitions at Tate Britain, The Hasselblad Center (Gothenburg), Huis Marseille (Amsterdam), The Courtauld Institute and the Victoria & Albert Museum (London) and the Teatro Fernan-Gomez Arts Center (Madrid) amongst others. Strand’s work is held in the collections of Arts Council England, The National Collection, The British Council, The Folkwang Museum, The New York Public Library, Victoria & Albert Museum, Centre Pompidou and most recently MoMA New York and The Mead Gallery. Two monographs of her work have been published; Clare Strand Monograph (Steidl, 2007) and most recently Skirts (GOST, 2013). She is represented by Parrotta Contemporary Art, Stuttgart.

Many thanks to Stead Bureau (Hester Keijser).

Meer over de tentoonstelling

impressie tentoonstelling

in de publiciteit

Sandra Smets – NRC •••• – 2 november 2016

Nathalie van der Lely – Jegens & Tevens – 21 november 2016

Sara Lena Maierhofer | Jungle Paintings

Agenda

Archief

Tentoonstellingen

30 september – 12 november 2016

In haar werk, dat bestaat uit foto’s, video’s en objecten, zoekt Sara-Lena Maierhofer de ruimte op tussen feit en fictie. Doorgaans beginnen haar onderzoeksprojecten met ongewone gebeurtenissen of een opmerkelijke biografie waarbij ze zich voornamelijk interesseert in de manier waarop die in verbinding staat met fotografie. In haar uiteindelijke werken komt een veelheid aan perspectieven samen, waarbij de scheidslijn tussen waarheid en fantasie verdwijnt.

Voor Jungle Paintings heeft ze haar blikveld verder verruimd en reisde ze af naar de ondoordringbare jungle rondom de uitgestorven vulkaan Mount Bosavi in het oosten van Nieuw Guinea. Sinds de laatste uitbraak, die ongeveer 200.000 jaar geleden plaats vond, hebben zich in de 1.000 meter diepe krater (door de totale isolatie) ongekende flora en fauna ontwikkeld. In 2009 slaagde een expeditie met Britse wetenschappers erin om voor het eerst af te dalen in de krater. Daar ontdekten ze meer dan veertig nieuwe diersoorten, waaronder een kikker met klauwen. Toen Maierhofer hierover las besloot ze direct een bezoek te brengen aan dit parallelle universum.

Twee maanden na haar terugkeer uit de jungle presenteert Sara-Lena haar eerste bevindingen bij LhGWR. In haar installatie combineert ze beelden van haar reis met beelden uit haar herinneringen en verbeelding, waardoor iedere vorm van betrouwbaarheid teniet wordt gedaan. De referentie aan onze werkelijkheid verdwijnt waarmee in potentie alles mogelijk is.

Sara-Lena Maierhofer (1982, DUI) woont en werkt in Berlijn. Ze studeerde in 2011 af aan de Universiteit voor Toegepaste Wetenschappen in Bielefeld aan de afdeling Fotografie en Mediakunst. Haar project Dear Clark, waarin ze het leven en de leugens van een oplichter onderzoekt, werd op uitlopende plekken gepresenteerd zoals Museum für Fotografie (Berlijn), Deichtorhallen (Hamburg) en FOAM (Amsterdam). Haar laatste werken The Great en Proxima zijn inmiddels getoond in Museum für Photographie, Braunschweig en Kunststiftung Stuttgart. In de afgelopen drie jaar ontving Maierhofer bijdragen van Stiftung Kunstfonds Bonn en Kunststiftung Baden-Württemberg, werd ze genomineerd voor de Paul Huf Award en won ze de Dokumentarfotografie Förderpreis van de Wüstenrot Stiftung.

Consisting of photographs, videos, and objects, Sara-Lena Maierhofer’s work is best described as living between narration and documentation. Mostly the starting points of her research-based installations are unusual incidents or biographies and how they are linked to photography. Her stories are told from many directions, with truth and fiction coexisting.

For Jungle Paintings she extended her field of interest and travelled to New Guinea: In the east of the country, surrounded by vast rainforest, lies the extinct volcano Mount Bosavi. Since its last eruption about 200,000 years ago, the flora and fauna living in its 1000 meter deep crater have evolved independently, isolated from their surroundings. In 2009, an expedition of British scientists succeeded in entering the crater for the first time, where they found more than forty new species of animals, including a frog with fangs. Reading about the discovery, Sara-Lena Maierhofer decided to explore this parallel universe on her own.

Two months after her return the artist is presenting the first inventory of her findings at LhGWR. The installation combines images of her field trip with ones constructed from memory and imagination. She shows nature as an unreliable source of reality, as a capricious opponent. Colours are shifting, shadows are moving and shy species slip into the frame. Rules of physics seem to collapse and the images surrender to adapt to a different notion of time and space.

Sara-Lena Maierhofer (1982, DE) lives and works in Berlin. She studied Photography and Media Art at the University of Applied Sciences in Bielefeld where she graduated in 2011. Her project Dear Clark, investigated the life and lies of a con man and has been presented at different venues including the Museum für Fotografie (Berlin), Deichtorhallen (Hamburg) and FOAM Museum (Amsterdam). Her last works The Great and Proxima have been on view at the Museum für Photographie Braunschweig and at the Kunststiftung Stuttgart. She was selected for working grants by the Stiftung Kunstfonds Bonn and Kunststiftung Baden-Württemberg, nominated for the Paul Huf Award and won the Dokumentarfotografie Förderpreis, Wüstenrot Stiftung.

Meer over de tentoonstelling

impressie tentoonstelling

Pierre Derks | Mind your step

juni 20, 2016

Agenda

Archief

Kunstenaars

Pierre Derks

Tentoonstellingen

20 juni – 22 augustus 2016

Openingsspeech door Ahmet Polat, Fotograaf des Vaderlands

Conceptdenker Pierre Derks (1980, NL) weet met minimale middelen een maximaal resultaat te behalen. Derks is sinds zijn afstuderen aan de afdeling Grafische en Typografische Vormgeving van de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten in 2006 bezig om vanuit een maatschappelijk engagement met een kritische blik te reflecteren op veranderingen in onze samenleving. Vanuit kleine experimenten ontstaan langlopende en diepgravende projecten die je als toeschouwer van zijn werk de maatschappelijke vooruitgang laten bevragen. De groeiende autonomie van zijn projecten zorgde ervoor dat hij geruime tijd in het niemandsland tussen vormgeving, beeldende kunst en nieuwe media opereerde, maar in de afgelopen jaren heeft hij zich steeds verder toegespitst op het maken van videobewerkingen, om van daaruit uit te waaieren naar multimediale werken.
In het project Screening Reality, dat hij in 2013 bij LhGWR presenteerde, richtte hij zich op de toenemende mate waarin de realiteit moet concurreren met een representatie daarvan: een schermwerkelijkheid. Door verschillende tijden en plaatsen samen te laten vallen in registraties van ons straatbeeld ontstonden mengvormen van werkelijkheden. Hierdoor werd de toeschouwer zintuiglijk op scherp gezet en werd de vanzelfsprekendheid van de werkelijkheid ter discussie gesteld.
Voor Mind your step maakte hij wederom opnames in het publieke domein waarbij de focus nadrukkelijk ligt op de gebruikers ervan. Zijn observaties van plekken waar veel mensen samenkomen resulteerden in een serie videowerken waarin hij op zoek is gegaan naar ‘het individu in de massa en de massa in het individu’. Met zijn camera registreerde en kadreerde hij op minutieuze wijze overeenkomstige handelingen en/of uiterlijke kenmerken. Uiteindelijk werden deze foto- en videoregistraties nauwkeurig verwerkt tot beeldsequenties waarin geïsoleerde individuen, op basis van uniformiteit, fuseren tot een nieuwe massa of zelfs een samengesteld individu.

Pierre Derks (1980, NL) thinks in concepts and he knows how to achieve maximum results with minimal means. Ever since Derks’ graduation from the Graphic and Typographic Design department of the Royal Academy of Art in The Hague in 2006, he intertwines his social engagement with a critical approach towards the changes in our society. He likes to develop small experiments into long-term and in-depth projects that enable the viewers of his work to question our social progress. The growing autonomy of his projects made him operate in the nomansland between design, art and new media for quiet some time. But in recent years he has increasingly focused on making video works, to fan out to multimedia work every now and then.

The project Screening Reality, which he presented at LhGWR in 2013, focused on the increasing degree to which reality must compete with it’s representation in a screen reality. By coinciding different times and places in his registrations in public space, hybrid realities emerged. By doing so the viewers senses were put on edge, and the obviousness of the truth was questioned.

For Mind your step, he made recordings in the public domain with the clear focus on the users. His observations of places where many people come together resulted in a series of video works in which he went in search of ‘the individual in the mass and the mass in the individual’. With his camera he meticulously registered and framed corresponding actions and/or physical characteristics. Ultimately these photographic and video recordings were processed into sequences in which isolated individuals, on the basis of uniformity, merge to form a new mass, or even a composite individual.

Meer over de tentoonstelling

impressie tentoonstelling

preview videos

video stills

video still Mind your step / Exodus | Pierre Derks

video still Mind your step / Train | Pierre Derks

video still Mind your step / 4 Wheelers | Pierre Derks

video still Mind your step / Escalator | Pierre Derks

video still Mind your step / 2 Wheelers | Pierre Derks

Thomas Kuijpers | Paradigma II

april 30, 2016

Agenda

Archief

Tentoonstellingen

Thomas Kuijpers

30 april – 02 juli 2016

Het werk van Thomas Kuijpers (NL, 1985) valt samen met onze groeiende behoefte om informatie op waarde te schatten. Hij richt zich op de uiteenlopende manieren waarmee beeld en tekst waarheden representeren, en wat de gevolgen daarvan zijn voor onze perceptie. Met zijn messcherpe interpretaties en weloverwogen vertaalslagen naar nieuwe beelden maakt hij bij de toeschouwer veel los. De ene keer stelt hij zich op als olifant in een porseleinkast en brengt de toeschouwer in verwarring, en de ander keer weet hij de toeschouwer te raken als een fijnbesnaard criticaster en bevlogen activist; continu circulerend in de dynamiek van de interpretatie.

Kuijpers lijkt bij ieder ‘nieuwsfeit’ zijn bedenkingen te hebben en laat zich daar enerzijds door middel van intuïtieve interpretaties en anderzijds via langlopende onderzoeken over uit. Hij pluist zijn onderwerpen uit door te zoeken naar een ingang in de overkoepelende thematiek, een fragment waarin de kern zich openbaart, of naar een bescheiden metafoor die de wijze waarop iets in beeld is gebracht kan determineren. Van daaruit kan eigenlijk alles gebeuren, de uiteindelijke vorm waarin het wordt gecommuniceerd is ondergeschikt aan het onderzoek (dat vaak ook deel uitmaakt van de uiteindelijke presentatie). Het kan uitmonden in een novelle, een fotoreeks, een film, een wearable of zelfs een tekening. Door in te gaan op de inconsistenties in een verhaallijn of door de discrepanties aan te wijzen in het begeleidende beeldmateriaal geeft hij commentaar op de manier waarop de media ons voorzien van feitelijkheden. Hiermee maakt hij de weg vrij voor een eigen zienswijze, voor hem zelf, maar ook zeker voor de toeschouwer.

In zijn eerste grote solotentoonstelling toont Kuijpers recent en nieuw werk, waarbij de huidige spanningen in de maatschappij niet worden vermeden. Zo laat hij met zijn nieuwe werk Shampoo zijn nieuwsgierigheid de vrije loop wanneer de toeschouwer wordt geconfronteerd met een zwarte vlag waarop in het wit een Arabisch woord is geschilderd. Hij vraagt zich daarbij openlijk af wat te doen met de platvloerse stereotyperingen en vooroordelen die ons niet vreemd zijn. Belangrijker nog, hij legt bloot dat een dergelijke visuele uiting zoveel lading heeft gekregen dat het nauwelijks op waarde is te schatten.
Of dit werk wordt geïnterpreteerd als een werk van een olifant of van een activist is op voorhand moeilijk te zeggen. Om de gelaagdheid van zijn blikveld inzichtelijk te maken wordt Shampoo in de tentoonstelling in context geplaatst door de aanwezigheid van enkele andere werken van zijn hand, die bevestigen dat Kuijpers in ieder geval een eigen genuanceerde zienswijze is toevertrouwd.

Kuijpers ontving in 2015 een beurs van het Stimuleringsfonds Creatieve Industrie en won de AG Art Award. In de afgelopen jaren kreeg hij de ruimte om te experimenteren met zijn werk op plekken als Art Weekender (Bristol), Incubarte 7 (Valencia), B.A.D. (Brussel), RAM Foundation (Rotterdam) en Galerie Pennings (Eindhoven). Ook stelde hij zijn werk tentoon in gerenommeerde plekken als Van Abbe Museum (Eindhoven), MASP (Sao Paulo), Kunsthal (Rotterdam), Stedelijk Museum (Amsterdam) en Foam (Amsterdam). Zijn inmiddels bekende installatie When the Twins were still beautiful zal vanaf mei te zien zijn tijdens het fotofestival in Krakow.

The works of visual artist Thomas Kuijpers (NL, 1985) revolve around the way images and text are used to create a narrative about true events, and how they influence our perception. His works mostly originate from recent happenings, questioning the value of an image and its contemporary use. In Paradigma II he will address us with new works that activate our thoughts on the way we perceive the daily news; investigating the so called truth and constantly circulating in the dynamics of interpretation.

Each of Kuijpers’ projects starts with a thorough investigation, collecting all sorts of material, about a particular incident. From here a search starts for a theme, a fragment or a small metaphor that unravels how the story has been told. This collection of research materials form the basis of a new work, and often become part of the work itself. From this point on anything can happen; the form is always subject to the concept. Sometimes the work develops into a novel, other times a movie, a wearable, or a drawing.
By simply pointing out inconsistencies in a story and errors in the accompanying imagery, or by making direct, critical visual comments on the way a story is brought to us, Kuijpers offers an alternative view of stories and images.

In 2015 Kuijpers received a grant from the Creative Industries Fund and was awarded the AG Art Award. In the past few years he has presented his work in venues like Art Weekender (Bristol), Incubarte 7 (Valencia), B.A.D. (Brussel), RAM Foundation (Rotterdam) and Galerie Pennings (Eindhoven). He also exhibited his work in renowned places like Van Abbe Museum (Eindhoven), MASP (Sao Paulo), Kunsthal (Rotterdam), Stedelijk Museum (Amsterdam) and Foam (Amsterdam). This spring his installation When the Twins were still beautiful will be on display at the Krakow Photomonth Festival 2016.

Meer over de tentoonstelling

installation views

Jeanne Prisser on Paradigma II

reviews & mentions

Villa Next Door | 2016/06/28 | Albertus Pieters

Tine Guns | Perpetual Moment of Pause

maart 5, 2016

Agenda

Archief

Tentoonstellingen

5 maart – 23 april 2016

In de opmaat naar de release van haar vijftig minuten durende film To Each His Own Mask toont Tine Guns (BE, 1983) bij LhGWR een videoinstallatie met de titel Perpetual Moment of Pause. In deze installatie brengt ze – net als in haar film – het beeldmateriaal dat ze in Europa schoot van uiteenlopende uitingsvormen van carnaval samen met beeldmateriaal van hedendaagse protesten. De visuele gemene deler, het dragen van een masker, verraad in beide contexten een geambieerde anonimiteit. Maar, waar het doel bij carnaval in eerste instantie lichtvoetige burgerlijke ongehoorzaamheid lijkt te zijn, die zich grotendeels in de persoonlijke en relationele sfeer afspeelt, is dat tijdens een protestbijeenkomst van een geheel andere orde. Het resultaat van Guns’ strooptocht naar beeldmateriaal is een werk in de geest van Harmony Korine’s Gummo, Aphex Twin’s Rubber Johnny en Richard Kelly’s Donnie Darko; disharmonisch en verontrustend.

Tine Guns studeerde in 2005 af aan de Masteropleiding Grafische Vormgeving van Sint Lucas Beeldende Kunsten. Na haar opleiding bracht ze regelmatig kunstenaarsboeken uit, terwijl haar praktijk zich steeds verder toespitste op fotografie en video. Afgelopen jaar werd zij op basis van haar publicatie Amoureux Solitaire -een korte video in boekvorm – door Foto Museum Antwerpen (FoMu) geselecteerd voor de jaarlijkse talentenpublicatie .Tiff.

Meer over de tentoonstelling

impression of installation on vimeo

visual review

Villa Next Door

Rune Peitersen | Safe Distance

Agenda

Archief

Tentoonstellingen

5 maart – 23 april 2016

In de tentoonstelling Safe Distance toont Rune Peitersen (DK, 1971) vier series van werken die je brein kwellen. Ze confronteren je met een dualisme waarin esthetiek en inhoud tegenover elkaar worden geplaatst. Peitersen verzamelde online beeldmateriaal van rellen in Turkije, van bominslagen op piratenboten voor de kust van Somalië, van drones die missies uitvoeren boven Afghaans en Irakees grondgebied, en van ruïnes die de oorlogen in het Midden-Oosten in het landschap markeren. Vervolgens bewerkte en interpreteerde hij de beelden om het dualisme aan te jagen en een innerlijke dialoog in gang te zetten. Peitersen bevraagt zijn eigen positie als maker (én die van de toeschouwer) in relatie tot het afgebeelde, met als kernvraag; Wat is onze rol in al deze gebeurtenissen die we vanaf een veilige afstand observeren? Nemen we een actieve houding aan of blijven we onverschillig, en laten we deze beelden van ons afglijden? En dan is er ook nog de rol van kunst ten opzichte van de actualiteit – is kritiek nog mogelijk binnen de kaders van ‘de kunstwereld’, of is de traditionele tentoonstellingsruimte de ultieme ‘veilige afstand’ geworden?

Rune Peitersen studeerde in 1999 af aan de Koninklijke Academie van Beeldende Kunst en in 2001 aan de Masteropleiding van het Frank Mohr Instituut in Groningen. Sinds zijn afstudeerjaar wordt hij gerepresenteerd door Ellen de Bruijne Projects in Amsterdam, waar hij ook woont en werkt. Zijn werk is te zien geweest in internationale tentoonstellingen op uiteenlopende podia. Naast zijn praktijk doceert Peitersen aan de AKV|St.Joost, geeft hij regelmatig lezingen en gastlessen en is hij mede-oprichter en voorzitter van Platform Beeldende Kunst.

Meer over de tentoonstelling

installation views

text by Vincent van Velsen

There are at least two sides to every story. A brief outline of a narrative would show an exchange between the object(ive) and the subject(ive). The latter being the watcher, the executioner or the actor; the preceding equals the one undergoing an action, a passive recipient or the direct object. They are entangled, as the one always implies the other. These two positions are united in the spectator. As the spectator actively watches, judges
and demands action; at the same time he/she is on the receiving consumer side of a spectacle.
In Safe Distance this double sided position of the spectator is of main importance. On the one hand, it addresses a consumerist passivity; while on the other it appeals to one’s ethical standards – demanding morally induced action. The subject matter of the overarching Safe Distance series by Rune Peitersen – which now consists out of four parts in total – deals with our daily feed of news updates by ways of pictures. The series reflects on what is provided to us and highlights certain important, frequently featured imagery. News has become a form of en-tertainment, and thereby is highly aestheticized. This tendency includes turning up the shock value of images, instigating fear and excitement at the same time. As a logical outcome, the process simultaneously made us – the viewers – increasingly familiar and numbed. Boundaries of awe have to be continuously increased to still remain attractive and relevant to the viewer, and to remain able to stand out in the daily stream of images; turning the news into a visual spectacle for the masses. In this process, we – the average citizen – have the ‘privilege of being a spectator’, as Susan Sontag calls it. Safe behind the well secured walls of ‘Fortress Europe’ we are direct, although mostly passive, accomplices to turning near parts of the globe into vivid war zones, signless cemeteries and instant ruins. Exactly this framework, its consequences and the human position, form the subject of Peitersen’s images.
Rune Peitersen is the Operator; the Barthesian maker of a photograph. According to the French philosopher, death is the essence of the photograph. Next to its eternal present tense, death is an intrinsic part of the medium. All due to an eternal nowness that makes one aware of the passing of time, turning the photograph into a visual reminiscence of a moment and/or person. In the Safe Distance series this can be viewed quite literal. The images show moments of sheer upheaval and death, interspersed by remnants of air strikes, protests and haunted genius loci. In the High Grounds series, the decisive moment gains an extra meaning: the moment when someone decides life becomes death. The direct actor determines whether the one perceived will remain alive or seizes to exist.
The direct objects can be called victims of our political actions that are set in place in order to keep ourselves in the safe zone. They do not have ‘the luxury of patronizing reality’ through media. They are the ones confronted with the Light of God – the laser beam that guides the drone missiles, or marking the spots for the allied forces to engage on – and might be vaporized by a mouse-click of an actor who is physically safe behind a screen in Nevada.
The intense and direct influence that is felt through mediating screens is highly underrated. Their means to mediate reality, despite the safe bodily distance, does not exempt the viewer-actor from mental distress: distance does not equal detachment. Aside this direct PTSD causing involvement, on a media level, according to Sontag, our chronic voyeuristic relation leads to ignorance due to repeated exposure, and our culture of spectatorship neutralizes the moral force of photographs and its content of atrocities.
Similarly, those who are labelled as pirates are done away with ease. It is only justified to blow them up, while we look through our camera phone lenses or at our laptops and TV screens. Related, ruins remind us of the grandeur of a world long gone. For those who glance swiftly at the pictures, it might seem an approaching army of battle droids at Naboo, a herd of strolling Strandbeesten at Scheveningen beach, or Constant’s New Babylon from afar – the latter two being highly possible in the The Hague context. However, the ruins depicted by Peitersen are recent. The footage used shows the almost completely erased airport at Gaza, Palestine by means of the Israeli army. The specific location does not really matter here, as the works address a common image that creates an interchangeable scenery. The pictures include a sense of generic universality, and therefore also include an archetypical aspect. This could be any day, anywhere – except here. So in that sense it could have been the archaeological site of Samarra, as much as Sir John Soane’s Bank of England depicted as a ruin by Joseph Gandy (1830). Or The Abby in the Oakwood (Abtei im Eichwald, 1809-1810) by Caspar David Friedrich that indicated the end of the German culture during the Swedish invasion. Both paintings deal with the splendour of the past and poetics of the picturesque. The ruin suggests the relentless passing of time, and the nostalgia attached to it. A Piranesi-like picture that puts affront a ‘melancholy that comes from reflecting on the decayed magnificence’ as William Shenstone calls it.

Eventually, concerning a somewhat Romantic notion of a world in demise, addressing melancholia and vanity alike. It makes the viewer aware of the beauty that might lie in the Biblical relevance of ‘ashes to ashes, dust to dust.’ In this line of thought, Peitersen’s work is deeply embedded in art history. First of all by referring to the chiaroscu-ro of the 16th-century pictorial tradition: the shedding of a ‘spotlight’ on the main subject. This is best present in the initial Safe Distance series. In extension, the Pirates series carries the references to the Naval pictures from the 17th-century that deal with marine forces that fought their battles for overseas erritory and had their victories depicted. Nowadays, territory is also at stake around Syrian, Palestinian or Somalian premises. Its casualties are extensively depicted in the media and on internet forums. In all cases, death and despair are aestheticized. The Raft of Medusa (Le Radeau de la Méduse, 1818-1819) by Théodore Géricault, with its casualties of onetary greed, relates to the Somali pirates as manifold victims of imperial ambitions from multinational and corporate fishing vessels, while the revolutions painted by Goya or Delacroix relate to the protests in Athens and Turkey that form the base of the initial Safe Distance series. Peitersen’s pictures too refer to Caspar David Friedrich’s The Monk by the Sea (Der Mönch am Meer, 1808-1810) which relates to the endless global waters and the puny human being in the middle of portentous nature. The critically portrayed sublime grief of loss in the paintings connects well to the way an individual is nowadays put into a precarious position of actor within the trembles of daily world politics. At the same time Friedrich’s abstract depiction of the perspective, and layering of colour relate well to the methods and soothing visual presence of Mark Rothko and Peitersen alike.
Among such art historical references it is important to realize that history itself is not the subject in Peitersen’s work. He examines real time information transfer. The screen mediates a distance: an emotional, ethical and time-based lap. At the same time the works address the idea of the two dimensional surface as a window on the world. In the series, the viewer is confronted with places where misery has happened, or is happening still – additionally taking into account Barthes’ eternal present. As domination is disseminated through representation, as Stuart Hall says, it is highly important to take notice of the consumerist side of image circulation. The sense of non-reality in the images, due to its distorted nature, still entails a reality. However partially fictional, it forcefully taps into the expectations of the viewer annex consumer, and his/her relentless hunger for ominous spectacle.
In previous works, Peitersen focused on the way our eyes process visual information. In Safe Distance his aim is to confront us with the images that are presented to us. Especially those that (over time) make us indifferent to suffering. The disturbed nature of the way we deal with imagery and the severe outcomes this could have, was described by Alfredo Jaar in The Sound of Silence (1995). The Chilean born artist here unravels a narrative about a picture by Bang-Bang club member Kevin Carter who visually captured dreadful events and afterwards being criticized for his non-involvement in the direct situation. The ‘weight and seriousness’ together with the stringent comments and actually being a firsthand witness of such sinister affairs eventually lead to the suicide of the South African photographer.
Rune Peitersen uses atrocious material himself too. It consists out of found footage from online sources among which YouTube is most prominent. The vernacular source as input for an art practice to reflect on modern media and the construction of our visual culture is part of an important line within artistic heritage. The derived (digital) images of police, private and military violence, carry remnants of physical spaces loaded with memories, references and meaning. Eventually Peitersen aims to merge the studium and punctum. The studium denoting the cultural, linguistic, and political interpretation of a photograph, the punctum implying the wounding, personally touching detail which establishes a direct relationship with the object or person within it. Alike Carter, Peitersen does not only aestheticizes misery, he also engages with the truth. Be it with a considerable and safe distance, he aims to simultaneously depict and displace someone’s real-time perspective and thereby provoke a connection and sincere reaction with the spectator; resulting in identification and the creation of a human connection. Stories then might have two sides: according to Peitersen, the object and subject should be equally affected: In Girum Imus Nocte et Consumimur Igni (We Go Round and Round in the Night and are Consumed by Fire).

Vincent van Velsen
Writer, critic and curator;
currently a resident at the Jan van Eyck Academy, Maastricht

text by Hester Keijser

review by Saskia Monshouwer

Less overt forms of tyranny: Rune Peitersen en Vilém Flusser in Den Haag

other reviews

Villa Next Door

Charlotte Lybeer | Incomplete from A to Z

januari 15, 2016

Agenda

Archief

Tentoonstellingen

15 januari – 27 februari 2016

In samenwerking met Collectie Spaarnestad, Nationaal Archief
Gecureerd door Jedithja de Groot

Charlotte Lybeer (Roeselare 1981) confronteert in Encyclopedia. Incomplete from A to Zhaar eigen werk met fotografie uit de collectie Spaarnestad van het Nationaal Archief. Tentoonstellingsmaker Jedithja de Groot nodigde haar uit de collectie Spaarnestad te bekijken voor een presentatie bij LhGWR. De collectie Spaarnestad beslaat pers en documentaire fotografie van omstreeks 1850 tot de twintigste eeuw. Het zijn fotografische beelden die gebruikt worden door historici en media als illustratie bij een historisch feit of verhaal. De collectie herbergt iconische beelden van oorlog en andere grote gebeurtenissen in de geschiedenis. Beelden die tot het collectieve geheugen behoren, maar de collectie bevat daarnaast ook persoonlijke geschiedenissen van onbekende individuen vastgelegd door veelal onbekende fotografen.

Lybeer maakt van de zoektocht door het archief een persoonlijke, waarin zij haar eigen werk als voedingsbodem gebruikt. Onderwerpen als vervreemding, schijnwereld, het verborgene en het onmogelijke zoekt zij in het verleden. Lybeer ziet het archief als een wereld in beeld op zijn meest uitgebreide manier waarin zij de beelden bekijkt zoals foto’s in een galerie of museum, als autonome beelden ver weg van hun oorspronkelijke bestemming. Haar selectie bevat foto’s van objecten of handelingen die het leven verbeteren of aangenamer zouden moeten maken. Handreikingen naar een beter leven. De archieffoto’s voegt zij samen met eigen werk in Encyclopedia. Incomplete from A to Z. Een zeer incomplete verzameling beelden geordend door woorden die slechts een glimp vrijgeven van de visie van de Vlaamse fotografe.

Lybeers werk begeeft zich ergens tussen documentaire fotografie, beeldende kunst en klinische maatschappijkritiek. Geïntrigeerd door de reactie van mensen op de almaar kunstmatiger wordende wereld toont zij een utopische uitweg van het gewone leven. Niets in de foto’s is geënsceneerd, Lybeer toont op een afstandelijke en directe manier het absurde en de illusie dat het leven maakbaar en beheersbaar is. Een afgesloten en eenzame wereld vastgelegd in schoonheid.
Charlotte Lybeer studeerde aan het KASK in Gent, volgde een post-graduaat opleiding binnen het HISK en werkt aan een doctoraatsproject aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten te Antwerpen, waar ze ook les geeft. Haar werk is te zien geweest in verschillende tentoonstelling in binnen- en buitenland. In Nederland was haar recente serie De bonte avonturen van de Cabbit en de Folf in 2015 te zien in Kunsthal Rotterdam. Tegelijkertijd met de presentatie bij LhGWR is een solo Epidermis II van haar werk te zien in Netwerk, centrum voor hedendaagse kunst, in Aalst. Dit overzicht staat lijnrecht tegenover Incomplete from A to Z. Waar Epidermis II gaat over elimineren, in Encyclopedia, Incomplete from A to Z maakt Charlotte Lybeer weer alles mogelijk.
Van 16 januari t/m 6 maart 2016 is er ook een solo tentoonstelling van Charlotte Lybeer te zien in Aalst (BE) bij Netwerk / centrum voor hedendaagse kunst. In deze tentoonstelling, genaamd Epidermis II, toont Lybeer nieuw werk dat gelinkt is aan haar doctoraatsonderzoek Lifestyle Supermarket aan de Koninklijke Academie in Antwerpen.

Met speciale dank aan Jedithja de Groot, Nationaal Archief, Collectie Spaarnestad en BesteBuren.

Meer over de tentoonstelling

impressie tentoonstelling

in de publiciteit

Albertus Pieters – Villa Repubblica – 5 februari 2016

Daan Paans | Rhinoceros

Agenda

Archief

Daan Paans

Kunstenaars

Tentoonstellingen

15 januari – 27 februari 2016

In het werk van Daan Paans (1985, NL) speelt het begrip tijd een belangrijke rol, en dat spitst zich toe op de menselijke zoektocht om tijd en vergankelijkheid te verklaren én onder bedwang te krijgen. Mede door zijn opleiding in een documentaire traditie is Paans in staat om met doortastende research verscheidene sub-onderwerpen aan elkaar te koppelen die ingaan op een hoofdthematiek. Zo verbindt hij met speels gemak verhalen uit de tegenwoordige tijd aan gebeurtenissen uit het verleden of verwachtingen voor de toekomst. In zijn nieuwste project Rhinoceros stelt hij aan de hand van drie case studies één hoofdvraag: Hoe beïnvloeden de steeds tastbaarder wordende verbeeldingen van het verleden en de toekomst onze hedendaagse realiteit? In de case studies worden ‘de representatie van de prehistorie in de negentiende eeuw, het tot leven wekken van geschiedenisflarden in het heden, en de representatie van de toekomst in science fiction’ onder de loep genomen. Uiteindelijk stelt het project de basis waarop wij onze beeldvorming van verleden en toekomst baseren op een bijzondere wijze ter discussie.

In de afgelopen jaren werd Paans genomineerd voor de Foam Paul Huf Award, de Dutch Doc Award en de Bouw in Beeld Prijs, en hij won een van de opdrachten van Vrij Nederland’s jaarlijkse Fotoverhaal. Dit jaar behoort hij tot de selecte groep deelnemers aan Winterthur’s Plat(t)form 2016 en is hij doorgedrongen tot de longlist van de éénendertigste editie van het Festival International de la Mode et de la Photographie in Hyères. Recentelijk was er werk van Paans te zien in Galerie LUMC in Leiden, Cobra Museum in Amstelveen, Erarta Museum of Contemporary Art in St. Petersburg, Tokyo Institute of Photography en het Münchner Stadtmuseum in München.
Op uitnodiging van Daan Paans schreef Frank van der Stok een tekst om het project in een fotografische context te plaatsen. Ook nodigde Paans Creative Agency Autobahn uit om de typografische onderdelen in de tentoonstelling vorm te geven.

In his photographic projects Daan Paans (1985, NL) investigates the concept of time. He is interested in the way time – past, present and future – shapes our interpretation of the world. His long-term projects focus on the human incapacity to domesticate and control time. This resulted in the projects Letters from Utopia, Perhaps it might be said rightly…’ and his latest work Rhinoceros. Letters from Utopia is a photographic research that studies groups who wish to extend the human life span extremely or even aim to become immortal. For this project Paans visited five different movements and their key players who have a shot at n utopian world order. The stories range from an occult belief of the past to a scientific outlook for the future.
Paans applies his artistic research to his topics by connecting several multi layered case studies to it. These cases reveal questions on the topic from different perspectives and time frames, using the three stages of past – present – future as a guideline. In the end it results in a static, objectifying and almost scientific visual lingo, but the outcome of Paans’ research only shows the tip of the iceberg. An image nearly functions as a gateway. You can perceive it as a form of evocation, it indirectly links to the subject, but it opens up a brand new world of thoughts.
In the past few years Paans has been nominated for the Foam Paul Huf Award and Bouw in Beeld Award and won one of the commissions by Vrij Nederland for their annual photographic stories. He also exhibited in the Galapagos Art Space for the Neew York Photo Festival, in the Münchner Stadtmuseum, LUMC in Leiden and the Erarta Museum of Contemporary Art in St. Petersburg. This year he will be present at Museum Winterthur’s Plat(t)form and he is on the longlist for the 31st edition of Festival International de la Mode et de la Photographie in Hyères.
For Rhinoceros Paans invited curator Frank van der Stok to write an additional text to his work and Paans also worked together with Creative Agency Autobahn on the typographic elements in the exhibition.

Meer over de tentoonstelling

impressie tentoonstelling

text by Frank van der Stok

Toen Albrecht Dürer vijfhonderd jaar geleden een houtsnede van een Rhinoceros vervaardigde had hij niet kunnen bevroeden dat het werk ooit nog eens aanleiding zou kunnen zijn voor een levendige discussie rondom de gespannen voet waarmee feit en fictie zich tegenwoordig tot elkaar verhouden. Voor deze prent had Dürer zich uitsluitend gebaseerd op een handvol losse beschrijvingen en een schets van een onbekend kunstenaar. Niemand die destijds twijfelde aan de ogenschijnlijke nauwgezetheid waarmee Dürer deze exotische diersoort zou hebben weergegeven.
In de eeuwen die volgden groeide de populariteit van het quasi-documentaire beeld en zou het zelfs een grote invloed uitoefenen op de kunsten. Zo was dit vroege voorbeeld van een ogenschijnlijk natuurgetrouwe, maar feitelijk op fictie berustende voorstelling onomkeerbaar onderdeel geworden van ons visuele geheugen.
Beeldend kunstenaar Daan Paans hangt zijn project op aan dit soort blinde vlekken van de visuele geschiedschrijving; met de onderzoekende geest van een wetenschapper beoogt hij in de ruimste zin de vertekenende mechanismen van beeldvorming tegen te gaan. Dat doet hij onder meer door naar aanleiding van bestaande beelden uit verleden, heden én toekomst ’tegenbeelden’ te produceren die impliciet uitspraken doen over de dubbelzinnigheid waarmee de oorspronkelijke beelden zich omkleden.
Voor Rhinoceros fotografeerde Paans denkbeeldige archetypen uit de wereld van de natuur, wetenschap en science fiction. Stuk voor stuk werden deze foto’s door Paans minutieus gemodelleerd naar sprekende voorstellingen die onze waarneming destijds inkleurden (in het verleden), onze waarneming tegenwoordig inkleuren (in het heden) en onze waarneming straks zullen inkleuren (in de toekomst).
De drie case-studies op deze tentoonstelling verdelen zich over deze drie tijdzones en omvatten respectievelijk de volgende onderwerpen; een ongerept oerbos met fauna uit lang vervlogen tijden (gemodelleerd naar een 19e-eeuwse gravure die de aarde vóór de mensheid toont), de wederopstanding van de hypermoderne oer-os (verwijzend naar de uitgestorven Auroch op de grottekeningen van Lascaux) en een 3d-vormstudie naar de meteoriet als artefact (ontleend aan de toekomstvisie van science fiction films). Door toedoen van de complexe en gelaagde dwarsverbanden tussen waarneming, tijd, fictie en wetenschap gaan Paans’ foto’s duizelingwekkend met elkaar rondzingen.

When Albrecht Dürer produced a woodcarving of a rhinoceros five hundred years ago he could never have imagined that it would be cause for the lively debate about the odds at which fact and fiction are now related. Dürer relied exclusively on a handful of written descriptions and one sketch by an unknown
artist to produce this print. At that time no one doubted the apparent accuracy with which Dürer depicted this exotic species. In the following century this quasi-documentary image became increasingly popular and would eventually have quite an impact within the arts. Subsequently, this early example of a seemingly realistic representation that is in fact resignedly based on speculation became a lasting part of our visual memory.
Visual artist Daan Paans explores these blind spots in our visual historiography: with the inquisitive mind of a scientist, he aims to undo the distorting mechanisms of image making. He does this by producing ‘counter-images’ in response to images from the past, present and future with which he implicitly discloses the contradictory nature in which the original images present themselves.
For the work Rhinoceros, Paans photographed hypothetical archetypes from the natural, scientific, and science-fiction world. One by one Paans meticulously modelled each of these photographs from the striking representations that had coloured our perception at the time (in the past), that nowadays colour our perception (in the present), and will soon colour our perception (in the future).
The three case studies in this exhibition represent each of these timeframes and include the following topics respectively: a pristine rainforest with fauna from a bygone age (modelled after a 19th century engraving showing the earth before mankind), the resurrection of aurochs in contemporary times (referring to the extinct aurochs depicted in the cave paintings of Lascaux) and a 3D study of the form of a meteorite as an artefact (derived from visions of the future in science fiction films). Through these complex, layered links between perception, time, fiction and science, Paans’ photographs dizzily dance circles around one another.

Op uitnodiging van Daan Paans schreef Frank van der Stok deze zaaltekst. Van der Stok is free-lance curator, editor, adviseur, auteur en docent.

in de publiciteit

Albertus Pieters – Villa Repubblica – 5 februari 2016

Lana Mesić | Dear Kublai Khan

november 7, 2015

Agenda

Archief

Lana Mesic

Tentoonstellingen

7 november – 19 december 2015

Lana Mesic (1987, CR) presenteert in de grote ruimte op de begane grond én in het souterrain haar nieuwe project Dear Kublai Khan dat is ontstaan tijdens haar residency bij FAAP in Sao Paulo, Brazilië. Geïnspireerd door Italo Calvino’s boek Invisible cities, waarin Marco Polo de steden die hij aandoet beschrijft aan Kublai Khan, is Lana gedurende haar verblijf in Zuid-Amerika op zoek gegaan naar sporen die leiden naar uiteenlopende onzichtbare steden binnen Sao Paulo. Ze had één onbescheiden doel: de sporen volgen om zo een utopische stad te vinden. Haar avontuur ontvouwde zich als een roadmovie waarin het onzichtbare onbereikbaarder bleek dan gedacht, en de realiteit stilaan de droom achterhaalde.

Lana Mesic behaalde haar Master in Photography aan de AKV | St. Joost in 2012. In de korte tijd na haar afstuderen heeft zij een bijzonder uitgebreid c.v. opgebouwd. Haar werk werd onder andere tentoongesteld in Het Nutshuis (Den Haag), Van Abbe Museum (Eindhoven), Museu Oscar Niemeyer (Curitiba), MASP Pirelli Photo Biënnale (Sao Paulo), Foto Biënnale Mulhouse en het Nederlands Fotomuseum (Rotterdam). Haar serie Anatomy of Forgiveness, die zij maakte in opdracht van Creative Court voor het project Rwanda 20 Years, reisde al naar New York, Kigali en Tokyo.
In 2013 prijkte haar naam al op de long-list van de Dutch Doc Awards en nam ze deel aan het prestigieuze talentenpodium Plat(t)form van Museum Winterthur. In 2014 werd ze genomineerd voor de New Talent Photography Award ING. Dit jaar was ze al finalist bij het Organ Vida Photography Festival in Zagreb, werd ze genomineerd voor de Harry Pennings Award en geselecteerd voor De Kracht van Rotterdam.

Lana Mesic (1987, CR) presents her newest project Dear Kublai Khan in both spaces of LhGWR. The project was made during her residency at FAAP in Sao Paolo (Brazil). It is inspired by Italo Calvino’s book Invisible cities, in which Marco Polo describes his discoveries to Kublai Khan. During her six month stay in South-America Lana followed traces of many invisible cities within Sao Paolo with a single – humble – goal; to discover traces of a utopian city. The adventure unfolded like a roadmovie, in which the invisible appeared even more unattainable than expected, and reality gradually overtook the dream.

Lana Mesic graduated from the Master of Photography of AKV | St. Joost in 2012. In the short period after her graduation she has managed to build up an impressive resume. Her works were exhibited in Het Nutshuis (The Hague), Van Abbe Museum (Eindhoven), Museu Oscar Niemeyer (Curitiba), MASP Pirelli Photo Biennial (Sao Paulo), Photo Biennial Mulhouse and Nederlands Fotomuseum (Rotterdam). The series Anatomy of Forgiveness, that she’s made in assignment of Creative Court for the Rwanda 20 Years project travelled to New York, Kigali and Tokyo.
In 2013 she was long-listed for the Dutch Doc Awards and she participated in the prestigious talent project Plat(t)form at Foto Museum Winterthur. In 2014 she was nominated for the New Talent Photography Award ING. This year she was a finalist at the Organ Vida Photo Festival in Zagreb, she was nominated for the Harry Pennings Award and selected for De Kracht van Rotterdam.

Meer over de tentoonstelling

impressie tentoonstelling

rondleiding

in de publiciteit

A pattern a day: Why people photograph? – Lana Mesic

Cristina de Middel | Jan Mayen

september 5, 2015

Agenda

Archief

Tentoonstellingen

05 september – 31 oktober 2015

Gecureerd door Stead Bureau (Hester Keijser)Binnen de fotografiewereld behoeft Cristina de Middel (1975, ES) geen nadere introductie. Met de publicatie van haar serie The Afronauts werd haar naam in één keer gevestigd. Sindsdien is ze door een continue stroom van nieuwe projecten een veelbesproken kunstenaar en een voorbeeld voor jonge makers die hun weg proberen te vinden. Cristina’s achtergrond ligt voornamelijk bij documentaire fotografie maar haar werk typeert zich vooral doordat er weinig onderscheid is tussen feit en fictie. Toch weet ze haar onderwerpen zo aan te snijden dat haar eigen betrokkenheid met actuele vraagstukken overdraagbaar wordt.

Het project Jan Mayen, dat LhGWR i.s.m. Stead Bureau presenteert, is in wezen een re-enactment van een tocht van enkele Duitse en Britse onderzoekers die in 1911 besloten het vulkanisch eiland Jan Mayen te herontdekken.
Het project is uitgevoerd in samenwerking met het Londense Archive of Modern Conflict.

Meer over de tentoonstelling

installation views

lecture

reviews & mentions

Witte Raaf | Cristina de Middel Jan Mayen | Nov-Dec 2015 | Edo Dijksterhuis

6 (Six years of LhGWR)

april 18, 2015

Agenda

Archief

Daan Paans

Karianne Bueno

Krista van der Niet

Kunstenaars

Lana Mesic

Marleen Sleeuwits

Nadine Stijns

Pierre Derks

Sarah Carlier

Sjoerd Knibbeler

Tentoonstellingen

Thomas Kuijpers

18 april – 6 mei 2015

Op 18 april 2015 opende we de deur naar de tentoonstelling 6 (Six years of LhGWR). We vierden dat het alweer zes jaar geleden is dat de deuren van LhGWR voor het eerst open gingen. In de tentoonstelling tonen dertien kunstenaars – waar we in die periode een bijzondere relatie mee hebben opgebouwd – werk. Oud en nieuw werk worden afgewisseld met beelden die een eerste aanzet zijn tot nieuwe projecten.

Deelnemende kunstenaars: Alexandra Crouwers – Christian Kryl – Daan Paans – Karianne Bueno – Krista van der Niet – Lana Mesic – Marleen Sleeuwits – Nadine Stijns – Pierre Derks – Rob Wetzer – Sarah Carlier – Sjoerd Knibbeler – Thomas Kuijpers

Meer over de tentoonstelling

impressie tentoonstelling

Karianne Bueno | Doug’s Cabin

februari 21, 2015

Agenda

Archief

Karianne Bueno

Tentoonstellingen

21 februari – 4 april 2015

Wij nodigen u van harte uit voor de tentoonstelling Doug’s Cabin van Karianne Bueno. Dit project, waar ze vijf jaar geleden aan begon, wordt voor het eerst in het geheel gepresenteerd. De tentoonstelling wordt gecomplementeerd met enkele illustraties van Medy Oberendorff.

Bueno onderzoekt in haar werk en fotoboeken utopische plekken die ontsnapt zijn aan de menselijke drang tot maakbaarheid. In onbekende landschappen gaat ze op zoek naar haar lang verkleurde herinneringen, dromen, boekflarden en filmscènes die zich schuilhielden achter haar alledaagse beslommeringen. Die verweeft ze al fotograferend tot een verhaal. Van haar projecten in België en Japan verschenen fotoboeken waarin haar kwaliteiten als editor en verhalenverteller nadrukkelijk naar voren komen.

Haar nieuwste project gaat over Doug, die een primitieve camping runt diep in een afgelegen regenwoud op Vancouver Island. De gebouwen op het terrein komen van een militaire radar basis die Canada en de V.S. tijdens de Koude Oorlog moest beschermen tegen een mogelijke Russische raketaanval. De plek is, in het licht van de wens om te ontsnappen aan het alledaagse, een droomwerkelijkheid, maar ook een doemscenario. Het spanningsveld is voelbaar in Bueno’s werk.

We cordialy invite you to the exhibition Doug’s cabin by Karianne Bueno. This project, she started working on five years ago, will be presented for the first time in its totality. The exhibition is complemented by illustrations by Medy Oberendorff.

In her work and photo books, Bueno explores utopian places that are unaffected by the human urge for makeability. She delves into new sceneries looking for her long ago washed-out memories, dreams, book snippets and movie scenes that were concealed by her everydayness. A story gets woven whilst photographing these fragments. Her projects in Belgium (Asper) and Japan resulted in the photo books Asper and Haiiro in which her excellence as an editor and storyteller stands out.

Her newest project focuses on Doug who runs a primitive campground in the remote rain forest of Vancouver Island. The buildings on the site originate from a Cold War militairy radar base, built to protect Canada and the U.S. from a potential Russian attack. Considering its desire to escape the daily routine, turns the location in both a dream reality and a doom scenario. This area of tension can be felt in Bueno’s work.

Meer over de tentoonstelling

installation views

reviews & mentions

pers
Villa Next Door | Karianne Bueno: Doug’s Cabin, at LhGWR Gallery, The Hague | 25 09 2014

tekst Karianne

“I met Doug five years ago. He runs a primitive campsite in the remote rainforest of Vancouver Island, Canada. I’ve always dreamt of a life like Doug’s – away from society, at one with nature – but it scares me all the same. The forest is too dense, the animals are too dangerous, the loggers too awkward.

Doug doesn’t receive many visitors. There are very few tourists and most of them come to hike a gruelling ten-day trail around the North coast. They don’t need a costly, no facilities campsite before or after that. I also left after one night, but promised to send Doug a postcard from Amsterdam. Back home, I couldn’t find his address. The postcard got lost in a drawer, but Doug never left my thoughts. What makes someone turn away from society like that? How do you survive in the wilderness? I have always longed to escape, but would I actually be able to do it?

In October 2012 I sent an extensive letter to the Holberg post office – one of the few inhabited places in the vicinity of Doug’s campsite. To my surprise, I got an email two weeks later. “Nothing much changed here in San Jo. Any info you need, just ask.” I’ve been working on my project Doug’s cabin ever since.

Doug has been living in the forest for 47 years. The wilderness is so familiar to him, he can’t answer my questions. He simply doesn’t understand them. Seclusion has made him weary of others although he’s not the hermit-type; he likes to chat, especially about his favourite radio show (Coast to Coast, the Conspiracy Theory radio) and local history, which I found out has had a huge influence on Doug’s life choices. His campsite, appropriately called San Josef Heritage Park, is on the exact spot where a large group of nineteenth-century pioneers had tried to build their lives, but failed. If you know where to look, their traces are still there. Furthermore, most of the buildings on Doug’s campsite originate from a military radar base that had been situated a couple of kilometres away. It was built in the nineteen-fifties to protect Canada and America from a potential Russian missile attack. Doug used to work at the base as a carpenter. When it closed down at the end of the Cold War, Doug saw his best years almost literally go up in smoke. He saved whatever he could from the fire that burnt the military village down – wooden shacks, bowling pins, books and toys. The biggest building on his grounds (which, by the way, is yet another piece of local history) should have been Doug’s life’s work: a hostel for worn-out hikers. Instead, it accommodates an extensive collection of forgotten, mundane objects from the base, alongside other gathered oddments.

Doug’s knees and back are turning bad. He knows he can’t survive much longer in his dwelling in the forest. But he’s stuck there. He can’t just leave his life, his collection and his history behind.”

Doug’s cabin is about our contemporary duality towards wilderness; about the timeless, persistent belief in the feasibility of life and our futile fight against its transitory nature. The project contains over a hundred photographs, (self-written) texts, drawings (by Medy Oberendorff), objects and found footage. A book is due next year.

Karianne Bueno, August 2014

Alexandra Crouwers | Inertia

Agenda

Archief

Tentoonstellingen

21 februari – 4 april 2015 | 3-kanaals videoinstallatie

Met veel trots en genoegen toonde LhGWR vanaf zaterdag 21 februari 2015 de 3-kanaals videoinstallatie Inertia van Alexandra Crouwers (1974, NL).

Vanuit een schilderkundige achtergrond maakt Alexandra Crouwers steeds vaker gebruik van haar computer als een virtueel atelier, met 3D software als haar belangrijkste gereedschap. In haar digitale studio bouwt zij landschappen en ruimtes die uiteindelijk in de vorm van prints en videoinstallaties aan het publiek worden gepresenteerd.
Crouwers maakt in haar werk gebruik van cinematografische conventies uit de science-fiction en thriller-genres om tot een haast bovennatuurlijke ervaring van haar beelden te komen. In haar prints en videowerken toont ze parallelle universums en post-apocalyptische landschappen, die door het uitzonderlijke niveau van haar 3D visualisaties de werkelijkheid lijken te evenaren. Toch bestaan de objecten, ruimtes en situaties die in haar werk voorkomen niet fysiek.
Verschillende elementen komen regelmatig terug in haar werk waardoor ze een symbolische waarde representeren zonder dat de daadwerkelijke betekenis bekend wordt gemaakt. Deze elementen slaat Crouwers op in haar continu uitdijende database van objecten en virtuele ruimtes.
Naast de leegte, die als een rode draad door haar werk sluimert, houdt Crouwers zich bezig met onderzoek naar landschappen, verhalen zonder plot, architectuur en de aard van licht en schaduw. Hoewel de post-apocalyptische atmosfeer een bijna doodse leegte met zich meebrengt is het werk doorspekt met potentie. Alsof haar ensceneringen een nulpunt zijn van waaruit nieuwe werelden kunnen ontstaan.

LhGWR is very proud to present Alexandra Crouwers (1974, NL) newest three-channel video-installation Inertia, from the 21st of February 2015 until the 4th of April 2015.

Schooled as a classical painter Alexandra Crouwers increasingly uses the computer as a virtual atelier in which 3D-software is an important component. These virtual environments, or stages and sets, emerge in both digital prints and videos.

Cinematic conventions from both science-fiction and suspense movies are used to achieve a supernatural sense to the images. The viewer is immersed in a parallel universe which looks almost real, due to the level of quality in the 3D-visualisations. None of the objects, spaces or situations in the works actually exists physically. This is a reference to dreams or dreamlike states within the mind – or rather the way our minds work subconsciously, connecting input to random output. Different elements often return in another role in various works, suggesting symbols with an unknown meaning. These elements are stored in an ever increasing database of objects and virtual spaces.

Void, or a sense of emptyness is an ever-returning theme lingering in the background, as are an investigation of landscapes, narratives without plots, domestic and religious spaces and the nature of light and shadows. Soundtracks and music are in many cases used as a starting point or as an addition to works or exhibitions. Despite the post-apocalyptic atmosphere, that holds

Although the post-apocalyptic atmosphere is accompanied with an almost deathly emptiness, Crouwers’ work is filled with potential. As if it is a baseline from which new worlds arise.

Meer over de tentoonstelling

installation views

trailer

Salvo! | Rein Treep

januari 21, 2015

Agenda

Archief

Tentoonstellingen

21 januari – 11 april 2015

Salvo maakt, brengt en duidt fotografie.

Salvo is een periodiek voor fotografie dat ongeveer drie keer per jaar verschijnt en per themanummer kan variëren in vorm en oplage. Het wordt gemaakt door Anne Geene, Arjan de Nooy, David de Jong, Sander Uitdehaag en Vincent van Baar, die telkens vanuit persoonlijke perspectieven de thematiek uitdiepen.
Gedurende hun werkperiode in de projectruimte van LhGWR maakt Salvo een nieuwe editie. De eerste redactievergadering vindt plaats op 21 februari, en de lancering van Salvo Nr. 6 vindt plaats tijdens een finissage op 11 april. Het nieuws uit de kranten op de eerste dag van de werkperiode dient als uitgangspunt voor een eerste (publiekelijk toegankelijke) redactievergadering. Deze happening zal het startsein zijn van een intensieve visuele dialoog zoals een goed periodiek van Salvo betaamt. Tijdens het proces zal de content zich aan de muren van de projectruimte uitbreiden en hopen we als toeschouwers deelgenoot te worden van het collectieve brein dat Salvo heet.

Salvo makes and shakes photography.

Salvo is a magazine for photography with the ambition to publish three times a year. Depending on its theme, each edition may vary in size and run. Salvo participants are: Anne Geene, Arjan de Nooy, David de Jong, Sander Uitdehaag en Vincent van Baar. Each issue will contain photographs, inspired on a self-chosen theme.
During the exhibition in the project space of LhGWR Salvo will create a new edition. The first editorial meeting takes place on the 21st of February, and the launch of the final result, Salvo Nr. 6, will take place during a finissage on the 4th of April. The news from the media on the first day of the exhibition is the starting point for a first (publicly accessible) editorial meeting. This event will be the launch of an intensive visual dialogue as befits a good periodic Salvo. During the process, the content will spread on the walls of the project space and we hope, as spectators, to get the best insights in the collective brain of Salvo.

Meer over het project

impressie project

Sjoerd Knibbeler | Digging up clouds

november 8, 2014

Agenda

Archief

Tentoonstellingen

08 november 2014 – 17 januari 2015

Wij nodigen u van harte uit voor de eerste solo tentoonstelling van Sjoerd Knibbeler. Na een succesvolle samenwerking met Rob Wetzer aan The Bonsai Project is Knibbeler sinds twee jaar weer zelfstandig aan het werk. In zijn studio is hij de uitdaging aangegaan om wind te fotograferen. Een ogenschijnlijk onmogelijk experiment, dat heeft geleid tot waarachtige beelden.

De associatieve werkmethode van Knibbeler heeft hem bij intrigerende kwesties als stuntvliegers, tornado’s en windtunnels gebracht. Door grote onderwerpen als luchtvaart, aerodynamica en klimatologie naar zijn eigen persoonlijke schaal te vertalen ontstaat een jongenswereld waarin alles mogelijk lijkt. De onzichtbaarheid en beweeglijkheid van wind vormen primaire parameters in het onderzoek van Knibbeler. In zijn kortstondige experimenten probeert hij luchtstromen te vormen, papieren modellen te laten vliegen en wind onderste boven te laten waaien. Het spanningsveld tussen deze behendige pogingen en de suggestieve kracht van het fotografisch beeld levert bijzondere resultaten op.

Knibbeler studeerde af in 2008 aan de afdeling Fotografie van de KABK en heeft sindsdien aan de nodige projecten gewerkt die op velerlei plekken werden vertoond, zoals het Lishui Photography Festival (CH), Noorderlicht Fotomanifestatie (NL) en The Photographers’ Gallery (UK). Ook werd zijn werk gepubliceerd door Self Publish Be Happy, NRC en GUP Magazine.

We cordially invite you to the first solo exhibition of Sjoerd Knibbeler. After a successful collaboration developing the Bonsai Project with Rob Wetzer, Knibbeler has been working independently again for the last two years. Based in his studio, he challenged himself to photograph wind, an apparently impossible experiment that has led to truly authentic imagery.

Knibbeler’s associative working method brought him to intriguing points of interest like stunt pilots, tornados and wind tunnels. By translating large subject matters like aviation, aerodynamics and climatology to his own personal scale, a boyish world appears in which anything seems possible. The invisibility and motility of wind constitute the primary parameters of Knibbeler’s research. In his short-lived experiments he tries to shape air currents, make paper models fly and turn the wind topsy-turvy. The tension between these skilful attempts and the suggestive power of the photographic image has produced exquisite results.

Knibbeler graduated in 2008 from the photography department of the Royal Academy of Art, The Hague, and has since worked on several projects that have been widely exhibited in places such as Lishui Photography Festival (CH), Noorderlicht Photofestival (NL), and the Photographers’ Gallery (UK). His work was also published by Self Publish Be Happy, NRC and GUP Magazine.

Meer over de tentoonstelling

installation views

reviews & mentions

portret Sjoerd Knibbeler in Kunstuur AVROTROS

Lucian Wester | Marines

Archief

Tentoonstellingen

08 november 2014 – 17 januari 2015

We nodigen u van harte uit voor een bezoek aan de tentoonstelling Marines van Lucian Wester in de projectruimte van LhGWR. Wester’s nieuwste project bestaat uit een serie fotografische zeegezichten die zijn gemaakt op locaties langs de Noordzeekust. Het zijn vergezichten op plekken waar in de zeventiende eeuw zeeslagen plaatsvonden, maar waar vanzelfsprekend ieder spoor ontbreekt.

Marines komt voort uit een beeld- en literatuuronderzoek naar de beeldcultus van het Nederlandse landschap en naar de vermenging van documentatie en artistieke interpretatie ervan. Wester stelt in zijn project vragen over de herkomst van onze beeldcultuur, en de media waaruit die bestaat. Zo legt hij, door gebruik te maken van een primitieve techniek van kleurenfotografie, bloot dat het gebruik van het fotografische medium wezenlijk niet zo veel is veranderd ten opzichte van een eeuw geleden. Ook gaat hij in op de relatie tussen waarheidsbevinding en interpretatie dat fundamenteel is verweven met het fotografie. Deze eigenschappen van het medium, gekoppeld aan het verlangen te documenteren, vormen de link tussen zijn inhoudelijke beeldonderzoek en zijn technische onderzoek naar fotografie.

Wester studeerde in 2013 af aan het de Master Lens-Based Media aan Piet Zwart Institute in Rotterdam. Hij exposeerde eerder bij o.a. GUP Gallery in Amsterdam en Tent in Rotterdam. Ook werd hij genomineerd voor de St. Joost Academy Award en de FoedererDFK Award.

We cordially invite you to visit Lucian Wester’s exhibition Marines in the LhGWR project space. The project contains a series of photographic seascapes taken at various locations along the North Sea coast. The sea views are of sites where naval battles took place in the seventeenth century, although naturally any trace of conflict has long disappeared.

Marines is the result of a research into the iconic image of the Dutch landscape through both imagery and literature, and into the merging of documentation and its artistic interpretation. Through his project, Wester poses questions about the origins of our visual culture and the mediums it comprises. By using primitive techniques from early colour photography, he reveals how in essence the use of photography as a medium is not that different than a century ago. He also delves into the relationship between established truths and interpretations, an intrinsic quality of photography. These characteristics of the medium, combined with the desire to document, form the link between Wester’s conceptual visual research and his technical exploration into photography.

Wester graduated in 2013 from the Masters Lens-Based Media programme at Piet Zwart Institute in Rotterdam. Among others he has exhibited his work at GUP Gallery in Amsterdam and Tent in Rotterdam. He was also nominated for the St. Joost Academy Award and the FoedererDFK Award.

Meer over de tentoonstelling

installation views

Unseen Photo Fair 2014

september 18, 2014

Agenda

Archief

Beurzen

Unseen 2014 | Nadine Stijns

18 – 21 september 2014

Van 18 tot en met 21 september 2014 zal LhGWR voor de derde keer deelnemen aan de internationale fotografiebeurs Unseen Photo Fair. Dit keer met nieuw werk van Nadine Stijns, Sarah Carlier en Sjoerd Knibbeler. In de opmaat naar Unseen zal Sjoerd Knibbeler zondag 14 september in Kunstuur (17:05 uur op NPO 2) voorbijkomen!

Ook op Unseen

Sequences is het nieuwe boek van Mémé Bartels, dat tijdens Unseen gepresenteerd wordt. In haar werk richt Bartels zich op de gewone momenten, de vluchtigheid van het alledaagse en de notie dat alleen het extraordinaire onze aandacht lijkt te vatten.
Sequences is een tentoonstelling in een boek en bestaat uit 3 aparte bundels in een mapje. De oplage is 300, waarvan 250 genummerd en gesigneerd zijn. Het boek is tijdens Unseen verkrijgbaar bij LhGWR en op de boekenbeurs op de stand 8 van de uitgeverij van Bartels: Sequence Publishers.

Meer over de beurs

impressie

Sjoerd Knibbeler

Sjoerd Knibbeler | Lightboxes

Nadine Stijns | A Nation Outside A Nation

Nadine Stijns | A Nation Outside A Nation | Installation view

Sarah Carlier | Installation view

reviews & mentions

Kunstuur 14 09 2014 Sjoerd Knibbeler Bekijk op de site van Kunstuur

Volkskrant 19 09 2014 Merel Bem Lees het artikel op de site van Merel Bem

Meer reviews & mentions

5 uur
Hello Frankie
Hoop Doop Magazine
Dazed Digital
DigiFotoPro

Cool Hunting
Purple
Self Art
We Love Ad
Emoha Magazine

Artist Talk met Kim Knoppers

september 13, 2014

Activiteiten

Agenda

Archief

13 september 2014

Op zaterdag 13 september zal Kim Knoppers context geven aan het werk in de tentoonstelling ‘Doug’s cabin’ van Karianne Bueno met als centraal thema De romantiek in de hedendaagse fotografie. Karianne zal op haar beurt een dia-show presenteren met aanvullend beeldmateriaal dat tevens de basis zal zijn voor het boek dat gepland staat voor 2015.

Stephan Keppel | Entre Entree

juli 7, 2014

Agenda

Archief

Stephan Keppel

Tentoonstellingen

Installation view Entre Entree | Stephan Keppel

28 06|30 08 2014

In 2013 en 2014 verbleef beeldend kunstenaar Stephan Keppel in Atelier Holsboer in Parijs en in het Van Doesburghuis in Meudon waar hij aan één fotografisch project werkte dat bij LhGWR voor het eerst zal worden getoond. Het project richt zich op de omgeving van de beruchte rondweg van Parijs. Keppel is met grote regelmaat als een langspeelplaat rondjes over de Boulevard Périphérique gaan rijden. Hij scheerde langs de zwaar vervuilde gevels, waarbij de materialen en beelden die hij verzamelde als stofjes aan een pickup-naald bleven hangen.
Keppel laat zich voortdurend verrassen door het aanwezige beeld, zodat hij het toeval de ruimte kan geven in zijn werkproces, en gaat vervolgens langdurig en intensief met het beeld in de weer. Zo lijken zijn werken bescheiden markeringen, die samen iets van de ziel van de stad ontbloten.
De opening op 28 juni gaat gepaard met de lancering van een nieuw fotoboek dat hij maakte in samenwerking met Fw:Books en grafisch ontwerper Hans Gremmen.
Ook zal tijdens de opening, middels een live-performance, een 45 toeren single worden gepresenteerd met een muziekstuk dat componisten Harry de Wit en Guusje Ingen Housz naar concept van kunstenaar Neeltje ten Westenend maakten.

During the past year artist Stephan Keppel resided in Atelier Holsboer in Paris and the Van Doesburg House in Meudon, and worked there on the photographic project Entre Entree that will be premiered at LhGWR. His project focuses on the area around the infamous ring road of Paris, the Boulevard Périphérique, where Keppel spent days driving lap after lap. He drove past the heavily polluted facades like the needle of an old record player, picking up images and materials as if was dust.
Keppel is open to be surprised by the imagery at site, allowing coincidence to take up a role in his practice, and subsequently work with these images prolonged and intensively. In the end his works appear to be modest markers that uncover something of the soul of the city.
The opening will be accompanied by the launch of a new photo book that Keppel made in collaboration with Fw:Books and graphic designer Hans Gremmen.
Also a 45 rpm single will be presented with a track that composers Harry de Wit and Guusje Ingen Housz made at the initiative of artist Neeltje ten Westenend. During the opening a live performance will take place.

Meer over de tentoonstelling

impressie tentoonstelling

video impressie openingsperformance

reviews & mentions

Villa Repubblica | Fantomen uit de periferie; Stephan Keppel bij LhGWR, Den Haag | 25 08 2014
Trendbeheer | Stephan Keppel @lhgwr | 17 08 2014

Maurice van Es | Now will not be with us forever

mei 25, 2014

Agenda

Archief

Tentoonstellingen

Installation view Now will not be with us forever | Maurice van Es

25 mei – 21 juni 2014

Het werk van Van Es is straight forward eye candy, en in eerste instantie lijkt hij dan ook een estheet en een poëet die met een ogenschijnlijke lichtvoetigheid niemendalletjes (re)produceert. Maar juist aan de alledaagsheid van de dingen weet hij bezieling te ontfutselen en daarmee doortastende karakterschetsen van onze dagelijks leven te creëren. In zijn werk viert de kracht van fotografie, om de vergankelijkheid van het moment te ondermijnen, hoogtij.

Met zijn eindexamententoonstelling trok Van Es al veel aandacht waardoor de eerste regels op zijn c.v. al bijzonder aansprekend zijn geworden. Zijn werk was al te zien bij galerie Ron Mandos Amsterdam, Signal Gallery New York, Point Éphémeré in Parijs en tijdens de Salone del Mobile in Milaan. In de komende maanden volgen de Vivacom Art Hall Sofia, Rencontres Arles en Unseen Photo Fair in Amsterdam. Recentelijk won van Es nog de Düsseldorf Photo Portfolio Review.

The work of Van Es is true eye candy and at first glance he seems to be a poet or an aesthete that (re-) produces the trivial with a titillating nimbleness. But exactly out of this ordinariness of things he creates bold characterisations of our daily live. In his work the value of photography, to undermine the volatility of the moment, flourishes like never before.

Van Es’ graduation show attracted a lot of attention resulting in a few appealing lines on his resume. His work has already been presented in Amsterdam, New York, Paris and Milan. In the next few months Sofia, Arles and again Amsterdam will be added to the list. Recently van Es won the Düsseldorf Photo Portfolio Review.

Meer over de tentoonstelling

impressie tentoonstelling

in de pers

Babeth Knol – Den Haag Centraal – 6 juni 2014

Tour Marleen Sleeuwits en Mémé Bartels

april 12, 2014

Activiteiten

Agenda

Archief

12 april 2014

Op zaterdag 12 april zullen Marleen Sleeuwits en Mémé Bartels een rondleiding geven langs hun werk. Iedereen is van harte wekom! Wil je ook langskomen, stuur dan een mailtje naar info@lhgwr.com

Artist Talks met Edo Dijksterhuis

april 11, 2014

Activiteiten

Agenda

Archief

11 april 2014

Vrijdag 11 april om 19.30 uur organiseren we twee Artist Talks met Marleen Sleeuwits en Mémé Bartels. Ze geven allebei een presentatie van hun werk waarna ze in gesprek gaan met Edo Dijksterhuis.

Dijksterhuis is freelance journalist en coördinator bij het Laboratorium Actuele Kunstkritiek. Hij werkt voor uiteenlopende opdrachtgevers als De Filmkrant, De Persdienst, Museumtijdschrift, Art Slant, DAMn Magazine, Salon, The Mind’s Eye, MuseumVisie, Items, Mondriaan Fonds, Zuiderlucht, VandenEnde Foundation, Stimuleringsfonds Creatieve Industrie, Smaak Magazine (Rijksgebouwendienst), International Film Festival Rotterdam en de Vereniging Bedrijfscollecties Nederland.

Mémé Bartels | Nothing to be done

maart 1, 2014

Agenda

Archief

Tentoonstellingen

Installation view Nothing to be done | Mémé Bartels

1 maart – 19 april 2014

Nothing to be done van Mémé Bartels is de tweede in een reeks van zes tentoonstellingen onder de noemer LhGWR Foundation, waarin nieuw fotografisch talent wordt gepresenteerd in de projectruimte van LhGWR.

Nothing to be done is een kabinet; een verzameling van dingen en momentopnames. Het gaat in op de vluchtigheid van het alledaagse en de notie dat alleen het extraordinaire onze aandacht lijkt te vatten. Mémé Bartels temporiseert, om stil te blijven staan bij de dingen en momenten die we niet kunnen onthouden en de dingen die we ons toe-eigenen, om herinneringen levend te houden. Bartels onderzoekt in haar werk al langer het concept tijd. Voor het bedrijfsleven ontwerpt zij bedrijfsformules die gericht zijn op een ander aspect van dit onderwerp, namelijk: het verouderingsproces van de mens. Op dit moment werkt zij samen met Onne Gerritsen aan het boek Later als ik oud ben dat in 2014 zal verschijnen.

Bartels studeerde Afrikaanse Taalkunde, Theaterwetenschappen en strategische marketing. In 2012 studeerde zij cum laude af aan de Fotoacademie Amsterdam met haar installatie en boek Monochrome. Het boek werd door de Volkskrant aanbevolen als een van de beste fotoboeken uit 2013.

Nothing to be done by Mémé Bartels is the second in a series of six LhGWR Foundation exhibitions, the new photographic talent program in our project space.

Nothing to be done is a cabinet, a collection of things and moments in time. It focuses on the volatility of the everyday, and the notion that only the extraordinary seems to grasp our attention. Bartels temporizes to reflect on things and moments we fail to remember and we appropriate to keep our memories alive. For some time now, Mémé Bartels has been exploring the concept of time. What mainly fascinates her is how we deal with it. She designs business models for the corporate sector that focus on a different aspect of the subject: the aging process of the human being. At the moment she is working with Onne Gerritsen on the book Later als ik oud ben that will be published in 2014.

Bartels studied African Linguistics, Theatre Studies, and Strategic Marketing. In 2012 she graduated cum laude from the Photo Academy in Amsterdam with the installation and book Monochrome. The book, an intriguing exhibition in a box, was recommended by national newspaper De Volkskrant, as one of the best photo books of 2013.

Meer over de tentoonstelling

impressie tentoonstelling

Context! met Sarah Carlier, Jan Rosseel, Joyce Roodnat en Sara-Lena Maierhofer

februari 21, 2014

Activiteiten

Agenda

Archief

Joyce Rootnat in gesprek met Sarah Carlier

21 februari 2014

Op vrijdag 21 februari zullen Jan Rosseel en Sarah Carlier vertellen over hun werk. Joyce Roodnat (NRC Handelsblad) zal ingaan op het werk van Sarah Carlier en met haar in gesprek gaan (Nederlands gesproken). De Duitse fotografe Sara-Lena Maierhofer zal een lezing geven over haar fotoboek Dear Clark (Engels gesproken).

Joyce Roodnat is al enige tijd uitgesproken liefhebber van het werk van Sarah Carlier en schreef inmiddels twee keer over haar werk in haar wekelijkse column NRC gaat uit in het NRC Handelsblad. Op geheel eigen wijze zal Roodnat deze avond ingaan op het werk van Carlier en vervolgens met haar in gesprek gaan. Roodnat behoeft weinig introductie, maar voor alle volledigheid hebben we toch het een en ander voor u op een rijtje gezet.
Roodnat studeerde Nederlandse taal- en letterkunde aan de Vrije Universiteit in Amsterdam toen ze werd gevraagd om de kunstredactie van NRC Handelsblad te versterken. Al snel werd ze toegevoegd aan de filmredactie van de krant, en maakte tegelijkertijd deel uit van de redactie van het filmtijdschrift Skoop. Naast filmkritieken, -beschouwingen en -interviews schreef ze steeds vaker over dans, literatuur, toneel en musical. Medio jaren negentig verruilde ze haar functie van filmredacteur voor toneelcritica, om vervolgens tien jaar chef van de kunstredactie te worden. Inmiddels is Roodnat eindredacteur, commentator en columnist voor NRC Handelsblad. In de afgelopen jaren trakteerde Roodnat ons op diverse essays, gebundelde wandelverhalen en romans, zoals Een kwestie van lef, een stijlgids voor vrouwen tussen 40 en 60+.

De Duitse fotografe Sara-Lena Maierhofer (1982, Freudenstadt) studeerde, na een studie Politiek, in 2011 af aan de afdeling Fotografie en Media van de Fachhochschule in Bielefeld. Haar werk bestaat uit foto’s, video’s en objecten waarin zij op onderzoekende wijze de essentie van identiteit, rollenspelen en het menselijk bestaan in zijn algemeenheid bevraagt.
Tijdens haar research stuitte ze op het verhaal van Christian Karl Gerhartsreiter, een Duitser die voor zijn studie naar Amerika vertrok en vanaf dat moment identiteit na identiteit aannam om in 2008 als Clark Rockefeller te worden gearresteerd door de FBI. Hieruit is het boek Dear Clark ontstaan waarin found footage uit de jaren zeventig wordt afgewisseld met documenten en nieuwe beelden die haar onderzoek inzichtelijk maken. Het is een verzameling vol waarheden geworden waarin de subjectiviteit van ons geheugen en de kwetsbaarheid van onze perceptie en identiteit worden aangekaart.
De manier waarop zij haar verhalen presenteert heeft veel overeenkomsten met de wijze waarop Jan Rosseel dit doet. Ze weet zich gesterkt door haar eigen inlevingsvermogen en fantasie, en ze laat zich niet beperken door eventuele visuele gaten in het verhaal. Om Gerhartsreichter beter te begrijpen liet ze zich volledig opgaan in haar onderzoek en werd een volleerd bedrieger.
In de korte tijd na haar afstuderen heeft Maierhofer een mooi cv opgebouwd, waarop diverse nationale en internationale plekken staan. Haar werk werd gepresenteerd in Foam, O/C Berlin en op dit moment stelt zij haar werk tentoon in de gerenommeerde galerie FeldbuschWiesner in Berlijn. Vorige maand was ze nog aanwezig bij Plat(t)form 2014 in Winterthur waar ze Sarah Carlier ontmoette.

Jan Rosseel

Sara-Lena Maierhofer

Publiek

Sara Carlier en Joyce Roodnat

Sarah Carlier | Let us be cheerfull

januari 18, 2014

Agenda

Archief

Tentoonstellingen

Installation view Let us be Cheerfull | Sarah Carlier

18 januari – 22 februari 2014

Sarah Carlier werkte de afgelopen twee jaar aan dertien nieuwe videowerken die als een symfonie in een doorlopende installatie van een half uur samenkomen.
Carlier gaat met haar werk in op de manier waarop wij cultureel gewortelde tradities en gewoontes een plek proberen te geven in ons hedendaagse bestaan. Dit leidt tot poëtische en vaak ook humoristische mise-en-scènes, waarin de frictie die gepaard gaat met verandering voelbaar is.
Haar videowerken balanceren tussen verstilling en beweging. Het zijn filmische beelden met een fotografisch karakter, die bestaan uit één enkele opname. Zelf noemt zij het moving pictures. Lange tijd had haar werk een documentair vertrekpunt, maar in haar nieuwe werken gaat zij de relatie met de toeschouwer direct aan. Hierdoor geeft ze meer inzicht in haar eigen beleving en interpretatie van het onder-werp.
In 2012 stond Carlier op de shortlist van de Dutch Doc Awards (met nominaties voor haar fotoboek en haar tentoonstelling in De Brakke Grond) en stelde zij tentoon in het FoMu in Antwerpen. In 2013 stond ze, eveneens met meerdere nominaties, op de longlist van de Prix de Rome.

Sarah Carlier has spent the past two years producing thirteen new video works that will be presented as a symphony, coming together in a half an hour video installation.
With her work Carlier researches the ways we attempt to place culturally rooted traditions and customs into our modern day existence. This leads to poetic and humoristic mise-en-scenes, in which the friction related to change becomes tangible.
Her video works balance between stillness and movement. They are cinematic series of images of a photographic nature that she calls moving pictures. For a long time her work had a documentary point of departure, but in her new works she addresses the viewer directly. This leads to more insights into her own perception and interpretation of the subject.
In 2012 Carlier was shortlisted for the Dutch Doc Awards (nominated separately for her first photo book and her solo exhibition at De Brakke Grond) and exhibited in FoMu in Antwerp. In 2013 she was on the longlist of the Prix de Rome, also with multiple nominations.

Meer over de tentoonstelling

impressie tentoonstelling

teaser

video stills

video still The Lamb | Sarah Carlier

video still Cactus | Sarah Carlier

video still The Bird | Sarah Carlier

video still The Rescue | Sarah Carlier

video still The Holy | Sarah Carlier

Jan Rosseel | Belgische herfst

Agenda

Archief

Tentoonstellingen

Installation view Belgische Herfst | Jan Rosseel

18 januari – 22 februari 2014

Belgische Herfst van Jan Rosseel is de eerste in een reeks van zes tentoonstellingen onder de noemer LhGWR Foundation, waarin nieuw fotografisch talent wordt gepresenteerd in de projectruimte van LhGWR.

Jan Rosseel gebruikt voor zijn tentoonstelling het werk waarmee hij afgelopen juni afstudeerde aan de KABK, als vertrekpunt om zijn project over de Bende van Nijvel verder uit te diepen. Achter de geënsceneerde reconstructies en de intrigerende portretten schuilt een persoonlijk verhaal van iemand die zijn vader verloor tijdens één van de vele overvallen van de bende. Maar het mag ook duidelijk zijn dat Rosseel een diepgravend onderzoek heeft ingesteld naar één van de grootste enigma’s in de Belgische geschiedenis. Bijna dertig jaar na dato is het mysterie nog steeds niet opgelost, terwijl volgend jaar de zaak zal verjaren voor de Belgische wet. Sinds zijn afstuderen werkte Rosseel, toegespitst op het gerechtelijk onderzoek, verder aan zijn project. Gedurende de tentoonstelling blijft hij verder werken waardoor we zijn ontwikkelingen nauwlettend kunnen volgen.

Rosseel werd in het afgelopen half jaar genomineerd voor het Steenbergen stipendium, werd tweede bij de Photo Academy Award, stond op de shortlist van Best of European Academies van DOX (Praag) en ontving de prestigieuze Beurs voor Toptalent Creatieve Industrie 2013 van de gemeente Den Haag.

Belgian Autumn by Jan Rosseel is the first in a series of six LhGWR Foundation exhibitions, the new photographic talent program in the project space of LhGWR.

For the exhibition Jan Rosseel will use his graduation works as a starting point for further research on the Gang of Nivelles. Behind the staged reconstructions and intriguing portraits lies a personal story of someone who lost his father during one of the many raids of the gang. But it should also be clear that Rosseel has set up a thorough investigation into one of the greatest enigmas in Belgian history. Nearly thirty years later the mystery remains unsolved, while next year the case will expire for Belgian law. Since his graduation Rosseel continued working on his project, zooming in on multiple aspects of the inquest. During the exhibition he will continue working on the project, so we can closely monitor his developments.

In the past half year Rosseel was nominated for the Steenbergen Stipendium, was the first runner up at the Photo Academy Award, was shortlisted for Best of European Academies of DOX (Prague) and received the prestigious scholarship Toptalent Creatieve Industrie 2013 from the municipality of The Hague.

Meer over de tentoonstelling

impressie tentoonstelling

Marleen Sleeuwits | Transparency of appearance

Agenda

Archief

Marleen Sleeuwits

Tentoonstellingen

Installation view Transparancy of appearance | Marleen Sleeuwits | 2014

18 01|22 02 2014

In de tentoonstelling Transparency of appearance toont Marleen Sleeuwits nieuwe werken van haar inmiddels befaamde serie Interiors. Voor het eerst zal ze ook enkele ruimtelijke werken in haar tentoonstelling presenteren.

Sleeuwits heeft het afgelopen jaar gewerkt in een leegstaand kantoorgebouw van zestien verdiepingen. Hierin deformeerde en (re)construeerde ze verschillende ruimtes op een manier die het meest doet denken aan installaties en sculpturen, maar dan met een tijdelijk karakter.
Interiors is een persoonlijk en gelaagd onderzoek, waaruit je direct kunt opmaken dat het niet om de daadwerkelijke bestaande ruimtes gaat, maar om mentale ruimtes. De suggestie wordt gewekt dat ze zich bevinden in de schemerzone tussen realiteit en illusie. In de ruimtelijke werken wordt deze ervaring nog tastbaarder.

In 2012 werd Sleeuwits geselecteerd voor Foam Talent en in 2013 stond zij op de longlist van de Prix de Rome. Gedurende het afgelopen jaar was haar werk onder andere te zien in Los Angeles, Denver en Belo Horizonte (Brazilië). Als special mention presenteerde zij tijdens Photo Levallois in een overzichttentoonstelling een deel van haar nieuwste werk.

In the exhibition Transparency of appearance Marleen Sleeuwits will present new works from her renowned series Interiors. For the first time she will also present spatial works.

For the past year Sleeuwits worked in a vacant sixteen stories high office building. She deformed and (re)-constructed several offices in a way that is most reminiscent of installations and sculptures with a temporary nature.
Interiors is a personal and layered research, which is not about the actual existing spaces, but is about mental spaces. It suggests they are in the twilight zone between reality and illusion. In the spatial works this experience becomes even more tangible.

In 2012 Sleeuwits was selected for Foam Talent and in 2013 she was on the long list of Prix de Rome. During the past year, her work has been exhibited in Los Angeles, Denver and Belo Horizonte (Brazil). As a special mention, she presented a retrospective with a part of her latest work during Photo Levallois.

Meer over de tentoonstelling

impressie tentoonstelling

Context! met Nadine Stijns, Jonaida Santos, Grace Cabactulan en Rohlee de Guzman

december 13, 2013

Activiteiten

Agenda

Archief

Nadine Stijns spreekt voor bescheiden publiek

13 december 2013

Samen met ENFiD NL nodigen wij u van harte uit voor een avond gevuld met presentatie en debat. Vrijdag 13 december zullen Nadine Stijns en Xiaoxiao Xu vertellen over hun tentoonstellingen, en zullen drie representanten van de Filipijnse gemeenschap in Nederland het woord nemen. Tijdens deze avond willen we u een inzicht verschaffen in de consequenties van migratie en inzoomen op de huidige situatie van Filipijnse arbeidsmigranten in Nederland. De politieke agenda staat vol met relevante onderwerpen zoals de strafbaarstelling van illegaliteit en de aanstelling van de Commissie “Dienstverlening aan huis’ door minister Asscher. We nodigen u van harte uit aanwezig te zijn en bij te dragen aan het gesprek.

Met Nadine Stijns, Xiaoxiao Xu, Jonaida Santos van United Migrant Domestic Workers, Grace Cabactulan van Stichting Habagat en Rohlee de Guzman van ENFiD NL.Met speciale dank aan ENFiD NL.

Inleiding

Drie weken geleden waren we er nog vol van, Haiyan trok over de Filipijnen en verwoeste alles wat op zijn pad kwam. Er ontstonden overal persoonlijke initiatieven om geld in te zamelen en er volgde een nationale inzamelactie op televisie. Even leek het er op dat ons jaarlijks terugkerende moment van barmhartigheid Serious Request, iets vroeger in het jaar plaats vond. We stortten meer dan 33 miljoen euro op giro 555 en lieten elkaar via deze weg weten dat de gevolgen van Haiyan ons naar de strot greep. Maar nu, drie weken later, proberen we het verlies van één van de grootste helden van onze tijd collectief te verwerken. Alle televisieprogramma’s zijn inmiddels gevuld met het overlijden van Mandela. Zo gaan die zaken nu eenmaal, en dat kunnen we onszelf ook moeilijk kwalijk nemen; Haiyan is uitgeraasd, en Haiyan was de waan van de dag. Wat betreft de Filipijnen is alles weer bij het oude, we horen er eigenlijk niets van.

Filipinos sneeuwen al jaren onder. Ze verdwijnen op de achtergrond door ‘politieke hardschreeuwers’ die ons problemen rondom de toestroom van Oost-Europese arbeiders opspelden, of de groeiende wens om op basis van geloofsovertuiging de toegang tot de Nederlandse arbeidsmarkt af te sluiten. Ze sneeuwden onder door de waan van de dag. Een Filipijnse arbeidsmigrant heeft ook geen nieuwswaarde en ze zitten ons niet in de weg. Filipinos komen namelijk niet met velen tegelijk, ze rijden niet dronken door de stad en ze brengen geen vreemd geloof met zich mee. Ze zijn lief en zorgzaam, en ze leveren een bijdrage aan onze economie door onze kinderen op te vangen, ons huis schoon te maken en door meer van deze uiterst nuttige onopgemerkte taken van ons over te nemen. Kortom, ze gaan op in de massa.

In oktober vond er in de Filipijnen een aardbeving plaats en in november werd het getroffen door een tyfoon. Het is een plek waar de natuur zich keer op keer op een verwoestende manier manifesteert. Je kunt het de mensen die in dit land geboren worden moeilijk kwalijk nemen dat zij hun heil ergens anders zoeken. Inmiddels is arbeid dan ook het grootste exportproduct van het land geworden en draait de economie op geld dat veelal wordt verdiend achter de voordeuren van de upperclass in het Midden Oosten en het Westen. Op veel plekken kan dit niet anders dan in de illegaliteit. Ook in Nederland liggen er allerlei gevoeligheden op de loer als je bijvoorbeeld als huishoudelijk werker wilt werken. De commissie ‘Dienstverlening aan Huis’, die op voorstel van minister Asscher van Sociale Zaken en Werkgelegenheid is samengesteld, is er druk mee. Terwijl deze regelgeving nog onder de loep ligt blijft het in ons land heel gewoon om ‘de poets’ zwart uit te betalen, en is er een grijs gebied waar eigenlijk niemand van op de hoogte is. De illegaliteit blijft op de loer liggen en ondanks dat PvdA voorzitter Spekman de strafbaarstelling van illegaliteit als een waardeloze maatregel betitelde zag hij dat zijn partij de maatregel begin dit jaar onderdeel maakte van de grote ruilhandel om tot een regeerakkoord te komen. En dan gaat de schoen zo langzamerhand steeds meer wringen.

Om er achter te komen wat er allemaal speelt organiseert LhGWR een avond waar drie vertegenwoordigers van Filipijnse arbeidsmigranten hun licht laten schijnen op de huidige situatie. Welke signalen geeft de politiek nu daadwerkelijk af en hoe zouden we de discussie de noodzakelijke diepgang kunnen geven die deze migranten verdienen? Zijn en blijven we als Nederlanders de filantropische goeddoener en schermen we de deur naar onze arbeidsmarkt verder af, of kunnen we een structurele bijdrage leveren aan de vlucht voor het natuurgeweld?

De tentoonstelling A Nation Outside A Nation van Nadine Stijns bij LhGWR in Den Haag vertelt over de manier waarop arbeidsmigranten uit de Filipijnen zich staande houden in hun ‘tijdelijke’ leef- en werkomgeving. Ze laat zien hoe de familieband met de mensen in het thuisland in stand wordt gehouden door pakketten vol liefde te sturen, en met messcherpe steken verhaalt Stijns over mensen die al acht jaar lang hun kinderen niet hebben gezien omdat ze hen een betere toekomst willen geven. Zodra je dat ziet komen er direct vragen in je op; Hoe zou ik het vinden om mijn kinderen acht jaar lang niet te zien omdat je aan de andere kant van de wereld je in het zweet werk om een huis schoon te houden. Zoals de voorzitter van het Europees parlement Martin Schultz, laten we zeggen een toevallig passerende bezoeker, vorige week zei; het is goed om ons te realiseren dat we zo gefortuneerd zijn en dat we onze kinderen bij ons mogen hebben.

Jonaida Santos van United Migrant Domestic Workers streeft naar erkenning van de zogenaamde migrant domestic workers, en maakt zich sterk voor hun rechten. De organisatie beoogt gelijke rechten voor arbeidsmigranten als de arbeiders in het gastland. Zij stelt dat iedere migrant domestic worker recht heeft op een relatie met hun geliefden, dat zij zonder angst door het leven kunnen gaan in een democratische waardige en fatsoenlijke omgeving. UMDW streeft er naar om de arbeidsmigranten in Nederland te verenigen. De organisatie is onderdeel geworden van Abvakabo/FNV die alle arbeidsmigranten die werkzaam zijn in privé-huishoudens als reguliere en gelijkwaardige arbeiders erkent. Inmiddels is UMDW onderdeel van FNV Bondgenoten.

Grace Cabactulan is sinds jaar en dag actief voor Filipijnse arbeidsmigranten door het creëren van banen en het opzetten van uiteenlopende platforms. Vanwege haar politieke betrokkenheid tegen Marcos’ dictatorschap ontvluchtte ze, samen met haar Nederlandse man en haar twee kinderen, in het begin van de jaren tachtig de Filipijnen. In Nederland bleef ze lang politiek actief door zich in te zetten voor een clandestiene verzetsbeweging terwijl ze ook welzijnswerk verrichtte. In het begin van de jaren negentig verliet zij het politieke podium en stortte zich helemaal op het helpen van arbeidsmigranten. Op dit moment is Cabactulan voorzitter van stichting Habagat, die zich sterk maakt om de economische, sociale en politieke situatie van migranten te verbeteren en duurzaam te investeren in de Filipijnen.

Rohlee de Guzman is een onafhankelijke consultant/adviseur en voorzitter van ENFiD NL, de Nederlandse tak van The European Network of Filipino Diaspora. Dit Europese netwerk bestaat inmiddels uit 16 nationale vertakkingen. ENFiD heeft het verenigen van Fillipijnse migranten in Europa hoog in het vaandel, en ondersteunt hen op uiteenlopende manieren. Het formuleren van een eenduidig geluid naar zowel de Filipijnse overheid als overheden in de gastlanden staat daarbij voorop.
ENFiD NL bestaat uit representanten van zeven verschillende Nederlandse Filipijnse organisaties wiens doelen variëren van het promoten van de Filipijnse cultuur tot het representeren bij overheidsgerelateerde zaken.

Nadine Stijns

Rohlee de Guzman EnfidNL

Grace Cabactulan

Jonaida Santos

Xiaoxiao Xu | De weg naar de gouden berg

november 9, 2013

Agenda

Archief

Tentoonstellingen

9 november – 22 december 2013

In 2009 maakte Xiaoxiao Xu de serie Wenzhou over de stad van waar ze op 15-jarige leeftijd naar Nederland emigreerde. In deze serie worden distantie en persoonlijke betrokkenheid met elkaar afgewisseld. Tijdens haar verblijf, voelde zij zich vereenzelvigd met de stad maar tegelijkertijd ook een buitenstaander. Vergelijkbaar met de situatie waarin ze zich in Nederland bevindt. In een unheimisch en tevens liefdevol verhaal, wordt haar relatie met de stad voelbaar.
Begin dit jaar werd Xu geselecteerd voor een prestigieus project dat Noorderlicht introduceerde: Het Vervolg. Een opdracht aan zeven fotografen om een vervolg te maken op een serie die zij in het verleden hebben gemaakt. Met de selectie voor de opdracht als inspirerende motivator op zak, keerde Xu terug naar haar geboorteomgeving om dieper in te gaan op haar persoonlijke herinneringen en de veranderende omgeving aldaar. Dit keer gesterkt met een hoeveelheid verhalen van Chinese Nederlanders die net als zij hun families achterlieten om in Nederland een nieuw bestaan op te bouwen.
Hoewel Noorderlicht ruimschoots mogelijkheid heeft geboden voor de presentatie van het nieuwe werk vroeg LhGWR Xu om het ook in Den Haag te presenteren. De tentoonstelling van Xu kent een sterke verbintenis met het werk van Nadine Stijns dat gelijktijdig bij LhGWR wordt gepresenteerd. First and third party coming together.

In 2009 Xiaoxiao Xu portraited the city Wenzhou from where she emigrated to the Netherlands at the age of 15. In this series alienation and personal involvement are interspersed with each other. During her stay she identified with the city through her memories, but also experienced the status of being an outsider. Similar to the situation she is in in the Netherlands. In an unheimisch and at the same time loving story, her relationship with the city becomes tangible.
Early this year, Xu was selected for a prestigious project introduced by Noorderlicht: The Sequel. An assignment to seven photographers to create a new series based on one they had made before. With this selection as inspiring motivator Xu returned to her former hometown to elaborate on her personal memories and the changing environment of Wenzhou. This time strengthened with a number of stories of Chinese Dutch(men) that, like Xu, left their families to build up a new life in the Netherlands.
Although Noorderlicht provided ample opportunity for the presentation of her new work LhGWR asked Xu to also present it in The Hague. The exhibition of Xu has a strong commitment to the work of Nadine Stijns that is presented simultaneously at LhGWR. First and third party coming together.

Meer over de tentoonstelling

impressie tentoonstelling

Nadine Stijns | A Nation Outside A Nation

Agenda

Archief

Tentoonstellingen

Installation view A Nation Outside A Nation Nadine Stijns

9 november – 22 december 2013

Nadine Stijns’s A Nation Outside A Nation maakt op een bijzondere wijze de arbeidsmigratie van Filipino’s inzichtelijk, en zoomt in op de relatie tussen de migranten onderling en hun relatie met hun thuisfront. De persoonlijke zoektocht naar de identiteit van Stijns’ Filipijnse schoonfamilie is de aanzet geweest voor dit project, maar het verhaalt inmiddels over familieliefde, inventiviteit en traditionele waarden, die in de hedendaagse sneltrein van ons bestaan als ankers dienen voor ons zelfvertrouwen. Tegelijkertijd schetst het ook een beeld van het venijn dat armoede met zich meebrengt, en de onvermijdelijke noodzaak om je heil elders te zoeken. Het is een diepgravende beschouwing geworden en haakt in op feitelijkheden die het project een intrigerende verdieping geven. Een manier van werken die we vooral kennen van documentairemakers, die bij Nadine Stijns de basis vormt voor een autonome beeldende vertaling. Stijns werkt al geruime tijd als beeldend kunstenaar in Azië aan projecten die gerelateerd zijn aan arbeidsmigratie, waarbij ze een visueel bemiddelende en onderzoekende rol vervult. Zo reisde ze de afgelopen jaren regelmatig af naar China, waarvan in september in de vorm van haar eerste fotoboek verslag werd gedaan.

Nadine Stijns’s A Nation Outside A Nation offers a remarkable insight into the labor migration of Filipinos and focuses on the relationships between migrants and between migrants and their relatives back home. Being triggered by a personal quest after the identity of Stijns’ Philippine in-laws, it now tells tales about family love, inventiveness and traditional values; about the anchors of our self-confidence. It shows the hardships that come with poverty, and the inevitable need to search a brighter future elsewhere. A Nation Outside A Nation is an in-depth contemplation relating to numerous gathered intriguing facts, a way of working we mainly know of documentary makers, but which Stijns uses as the basis for an autonomous visual translation. The past years Nadine Stijns has been working in Asia on projects related to labor migration. In these projects she plays a mediating visual and investigative role. Her first book that reports on her work periods in China was launched in last September at Unseen Photo Fair.

Meer over de tentoonstelling

impressie tentoonstelling

Unseen Photo Fair 2013

september 26, 2013

Agenda

Archief

Beurzen

Unseen Photo Fair Karianne Bueno

26 – 29 september 2013

LhGWR neemt met erg veel trots deel aan de tweede editie van Unseen Photo Fair. Van 26 tot en met 29 september kun je je op het Westergas-terrein in Amsterdam verknochten aan de crème de la crème van de internationale fotografie. LhGWR presenteert er werk van Karianne Bueno, Krista van der Niet, Lana Mesic, Stephan Keppel en Nadine Stijns.

De vrijdag is van ons!
Tijdens Unseen vinden er allerlei activiteiten plaats die de moeite waard zijn om te bezoeken. Ook LhGWR draagt op verschillende manieren bij aan deze programmering.

Sarah Carlier en Pierre Derks in het videoprogramma Dutch Artists
Tussen 13.00 en 14.00 uur zullen videowerken van Sarah Carlier en Pierre Derks te zien zijn in Living Room. Carlier toont haar Familieportret en Derks enkele werken uit zijn Screening Reality reeks.

Booklaunch en signeersessie Floating Population van Nadine Stijns
Op vrijdagavond om 20.30 uur wordt het fotoboek Floating Population van Nadine Stijns gelanceerd, dat is uitgegeven door Fw: Books. In de jaren 80, na de openstelling van China’s economie onder Deng Xiaoping, verlieten veel boeren hun geboortedorp als een reactie op de landbouwhervormingen, en gingen op zoek naar werk in China’s groeiende steden. Deze mensen afkomstig uit China’s grote landelijke gebieden worden aangeduid als de ‘floating population’. Door het visueel assembleren van foto’s, video stills en objecten zoals textiel, rubber schoenen, bouwmaterialen, een sok, stapels ansichtkaarten, posters en meer onderzoekt Nadine Stijns deze stroom van arbeidsmigranten. Met teksten van sinoloog, journalist en schrijfster Catherine Vuylsteke. Kom je op vrijdagavond naar Unseen, dan kun je je exemplaar direct laten signeren door Nadine!

Artist Talk en Crowdfunding Clever Eyes van Lana Mesic
Aansluitend op de boeklancering van Stijns zal Lana Mesic vertellen over haar werk en de dummy van haar boek Clever Eyes presenteren. Dit bijzondere inzicht in de onzichtbare mannen in Mesic’ leven wordt vormgegeven door Karin Mientjes (bekend van onder andere Four years, three deaths, sweaty armpits and a fetus van Sarah Carlier). U kunt op de beurs intekenen of kenbaar maken dat u op de hoogte wilt blijven van haar vorderingen.

Meer over de beurs

impressie

reviews & mentions

NRC Handelsblad 26 09 2013 Lucette ter Borg

Meer reviews & mentions

Overdose.am
PF
Lost Painters
Blikvangen
Trendbeheer

Arts Holland
5 uur
Ons erfdeel
Tumblr Unseen

Andrew Phelps | On the edge

september 7, 2013

Agenda

Archief

Tentoonstellingen

7 september – 3 november 2013

LhGWR is zeer trots de tentoonstelling On the Edge, photographs from Higley and Haboob, 2004-2012 van de Amerikaanse fotograaf Andrew Phelps te mogen presenteren. Voor het eerst komt het werk uit de indrukwekkende series Higley en Haboob samen in één tentoonstelling. Een dubbelportret van een exemplarische gemeenschap in de Verenigde Staten, waar welvaart en voorspoed werden opgevolgd door het ineenstorten van de huizenmarkt.
In Higley wordt de globalisering teruggeschaald naar een micro-cosmos; een boerengemeenschap aan de rand van Phoenix. Het gaat in op een omslagpunt waarop het verleden wordt ingehaald door het voortstuwende kapitalisme. De serie is doorspekt met nostalgische overpeinzingen en romantische noten die ongemerkt uit Phelps’ persoonlijk verleden voortkomen. Toch lees je de serie niet als een aanklacht, je ervaart eerder een berusting in het feit dat tijd ook verandering met zich meebrengt. Vervolgens worden we in Haboob geconfronteerd met de keerzijde van voorspoed.

Phelps is naast fotograaf ook als curator en bestuurslid betrokken bij Galerie Fotohof in Salzburg. Zijn werk werd in de afgelopen jaren gepresenteerd bij vooraanstaande Europese galeries als Robert Morat Galerie (Hamburg), Galerie Brunnhofer (Linz) en Galerie Jo van de Loo (München).

LhGWR is proud to present the exhibition On the Edge, photographs from Higley and Haboob, 2004-2012 by the American photographer Andrew Phelps. For the first time the work of the impressive series Higley and Haboob come together in one exhibition. A double portrait of an exemplary community in the United States, where wealth and prosperity were followed by the collapse of the housing market.
In Higley, globalization is scaled to a micro-cosmos; a farming community on the outskirts of Phoenix. It deals with the tipping point where the past is overtaken by a propelling capitalism. The series is punctuated with nostalgic musings and romantic notes that emerge imperceptibly from Phelps’ personal past. Yet you do not read the series as an indictment, you experience more of a resignation to the fact that time brings change. Then, in Haboob, we are faced with the downside of prosperity.

Phelps works as a curator and board member of the Galerie Fotohof in Salzburg. In recent years his works have been presented at renowned galleries like Robert Morat Galerie (Hamburg), Galerie Brunnhofer (Linz) and Galerie Jo van de Loo (München)

Meer over de tentoonstelling

impressie tentoonstelling

werken uit de tentoonstelling

Lana Mesić | The clever eyes

Agenda

Archief

Kunstenaars

Lana Mesic

Tentoonstellingen

07 september – 3 november 2013

De uit Kroatië afkomstige Lana Mesic ensceneert beelden en zoekt daarmee de grenzen tussen werkelijkheid en illusie op. Ze is een verhalenverteller, die haar werkproces begint met een prangende vraag en een gezonde dosis nieuwsgierigheid. De basis voor een dergelijk vertrekpunt lijkt herleidbaar tot de vraagtekens die ze had toen zij als klein kind geconfronteerd werd met het fenomeen ‘vijand’. De abstractie van een beeltenisloze opponent heeft haar blijvend geaffecteerd met een diepgewortelde behoefte aan de visualisatie van het onzichtbare en de creatie van nieuwe realiteiten. Mesic presenteert bij LhGWR The clever eyes, dat na haar afstuderen aan de Masteropleiding Fotografie van AKV | St.Joost een verdere verdieping heeft gekregen. Ook maakt haar werk deel uit van de presentatie van LhGWR op Unseen Photo Fair 2013.

In het afgelopen jaar stond Mesic op de longlist van de Dutch Doc Award 2013 en nam ze deel aan Plat(t)form 2013 van Fotomuseum Wintherthur (een internationale portfolio meeting met een selectie van de beste afstudeerders van Europa). In maart en april werkte ze samen met Thomas Kuijpers, Rodrigo Marcondes en Garapa in Sao Paulo aan een bijzonder fotografisch project. Nog geen drie maanden later maakt dit project deel uit van de Pirelli Photography Biennial in het toonaangevende MASP in Sao Paulo.

Croatian artist Lana Mesic stages images and researches the boundaries between reality and illusion. Mesic is a storyteller, her work process begins with a healthy dose of curiosity and a question. The basis for this departure point seems traceable to the questions she had when she was faced as a child with the phenomenon of ‘the enemy’. The abstraction of an imageless opponent has permanently affected her with a deep-seated need for the visualization of the invisible and the creation of new realities. At LhGWR Mesic will present The clever eyes series, that after graduating from the Master Photography AKV | St. Joost has been further deepened. Her work is also part of the presentation of LhGWR on Unseen Photo Fair 2013.

In the past year Mesic was on the longlist of the Dutch Doc Award in 2013 and took part in Plat (t) form 2013 Fotomuseum Winterthur (an international portfolio meeting with a selection of the best graduates from Europe). In March and April she worked with Thomas Kuijpers, Rodrigo Marcondes and Garapa in Sao Paulo on an intruiging photographic project. Three months later the project is part of the Pirelli Photography Biennial in leading MASP in Sao Paulo.

Meer over de tentoonstelling

impressie tentoonstelling

Daan Paans | Letters from Utopia

juni 14, 2013

Agenda

Archief

Daan Paans

Kunstenaars

Tentoonstellingen

14 juni – 7 juli 2013

In ‘Letters from Utopia’ van Daan Paans worden we getrakteerd op een serie ‘hiernamaals’ van een niet alledaags soort. Documentair fotograaf Daan Paans zal in navolging van zijn eerdere onderzoek in de projectruimte van LhGWR een tentoonstelling inrichten met een presentatie van zijn boek en de eerste prints van zijn project. Met veel plezier toont LhGWR hoe het zaadje dat vorig jaar werd gezaaid nu tot bloei is gekomen in een opmerkelijk boekwerk. Paans was destijds de eerste kunstenaar die de nieuwe projectruimte van LhGWR in gebruik nam om onderzoek te doen voor een lopend project. Hij werkte daar drie weken geïnspireerd aan de verdere verdieping en een ruimtelijke presentatie met het eerste beeldmateriaal met als doel in- en overzicht te krijgen over de stand van zaken van zijn project over ‘onsterfelijkheid’.

Deze nieuwe publicatie ligt in het verlengde van het boek Perhaps it might be said rightly…, waarmee hij in 2009 afstudeerde aan de afdeling fotografie van st. Joost in Breda. Hierin werd al duidelijk dat Paans een sterke interesse heeft voor de invloed van tijd op onze perceptie van de wereld. In dit project zoekt Paans wederom in de reikwijdte tussen wetenschap en occultisme naar opmerkelijke onsterfelijkheidstheoriëen. Hij onderzocht vijf groeperingen die de menselijke levensspan extreem willen verlengen of zelfs tot doel hebben onsterfelijk te zijn.

Het resultaat is ontworpen door Rob van Hoesel (TEC Books/The Eriskay Connection) en bevat een tekstuele bijdrage van Jos de Mul. De redactie vond plaats onder het toeziend oog van Frank van der Stok.

Meer over de tentoonstelling

impressie tentoonstelling

Booklaunches met Daan Paans, Indre Klimaite en Niels Blekemolen

Activiteiten

Agenda

Archief

14 juni 2013

Op 14 juni is het volle bak bij LhGWR met een doorlopend programma dat om 19.30 uur van start zal gaan. Er worden drie nieuwe boeken gelanceerd en toegelicht door hun makers. Indre Klimaite zal vertellen over On continuous and systematic nutrition improvement, Niels Blekemolen over Een keer per week en Daan Paans over Letters from Utopia.

In aanvulling op Paans’ werk zullen twee Cryonisten een toelichting geven op hun wens om ingevroren te worden na hun dood. Tegelijkertijd wordt zijn tentoonstelling in de projectruimte van LhGWR officieel geopend.

Op zich staan alle ingrediënten voor deze avond los van elkaar, maar met enige fantasie raken we in de flow. In ‘On continuous and systematic nutrition improvement’ rept Indre Klimaite over ‘het Litouwse goede leven van voorheen’. In het wrange poëtische document ‘Een keer per week’ van Niels Blekemolen maken we een stille tocht door een verzorgingstehuis en in ‘Letters from Utopia’ van Daan Paans worden we getrakteerd op een serie ‘hiernamaals’ van een niet alledaags soort.

Wandpresentatie Indre Klimaite

Indre Klimaite

Niels Blekemolen

Publiek

Daan Paans

Cryonisten aan het woord

Krista van der Niet – Koen Hauser – Edwin Deen | a bunch of metaphysical connections

mei 26, 2013

Agenda

Archief

Krista van der Niet

Kunstenaars

Tentoonstellingen

26 mei – 7 juli 2013

Het werk van Krista Van der Niet, Edwin Deen en Koen Hauser appelleert aan onze esthetische ervaring. Het is mooi, en associatief past het erg goed bij elkaar. Dat zou op zich al een prachtige reden zijn om een tentoonstelling samen te stellen, een presentatie waarin hun werk elkaar complementeert. Het is echter nog boeiender om te zien hoe hun uiteenlopende werkmethodes en disciplines elkaar beroeren en hoe hun werk elkaar vindt in de aansturing op een bovenzintuiglijke ervaring. Zo kunnen in de werken van Van der Niet futiliteiten een eigenwaarde krijgen, verhaalt Hauser in de tussenruimten van een beeldsequentie en kan in het werk van Deen de meerwaarde van een georchestreerd collectief voelbaar worden.

Het werk van Krista van der Niet ontstaat vanuit een dromerige geestesgesteldheid, waarbij haar verbeelding de dingen om haar heen tot leven brengt. Vanuit stilstand en totale rust kijkt ze naar kleine alledaagse objecten die ons terloops lijken te omringen en waar wij met onze gedachten aan voorbij gaan. Krista blijft op die momenten juist stil staan. Ze lijkt op de lichtheid van de dingen mee te drijven en de schoonheid van het pure object te willen vatten. Op deze momenten ontstaan haar ideeën en maakt ze op een ogenschijnlijk beredeneerde manier schetsen van bezielde sculpturen die een ode zijn aan het object. Tijdens het maakproces gaan objecten een synergie met elkaar aan, krijgen een metafysische betekenislaag of botsen dusdanig dat je ze in een totaal ander context gaat zien.

Hier worden haar fijngevoelige kwaliteiten op het gebied van compositie, kleur en verhouding zeer duidelijk zichtbaar. Ze kneedt en stileert de kleinste details waardoor een helderheid en directheid van het beeld wordt bereikt. In al die helderheid wordt het beeld tijdloos en tegelijkertijd toegankelijk. Om haar perceptie overdraagbaar te maken is zij de sturende factor in de kijkrichting van de toeschouwer. Op dit punt wordt de beeldhouwer fotograaf en sta je samen met haar stil.

De sculpturale en monumentale kwaliteit van het werk loopt door in de manier waarop zij het formaat en de textuur van haar prints en lijsten behandelt. Het zijn wezenlijke onderdelen in de overdracht van haar werk. Een lijst is niet alleen een bescherming, maar ook een mogelijkheid om de aandacht en liefde voor het gemaakte beeld verder tot uitdrukking te brengen. De beeltenis krijgt hierdoor nog meer waarde.
Zelf zegt ze dat ze geen gewichtige belangrijke boodschap communiceert, maar daar kun je over redetwisten. De temporisatie en de oase van rust, die je tegemoet komt wanneer je haar werk bekijkt, zorgt voor onthaasting en confronteert je met je onoplettendheid en ongeduld. Het is een scherprechter die je besluipt, en je laat weten dat het moeilijk is om vanuit jezelf dingen op waarde te schatten.

Krista stelde in de afgelopen jaren op verschillende nationale en internationale podia tentoon waaronder Foam, het Bijbels Museum, Cobra Museum, Coming Soon Galerie (Frankrijk), ACF Amsterdam en Buitenplaats Beeckestijn. Ze werkt(e) in opdracht voor onder andere VPRO-Gids, KesselsKramer, Stadsschouwburg Journaal, Stadsschouwburg Utrecht, Theater aan het Spui, Volkskrant Magazine en Arts Holland Magazine.

Het werk van Edwin Deen sluit in essentie goed aan bij het werk van Krista van der Niet, het kent echter een andere verschijningsvorm. In gracieuze en visueel aantrekkelijke installaties, sculpturen en werken gebaseerd op experiment wordt zijn interesse in het psychische proces rondom de betekenisgeving van alledaagse objecten en basismaterialen inzichtelijk.

Edwin is een moderne jutter; het verzamelen van trivia en aanleggen van collecties zijn een wezenlijk onderdeel van zijn werkmethode. In zijn verzamelingen van futiele objecten krijgt ieder onderdeel zijn meerwaarde door de nieuwe context waarin ze worden geplaatst. Niet alleen doordat hij het geheel (de verzameling) presenteert in een kunstruimte waar de toeschouwer ‘op zijn hoede is voor betekenis’, maar vooral doordat de verzameling de schoonheid van ieder onderdeel bekrachtigt. Hier en daar grijpt hij in door het verwijderen van informatiedragers van de producten waardoor het eerder genoemde basismateriaal een pure vorm blijkt te hebben. Het versterkt de mogelijke vergelijking van de waarde of betekenis van een object in verschillende contexten.
Voor de tentoonstelling bij LhGWR maakt Deen onder andere een ‘Local Collection’. De omgeving van LhGWR wordt binnenstebuiten gehaald op zoek naar een plaatsgebonden verzameling.

Ook toont hij enkele eerder gemaakte Local Collections. Met het presenteren van deze verzameling verzamelingen ontstaat een nieuwe gelaagdheid in de context van de trivia.
Naast zijn installaties en sculpturen maakt Deen ook werk gebaseerd op experiment, waarbij hij kwaliteiten van objecten vanuit een natuurkundig perspectief benadert. Deen beoogt een transformatie plaats te laten vinden die zowel fysisch als visueel is. Het exacte resultaat van deze experimenten staat nooit vast, van tijd tot tijd mislukken ze zelfs. Het doel is een esthetisch resultaat te verkrijgen, en zo de beeldende kwaliteit van het experiment op te zoeken. Tegelijkertijd streeft hij er ook naar om het publiek te laten zien waar hij verborgen talenten van een object denkt te herkennen.
Edwin Deen studeerde af aan de Gerrit Rietveld Academie in 2009 waar hij sinds 2011 als docent en mentor werkzaam is in het basisjaar. Met zijn eindexamenwerk won hij de Art Olive Award 2009 en een jaar later ontving hij ook de Crazy Curators Award voor een serie kleine installaties. In de afgelopen paar jaar stelde hij tentoon bij onder andere W139, Galerie Juliètte Jongma, Museum Beeckestijn, Ampelhaus (Oranienbaum), Studio Zeta (Milaan) en Galeria Fundacja Atelier (Warschau).

Fotograaf en beeldend kunstenaar Koen Hauser staat al geruime tijd bekend om zijn bijzondere mix van werken die zich manifesteert in het domein van de beeldende kunst, mode en toegepaste fotografie. De benadering van zijn werk varieert van puur esthetisch tot zeer conceptueel, waarbij hij veelvuldig verwijst naar de iconische beeldtaal van historische fotografie. Samen met zijn gevoel voor styling en zijn liefde voor het mysterieuze en vervreemdende vormt dit de kern van zijn oeuvre, dat een specifieke metafysische dimensie heeft.
Hauser’s liefde voor verzamelingen kent een grote gelijkenis met die van Deen. Ook in Hauser’s werk gaan losse elementen een dialoog met elkaar aan. Waar Deen ingaat op de relatie tussen de objecten en op de contextuele referenties zoekt Hauser naar het verhaal tussen een sequentie van beelden. Komend uit de modefotografie maakt hij met speels gemak gebruik van een esthetische toenadering van zijn publiek om hen vervolgens mee te nemen in de werkelijke toedracht van zijn werken.
Zo introduceert hij de mens in deze tentoonstelling vol objecten, maar gebruikt het lichaam om te verhalen. Hij presenteert zijn diaserie Amethyst, dat op een pijnlijke en tegelijkertijd poëtische wijze het proces van menselijk verval inzichtelijk maakt.

Fnuikend ontbloot zich per dia een paarse laag amethyst onder de grijze huid van een fashion model; de mythische helende kwaliteiten van de edelsteen ten spijt.
Hauser studeerde af in 1996 aan de Rijksuniversiteit van Leiden waar hij de masteropleiding sociale psychologie volgde, om later nog de opleiding fotografie aan de Gerrit Rietveld Academie in Amsterdam te voltooien. Na zijn opleiding gaf hij les aan diezelfde academie en aan de Willem de Kooning Academie in Rotterdam. Hij ontving enkele malen een beurs van het Fonds BKVB en stelde tentoon op aansprekende plekken als Het Stedelijk Amsterdam, Het Nederlands Fotomuseum, Nederlands Historisch Museum, Seelevel Gallery, Galerie van Zoetendaal, Galerie 37 Spaarnestad, Vlaams Cultuurhuis de Brakke Grond, GEM Den Haag en l’institut Néerlandais (Parijs).
Zijn werk is gepubliceerd in een reeks aansprekende tijdschriften zoals Avantgarde, Avenue, l’Officiel, Blend, Spoon Magazine, Esquire USA, Capricious, Under/Current, Volkskrant magazine, Oog, Mr Motley, Kunstbeeld en Foam magazine.

Meer over de tentoonstelling

impressie tentoonstelling

in de pers

live recensie

Als je goed om je heenkijkt, zie je dat alles de moeite waard is 

Het is zondag, dus ik wil beginnen met iets op te biechten. Meestal is het eerste wat ik doe als ik hier binnenkom, of toch wat ik zou willen doen, door de winkel struinen. Deze winkel, gevuld met dingen die een meisjeshart begeert: porselein, sieraden, tassen om je mee te onderscheiden, kinderspeelgoed waar je spontaan zwanger om wil worden. En dan ook nog gepresenteerd in en op Pastoe meubelen. Het is om van te watertanden. Een presentatie kortom die, of het nu je smaak is of niet, direct herkenbaar is als mooi, bijzonder, begerenswaardig.

Over verzamelen 
Voor ik iets zeg over de hier tentoongestelde werken, een kort college over verzamelen.
Verzamelen zit in de menselijke aard. In ieder geval in de aard van de westerse mens. Eerder in onze jaartelling, ten tijde van de grote overzeese ondernemingen en veldtochten van types met De Grote achter hun naam, ontstonden er rariteitenkabinetten: vaak een glazen kast vol opgezette vogels, natuurverschijnselen als schelpen, medische preparaten, gesneden ivoor en andere snuisterijen.
In sommige gevallen liep die verzamelzucht – een bewijs van ondernomen reizen en overwinningen, maar zeker ook een illustratie van nieuwsgierigheid en hebzucht – in sommige gevallen dus, liep het dermate uit de hand dat er een speciale kamer voor die spullen werd ingericht of zelfs een gebouw werd neergezet, waarin ook ruimte was voor de familieportretten en het afgehakte hoofd van de minnaar van je vrouw. Nog weer later stelden enkele rijkaards die gebouwen mondjesmaat open voor het publiek: het concept museum was geboren.
Toen de welvaart toenam konden ook gewone mensen het zich veroorloven een verzameling aan te leggen: vingerhoedjes, postzegels, munten, glaswerk, en voor die iets beter bedeelden oude kunst, hedendaagse kunst, fotografie, designer-tassen, -schoenen en –meubilair en keukenapparaten van Kitchenaid. Wat wie ook verzamelt, het is een vorm om welvaart mee uit te drukken die vaak gepaard gaat met een zekere mate van obsessiviteit. Ook geldt dat hoe toegankelijker iets wordt, hoe meer je je best moet doen je te onderscheiden. Want hoe exclusiever, des te begerenswaardiger. Hoe indrukwekkender de omstandigheden waaronder iets is aangeschaft, des te waardevoller.
Begin dit jaar is hoarding als zelfstandige ziekte toegevoegd aan het handboek psychiatrie. Hoarding betekent problematisch verzamelen. Hoarders verzamelen zoveel dat hun omgeving onleefbaar wordt. Dat heeft nog weinig te maken met welvaart, maar alles met ongelukkig zijn, met trauma’s en de obsessie voor een onverwerkt verleden.

Edwin Deen 
Over naar hier en nu. Want hoewel verzamelen obsessieve en ziekelijke vormen kan aannemen, is het vaak ook een tastbare representatie van verwondering die mensen ten deel valt. Neem Edwin Deen, die zich in een buitenlandse supermarkt van de ene verbazing in de andere laat vallen. Gewoon boodschappen doen met zijn geliefde wordt bijna onmogelijk door het trage tempo waarmee hij zich door exotische winkels als Carrefour beweegt. Geen schuurspons ziet er hetzelfde uit als in Nederland.
Al schuifelend, sluipend, kiest hij spullen die hem opvallen vanwege de vorm, de kleur of de onduidelijke of juist zeer specifieke toepassing. Hij koopt zijn materialen in, zoals een schilder zijn verf en kwasten zorgvuldig kiest, om er later een van zijn experimenten mee uit te voeren. Althans, tot het moment dat de aangekochte voorwerpen samen een werk zouden gaan vormen.
De eerste Local Collection, waarvan jullie er hier drie zien, maakte hij in Frankrijk. Hij realiseerde zich dat hij een collectie had aangelegd van herkenbare, maar toch vreemde zaken. Hij vorderde het campingtafeltje, schikte zijn aankopen en maakte een foto. De ironische, onofficiële, ondertitel van dat eerste werk in wording is “ondertussen pakte mijn vriendin de tent in”.
Elke Local Collection wordt op een specifieke plaats gemaakt. Door ze telkens op gelijke wijze te presenteren benadrukt hij zowel de overeenkomsten als de, cultureel bepaalde, verschillen die tussen landen bestaan. Maar het gaat hoofdzakelijk om de esthetische ervaring die Deen benadrukt. Kijk hoe vreemd, mooi, kleurrijk. Kijk hoeveel aandacht er aan deze verpakking is besteed. Kijk naar deze voorwerpen die regelmatig in je handen hebt maar waaraan je waarschijnlijk nooit veel aandacht besteedt. Er gaat een bijna troostende werking vanuit omdat je, ook als je het niet breed hebt, toch een verzameling bijzondere objecten binnen handbereik hebt die je in je provisiekast zo kunt rangschikken dat je bij het openen een esthetische ervaring cadeau krijgt.

Krista van der Niet
 Ook Krista van der Niet verzamelt voorwerpen ter inspiratie en als materiaal om mee te werken. De goed
gesorteerde groenteboer om de hoek is een goudmijn voor groenten en fruit met precies de juiste vorm, kleur en glans. Dat fruit verdwijnt niet naar huis maar naar haar studio waar ze het net zo lang arrangeert tot ze een ensemble heeft dat vereeuwigd kan worden. Maar ook thuis worden de bananen, appels en mandarijnen zo gerangschikt dat het een lust voor het oog is. Ik ken Krista niet zo goed, maar ik kan me voorstellen dat er soms een zucht wordt geslaakt als er weer eens iets onaandachtig naar binnen wordt geschrokt door een van haar huisgenoten.
Maar niet alleen fruit – hebben jullie de rabarber op de gang al gezien? – heeft Krista’s aandacht. Ook de HEMA-spelden waarmee ze doorgaans gewoon dingen vastzet worden aandachtig bekeken. Voor de serie Seven pins and one match zocht ze voor elk van de zeven kleuren uit het doosje naar een in kleur overeenkomstige kartonnen achtergrond. Ze ontdekte dat niet één speld even groot of recht is als de ander, dat ook de kleuren niet standaard zijn maar ontworpen.
Wat zegt dat nu? Dat zegt iets over aandacht, over waarneming, over oprecht zijn. Kijk naar de diepe kleuren van de prints, kijk naar hoe het grijs van de ondergrond verandert met elke nieuwe achtergrond. Zie jezelf staan met je neus bovenop een speldenknop, talloze malen in waarde vermeerderd. Zie hoe monumentaal een onbenullige speld kan zijn zonder dat het cynisch wordt.

Koen Hauser 
Het werk van Koen Hauser laat zich niet goed uitleggen binnen de context van het verzamelen, al maakt het natuurlijk wel deel uit van zijn praktijk. De verwantschap met Deen en Van der Niet speelt op het vlak van kijken, aandacht (ja, weer die aandacht), van het herkennen van de esthetische kwaliteit van gebruiksvoorwerpen, ziekten, grillen der natuur.
Je zou het een aanleg voor verwondering kunnen noemen, gecombineerd met het talent om vooroordelen opzij te schuiven. Verder kijken dan je neus lang is, heet dat in goed Nederlands. Hauser tart het uithoudingsvermogen met zijn serie afbeeldingen aan de muur. Ga voorbij de kleuren. Zie je waar je naar kijkt? En als je het weet, kijk dan nog eens. Ook al vindt je maag dat misschien niet fijn. Zie tegelijkertijd hoeveel aandacht er in een verleden is geschonken aan het prepareren van voorbeelden ter illustratie. Ooit een stuk huidaandoening met een wit kraagje gezien?
Zijn dia-installatie Amethyst is nog veel meer op gevoelsniveau met de andere werken in de tentoonstelling verbonden. Hoewel het makkelijker is om naar de overduidelijke schoonheid van een model te kijken, dan die te ontdekken in iets uit de keukenla, wordt schoonheid in Amethyst een beetje saai. Er gaat iets dwingends uit van de trage veranderingen, van de vele verschillende hoeken van waaruit het gave gezicht wordt getoond. Nu weten we het wel. Tegelijkertijd knaagt er iets: zo’n te perfect voorbeeld is misschien gewoon frustrerend.
Hauser, ook modefotograaf in opdracht, voelt dat haarfijn aan. Hij draait het proces om dat Van der Niet en Deen hebben ingezet door de schaduwzijde van esthetiek te tonen: ledigheid. Bovendien ligt er verval op de loer. En daar kijken we al helemaal niet graag naar. Maar blijf kijken. Want hoewel ledigheid en verval onverbiddelijk en onafwendbaar zijn, schuilt ook daar schoonheid in. Slimme jongen die Hauser.
Samenvattend: esthetiek alleen is misschien ledig en hoewel noodzakelijk voor een gelukkig leven, zit ze niet per se in het hoekje waar je haar verwacht.

Antiserum Komen we aan bij de conclusie.
Dat hoarding juist nu een eigen plek in een handboek krijgt zegt iets over de status van verzamelzucht. Het is een teken dat er iets uit de hand is gelopen. Er is niet voor niets een kredietcrisis: altijd maar meer lenen om meer spullen te kunnen kopen. De hele westerse samenleving leidt aan hoarding.
Deze tentoonstelling laat zien dat weinig – niets? – onbenullig genoeg is om over te slaan. Ze toont aan dat Van der Niet, Deen en Hauser, irritant goed zijn in tijd nemen en kijken. Ik zie deze verzameling werken als een krachtig antiserum tegen overvloed en hebzucht. ‘Kijk verdomme om je heen,’ zeggen ze. ‘En ervaar de overvloedige schoonheid waarmee je bent omringd.’
Verwondering is rijkdom, en dat kan zomaar in een klein hoekje zitten. Gratis. Ga met die gedachte in je achterhoofd nog maar eens in de winkel hiernaast kijken. (En koop dan toch maar wat, er moet tenslotte ook wat verdiend worden.)

Lise Lotte ten Voorde | 07.07.13

Rob Wetzer | Nature, a deconstruction

april 14, 2013

Agenda

Archief

Kunstenaars

Tentoonstellingen

14 april – 12 mei 2013

Met zijn nieuwe project Nature, a Deconstruction legt Rob Wetzer het idee van The Lost World – de moderne variant van de Hof van Eden – onder de loep. Door in te zoomen op gamelandschappen, waarin de meest recente technologische ontwikkelingen samenvallen met een geavanceerde virtuele landschapservaring, laat hij bij LhGWR zijn eerste bevindingen zien van een onderzoek naar ons idee van een pure natuur. Wetzer onderzoekt in zijn werk hoe culturele conventies ons blikveld bepalen. Het gebruik, de beleving én de vormgeving van onze dagelijkse leefruimtes zijn daarbij belangrijk. Hij benadert dit vanuit historisch en sociologisch perspectief. Rob Wetzer is ook onderdeel van het duo Knibbeler/Wetzer. Dit project ligt in het verlengde van het onderzoek naar een actuele beleving van natuur, dat in deze samenwerking centraal staat.

Over Nature, a Deconstruction

Technologische ontwikkelingen brengen ons steeds verder weg van de natuur. Ons hele leven lijkt in toenemende mate maakbaar, tot onze natuurlijke omgeving aan toe. Natuur is productielandschap of een vrijetijdsbesteding geworden, een plek die we kiezen te bezoeken. Ongerepte natuur zien we alleen nog verheerlijkt in BBC documentaires, of op groepsreizen met een geregisseerde natuurbeleving. Hierdoor hebben we een mentaal beeld ontwikkeld van wat ongerepte natuur is, dat los lijkt te staan van een werkelijke (fysieke) verhouding tot dat landschap. Niettemin hebben we het idee opgevat dat we ons landschap, na eeuwenlange exploitatie, in de oorspronkelijke staat terug moeten brengen. Om dat te doen moeten we het vooral zijn gang laten gaan; georganiseerde ongereptheid is de nieuwe natuurlijkheid. Het beeld van het ideale landschap dat ook het idee van georganiseerde ongereptheid heeft beïnvloed, wordt omschreven als een ‘Lost World’. Een concept dat volgens moderne (media-)filosofen als Koert van Mensvoort en Michiel Schwarz gebaseerd is op ons beeld van het Hof van Eden, zoals eeuwenlang gevisualiseerd door kunstenaars. Wanneer je daar verder over nadenkt kun je er niet omheen dat het concept van een Lost World een optelsom is van herinterpretaties van afbeeldingen van – en ideeën over – de natuur, die al net zo lang bestaan als haar exploitatie.

Rob Wetzer koppelt de virtuele landschappen die het decor vormen in computergames aan de verbeelding van en theorieën over de Lost World. Deze landschappen moeten de speler niet alleen het gevoel geven op ontdekking te gaan in een eindeloze wereld, sterker nog, de autonome ervaring van de natuur speelt in deze virtuele omgevingen een steeds belangrijkere rol. Het landschap dat vroeger slechts diende als decor, is nu een wezenlijk onderdeel van de speelervaring. In de computerlandschappen worden weersomstandigheden en flora tot in de kleinste details nagebootst; het sneeuwt, regent of onweert, dagen gaan over in nachten en de bijbehorende fauna wandelt geluiden producerend door het beeld. En om die ervaring zo subliem mogelijk te maken bevatten deze landschappen Romantische interpretaties van de natuur die we kennen van landschapsschilders als Caspar David Friedrich en Albert Bierstadt.Waarbij het landschap moeiteloos van besneeuwde bergtop overgaat in gele stranden met palmbomen, en je verlost bent van alle ongemakken van de fysieke werkelijkheid. Zittend achter je beeldscherm bieden deze landschappen de ideale mogelijkheid voor een ultieme natuurbeleving.

Meer over de tentoonstelling

impressie tentoonstelling

Alexandra Crouwers | I.M. Dog, Star

maart 17, 2013

Agenda

Archief

Kunstenaars

Tentoonstellingen

17 maart – 12 mei 2013

De laatste jaren verschuift de nadruk binnen de werken van Alexandra Crouwers van grootschalige (wand-)tekeningen waarin animatie een rol speelt, naar video. In haar nieuwste werk komen 3D-animatie, video-compositing en special effects samen als uitbreiding op Crouwers’ veelgelaagde werk. Die gelaagdheid zit niet alleen in de veelal duistere referenties naar archaïsche visuele symboliek, cinema, obscure samenzweringen en apocalyptische mythes, maar ook in de verwijzingen naar het werken in een virtuele omgeving – het digitale atelier dat de computer is – en de expliciet pre-modernistische verschijningsvorm van de werken. Dat zorgt voor een merkwaardig contrast tussen het gebruik van high-tech media en een instinctieve assemblage van onderwerpen en vaak terugkerende elementen en objecten.

Crouwers presenteert in deze tentoonstelling een vijf schermen tellende video-installatie, enkele prints en een publicatie met een kort verhaal, die zij ter gelegenheid van de tentoonstelling in een kleine oplage heeft gemaakt.

Tijdens de opening zal een performance worden verzorgd door Perte Totale Operations, een vloeibaar collectief rond dichter Antoine Boute. De crew bestaat normaliter uit een wisselende samenstelling van muzikanten, eventuele gasten en Alexandra Crouwers (als vj). Deze keer zullen Mauro Pawlowski en JP de Gheest hem flankeren.

In recent years the emphasis within the works of Alexandra Crouwers shifted from large scale (mural) drawings in which animations were often integrated, to video. In her latest work 3D animation, video compositing and special effects merge into an extension of Crouwers’ multi-layered work.

This multilayered aspect emerges in the numerous links to archaic symbolism, cinema, obscure conspiracies and apocalyptic myths, but also in the references to working in a virtual environment in which the computer is percieved as a digital studio. It creates a remarkable contrast between an instinctive assembly of topics and the use of high-tech media.

Crouwers will present a five screen video installation, five prints and a publication with a short story, which is produced in a limited edition in addition to the exhibition.

During the opening Perte Totale Operations, a fluid collective revolving around poet Antoine Boute, will perform. The crew consists out of an interchanging constellation of musicians, guests and a vj (Alexandra Crouwers). For this occasion Mauro Pawlowski and JP de Gheest will flank Boute.

Over I.M. Dog, Star

De titel ‘I.M. Dog, Star’ verwijst naar de ster Sirius, die een symboliek met zich meedraagt in onder meer de oud-Egyptische mythologie en de zogenaamde ‘Illuminati’. ‘I.M.’ kan gelezen worden als ‘ik ben’. De vijf projecties laten soms een interieur, soms ook niets anders zien dan een kader. De beelden lijken wat te ‘zwalken’, alsof ze geen vaste vloer onder zich hebben. Die luchtledigheid lijkt hier en daar te worden benadrukt door het gebruik van chroma-key blauwe vlakken – waar door een raam een uitzicht zou worden verwacht is niets te zien behalve dit blauw.
Op een ander vlak zijn de beelden als diorama’s te beschouwen; de werken doen denken aan spookhuizen en wekken de indruk dat er verschillende ‘realiteiten’, universums of punten in de tijd door elkaar heen vloeien. Het vloeibare en onvaste karakter van het expliciet pre-modernistische beeld staat in hard contrast tot de solide techniek die erachter zit.

About I.M. Dog, Star

The title ‘I.M. Dog Star ‘refers to the star Sirius, which can be linked to the inherent symbolism of the ancient Egyptian mythology and the so-called ‘Illuminati ‘. ‘I. M.’ can of course be read as ‘I am’.
The five projections sometimes show an interior, and sometimes nothing but a framework. The images seem to be “drifting” as if they were lacking solid ground. This vacuum is emphasized by the use of chroma-key blue areas – in places where the spectator should expect a view through a window, only a blue emptyness is shown.
On another level, the images can be percieved as dioramas or haunted houses and suggest those derive from different ‘realities’, universes or points in time, that seem to be merging into eachother. The fluid and unsteady nature of the explicitly pre-modernistic images contrasts the solid computer engineering behind it.

Over Alexandra Crouwers

Crouwers studeerde in 2001 af aan het Sandberg Instituut en volgde in 2004 en 2005 een tweede masterstudie, Filmwetenschappen & Beeldcultuur aan de Universiteit van Antwerpen. In de afgelopen tien jaar heeft zij een indrukwekkend cv opgebouwd waarop tentoonstellingen, screenings en publicaties prijken die op verschillende continenten plaats vonden. Zo exposeerde zij in Nederland, België, de Verenigde Staten, Polen en Groot-Brittannië en werden haar videowerken vertoond in Duitsland, Zweden, Australië, IJsland en China. In 2009 was ze drie maanden artist in residence bij RAID Projects in Los Angeles. Daarnaast schrijft zij voor het Belgische kunsttijdschrift hART en cureerde zij enkele groepstentoonstellingen in Antwerpen. Met veel succes maakte zij in 2010 een installatie in het S.M.A.K. in Gent voor de tentoonstelling ‘Hareng Saur: Ensor en de hedendaagse kunst’. Sindsdien presenteerde zij verschillende installaties die terug zijn te vinden op het web via de volgende links: Perte Totale Operations, Le Fresnoy, Tourcoing (Fr), ‘Visions Fugitives’, ‘The Cover Mountain’, Isis Arts ‘On The Precipe’ (een rondreizend video-installatie programma voor de zomer van 2013, gecureerd door Kelly Richardson).

About Crouwers

Crouwers graduated in 2001 at the Sandberg Institute and studied Film & Visual Culture Studies at the University of Antwerp. In the past ten years she has built up an impressive resume with exhibitions, screenings and publications that occurred on different continents. She exhibited in the Netherlands, Belgium, the United States, Poland and Great Britain and her video works were screened in Germany, Sweden, Australia, Iceland and China. In 2009 she was an artist in residence at RAID Projects in Los Angeles. In addition to her visual works, she writes for Belgian art magazine hART and curated several exhibitions in Antwerp. With great success she showed an installation in 2010 at the S.M.A.K. in Ghent for the exhibition ‘Hareng Saur: Ensor and contemporary art’. Since then she presented several installations that can be found on the web through the following links: Perte Totale Operations, Le Fresnoy, Tourcoing (Fr), ‘Visions Fugitives’, ‘The Cover Mountain’, Isis Arts ‘On The Precipe’ (a traveling video installation program for the summer of 2013, curated by Kelly Richardson).

Over Perte Totale Operations

Antoine Boute is een Belgische schrijver, performer en filosoof. Hij verkent de grenzen tussen lichaam, taal en stem door verschillende middelen en media : experimentele romans, poëtische teksten, essays, klankperformances in het Frans en in het Nederlands, conferenties, grafische poëzie, films, performances op het internet, collectieve geschriften met zijn kinderen, de organisatie van BRUL-avonden en van een nachtelijk festival in een bos (Boslawaai), en werkt samen met muzikanten, schrijvers, tekenaars, kinderen, daklozen en leerlingen. Boute reist af naar Den Haag met in het gezelschap van Mauro Pawlowski en JP de Gheest. Pawlowski is werkzaam als gitarist van de Belgische groep dEUS en een onstuitbare reeks andere projecten, waaronder Mauro & The Grooms, Gruppo Pawlowski, Otot en Somnabula. Jean Philippe De Gheest is drummer (Mark Lanegan, Creature with the Atom Brain).

About Perte Totale Operations

Perte Totale Operationsis a fluid collective, revolving around poet Antoine Boute. The crew consists out of an interchanging constellation of musicians, amongst which Mauro Pawlowski, Jean Delacoste, JP de Gheest and guests – and a vj: visual artist Alexandra Crouwers.
Antoine Boute is a Belgian writer, performer and philosopher. He explores the boundaries between body, language and voice, by use of a variety of means and media: experimental novels, poetic texts, essays, sound-performances in French and Dutch, conferences, graphic poetry, film, internet performances, collective writings with his children, the organisation of BRUL-evenings and a nocturnal festival in a forest (Boslawaai), and collaborates with musicians, writers, artists, children, homeless people and students. Boute will travel to The Hague with Mauro Pawlowski (guitarist of Belgian band dEUS, and a range of other projects, like Mauro & The Grooms, Gruppo Pawlowski, Otot and Somnabula) and JP de Gheest (Mark Lanegan, Creature with the Atom Brain).

Meer over de tentoonstelling

impressie tentoonstelling

Context! Met Derks, Kuijpers, Van Buuren en van der Burg

februari 16, 2013

Activiteiten

Agenda

Archief

Pierre Derks

Pierre Derks geeft toelichting op zijn werk

Een avond vol meningen, overtuigingen, vraagtekens en heel veel waarheden. LhGWR organiseert een bomvolle avond met twee rondleidingen, een boekpresentatie, een lezing en een discussie. Pierre Derks en Thomas Kuijpers bijten het spits af en vertellen in een rondleiding over hun tentoonstellingen. Jan-Dirk van der Burg verhaalt over zijn laatste publicatie Censorship Daily, waarin de zwaar gecensureerde Iraanse editie van NRC Handelsblad onder de loep wordt genomen. Daarna zal de tachtig jarige ufologe Jo van Buuren vertellen over haar waarheid: Zij werd, net als Travis Walton (die centraal staat in de tentoonstelling van Thomas Kuijpers) ruim dertig jaar geleden ontvoerd door een UFO. Daar gaan we daarna onder leiding van een moderator verder op in.

Thomas Kuijpers

Jan-Dirk van der Burg

Pierre Derks | Screening Reality

januari 27, 2013

Agenda

Archief

Kunstenaars

Pierre Derks

Tentoonstellingen

27 januari – 24 februari 2013

Pierre Derks presenteert een nieuw project dat bestaat uit verschillende onderdelen die onder de overkoepelende titel Screening Reality worden samengebracht.
Het vertrekpunt van dit visuele onderzoek is de toenemende mate waarin de live werkelijkheid (realiteit) moet concurreren met een representatie daarvan: een schermwerkelijkheid.

Al meer dan vijftig jaar neemt de televisie als zogenaamd ‘venster op de wereld’ een vaste plek in in ons huishouden. Met nieuwe functies en technieken zoals high-definition beeldkwaliteit, internetaansluiting en de komst van 3D beeld wordt haar positie hardvochtig verdedigd. De flatscreen vormgeving, in combinatie met de montage aan de muur lijken ingegeven om de venstermetafoor te behouden.
We bekijken de wereld echter steeds vaker door het scherm van een smartphone, een tablet of door een Augmented Reality bril. De afhankelijkheid van een voorgeprogrammeerd venster lijkt stilletjes aan te verdwijnen en we vinden het als vanzelfsprekend dat ons nieuwe venster wordt aangevuld met één of meerdere informatielagen. Hieruit neigt Derks te concluderen dat de toch al complexe live werkelijkheid niet meer voldoende is. In een serie videowerken vermengt Derks, door middel van geraffineerde montage, de schermwerkelijkheid met de live werkelijkheid. Hierdoor ontstaat een ietwat vervreemdende nieuwe realiteit.

Ook zijn de subtiele interventies in de openbare ruimte te zien die van een bestaand glazen paneel, zoals geluidsscherm of raam, een beeldscherm maken. Bijvoorbeeld door het beeldmerk van televisiezender op het glas van een bushokje aan te brengen, wordt deze één van de vele beeldschermen die ons omringen.

De meest realistische representatie van de werkelijkheid wordt door hem gevonden in ip-camera’s waarvan onbedoeld het signaal te ontvangen is. In een constant veranderende projectie van live videobeelden, wordt door Derks het begrip “venster op de werkelijkheid” opnieuw gedefinieerd. Door beelden te combineren en een laag aan de camerabeelden toe te voegen met elementen en de vormtaal van televisie, ontstaat er echter onduidelijkheid over de mate van betrouwbaarheid of enscenering. De live Twitter zoekresultaten van een door het beeld ingegeven serie woorden, zijn als de ondertiteling aan de streams toegevoegd. Hiermee “layered” Derks de oorspronkelijke eenduidige en pure beeldbron, waardoor een nieuwe/vernieuwde schermwerkelijkheid wordt gecreëerd.

Het constante element in zijn visuele onderzoek is het samenbrengen en/of omdraaien van de verschillende werkelijkheden en representatievormen. Hetgeen mogelijk kan leiden tot een herwaardering van de live werkelijkheid of minstens een heroverweging van de scherm variant.

Pierre Derks presents a new project that consists of several components, brought together under the umbrella title Screening Reality.
The starting point of this visual research is the increasing degree to which live reality must compete with its representation: a screen reality.
As we more and more look at the world through the screen of a smartphone, a tablet or through Augmented Reality glasses, the preset window to the world (like television) quietly seems to disappear.
As part of Screening Reality, Derks blends the screen reality with the live reality. Through subtle interventions in public space he creates an analog reaction to our information society.

Meer over de tentoonstelling

impressie tentoonstelling

preview video Screening Reality / Protest

sketch preview Streaming Reality

Thomas Kuijpers | Travis’ encounter

Agenda

Archief

Kunstenaars

Tentoonstellingen

Thomas Kuijpers

27 januari – 24 februari 2013

Thomas Kuijpers onderzoekt in zijn werk ‘de waarheid’. Hij is geïnteresseerd in de manier waarop waarheid wordt geconstrueerd en zoekt naar momenten waarop fantasie overgaat in waarheid en waarheid in fantasie.
Kuijpers’ werkmethode bestaat voor een overgroot deel uit onderzoek en het verzamelen van archiefmateriaal. Hij gebruikt allerlei gevonden materiaal dat representatief is voor verschillende beweringen omtrent een bepaald onderwerp. Hij plaatst deze materialen in een uitgebreid kader, zodat de kijker ze kan vergelijken en een inzicht krijgt in de manier waarop de ‘waarheid’ over een onderwerp is opgebouwd.
Kuijpers zal zijn nieuwe project over de ontvoering van Travis Walton door een UFO in 1975 presenteren.
Kuijpers studeerde in 2011 in Breda af aan de Masteropleiding Fotografie van AKV | St.Joost. Hij studeerde onder andere af met de publicatie 2750/2751, waarvoor hij slechts enkele foto’s gebruikte. Het bestond uit een complex staaltje research over 9-11 dat uitmondde in een multi-lineair verhaal. In de publicatie stonden vijf verschillende waarheden centraal waarbij de lezer van de verhalen desgewenst kon overstappen van de ene in de andere waarheid.
Kuijpers onderzoekt in zijn werk ‘de waarheid’. Hij is geïnteresseerd in de manier waarop waarheid wordt geconstrueerd en zoekt naar momenten waarop fantasie overgaat in waarheid en waarheid in fantasie. Kuijpers’ werkmethode bestaat voor een overgroot deel uit onderzoek en het verzamelen van archiefmateriaal. Hij gebruikt allerlei gevonden materiaal, zoals geluidsfragmenten, videobeelden, officiële documenten en krantenknipsels, dat representatief is voor verschillende beweringen omtrent een bepaald onderwerp. Kuijpers plaatst deze materialen in een uitgebreid kader, zodat de kijker ze kan vergelijken en een inzicht krijgt in de manier waarop de ‘waarheid’ over een onderwerp is opgebouwd. Kuijper zal zijn nieuwe project over de ontvoering van Travis Walton door een UFO in 1975 presenteren.
In de korte periode na zijn opleiding exposeerde Kuijpers onder andere bij Sign Gallery (Groningen), Kunsthal (Rotterdam), Kunstenlab (Deventer), CBK ‘s-Hertogenbosch en tijdens Breda Photo. Zijn werk werd genomineerd voor de Media Art Youg Talent Award, Youngblood Award en de Breda Art Award en hij maakte werk in opdracht voor onder andere Vice en Stichting Stedelijke Fotografie Utrecht. In 2013 ontving Kuijpers een startstipendium van het Mondriaan Fonds.

In his work Thomas Kuijpers explores ‘the truth’. He is interested in the ways truth is constructed and looks for moments when fantasy turns into truth and truth into fantasy.
Kuijpers’ working method consists to a large part of research and collecting archival material. He uses all kinds of found materials representative to the various assertions about a particular topic. He places these materials in a comprehensive framework, so that the viewer can compare them and get an insight into how the “truth” about a subject is constructed.
Kuijpers will present his new project on the abduction of Travis Walton by a UFO in 1975.

Meer over de tentoonstelling

impressie tentoonstelling

Unseen Photo Fair 2012

september 20, 2012

Agenda

Archief

Beurzen

Unseen Photo Fair 2012 | Installation view | Marleen Sleeuwits

Unseen Photo Fair 2012 | Installation view | Sarah Carlier

Unseen Photo Fair 2012 | Installation view | Ahmet Polat

LhGWR neemt met erg veel trots deel aan de eerste editie van Unseen Photo Fair.
Van 19 tot en met 23 september kun je je op het Westergas-terrein in Amsterdam verknochten aan de crème de la crème van de internationale fotografie. LhGWR presenteert er onder andere nieuw werk van Sarah Carlier, het recente werk van Marleen Sleeuwits en Ahmet Polat zal er zijn nieuwe boek Kemal’s Dream lanceren. In de Unseen Collection is ook werk van Christian Kryl te zien.

Beurzen tot september 2012

september 1, 2012

Agenda

Archief

Beurzen

Re: Rotterdam 2012 | KnibbelerWetzer | Marleen Sleeuwits | Sarah Carlier

Art Amsterdam 2011 | Ahmet Polat | Sarah Carlier | Johan Gustavsson

Art Amsterdam 2011 | Sarah Carlier

Art Amsterdam 2011 | Sarah Carlier | Ahmet Polat | Johan Gustavsson

Art Amsterdam 2010 | Krista van der Niet | Sarah Carlier | Marleen Sleeuwits | Isabella Rozendaal

Arti09 | Den Haag | 2009 | Variaous artists

In de eerst drie jaar van haar presenteerde LhGWR zich bij wijze van test op Arti 09, om vervolgens twee jaar achter elkaar op Art Amsterdam te staan. In Amsterdam werden onder andere Isabella Rozendaal, Ahmet Polat, Johan Gustavsson, Sarah Carlier en Marleen Sleeuwits gepresenteerd.

Daan Paans | Working on infinity

februari 21, 2012

Agenda

Archief

Daan Paans

Kunstenaars

Tentoonstellingen

21 februari – 18 maart 2012

Documentair fotograaf Daan Paans (1985, NL) is de eerste kunstenaar die de nieuwe projectruimte van LhGWR in gebruik heeft genomen om onderzoek te doen voor een lopend project. Paans werkte er drie weken geïnspireerd aan de verdere verdieping en een ruimtelijke presentatie van zijn toekomstige publicatie over “onsterfelijkheid”.

De publicatie ligt in het verlengde van het boek Perhaps it might be said rightly…, waarmee hij in 2009 afstudeerde aan de afdeling fotografie van st. Joost in Breda. Hierin werd al duidelijk dat Paans een sterke interesse heeft voor de invloed van tijd op onze perceptie van de wereld. In zijn nieuwe project zoekt Paans wederom in de reikwijdte tussen wetenschap en occultisme naar opmerkelijke onsterfelijkheidstheoriëen.

Meer over de tentoonstelling

impressie tentoonstelling

in de publiciteit

Lineke Nieber – Tenminste houdbaar tot: 3013 – NRC – 14 juni 2013