Aram Tanis (1978, Zuid-Korea) presenteert een nieuwe sequentie werken in zijn doorlopende project Fireflies Ain’t Here Anymore. In de sequentie, die hij heeft samengesteld uit de verschillende fotografische series die hij in de afgelopen jaren in Azië maakte, toont hij een straatbeeld waarin vervreemding en standaardisatie als een rode draad naar voren komt. Belangrijke wederkerende motieven in zijn werk zijn architectonische patronen en het stedelijk landschap. De herhaling en het ritme van de terugkerende vormen in gebouwen en buurten zijn symbolen voor de anonimiteit van de hedendaagse stedelijke omgeving en de isolatie van de mensen die er wonen. Door de directheid en het unheimische gevoel dat hij oproept krijgt het werk een afstandelijke en kritische ondertoon.
Ook in de werken waarin mensen, dieren en alledaagse voorwerpen figureren, dringt zich een neerslachtig gevoel van ongemak op. Zoals hij zelf ook aangeeft laat hij de minder aantrekkelijke kant van het leven zien; een wereld waarin de media ons overspoelt met stereotypen en mensen moeten voldoen aan een bepaalde standaard om ‘normaal’ gevonden te worden. Een wereld waarin men er een bepaalde levensstijl op na moet houden, die voor standaardisatie in de samenleving zorgt. Tanis wil de de façade voorbij en de keerzijde van de medaille laten zien.

Tanis studeerde onder andere aan de Gerrit Rietveld Academie en De Ateliers waar hij in 2006 afstudeerde. Hij stelde tentoon in aansprekende plekken als het Van Abbe Museum, MAMA, Kunsthuis SYB, Vegas Gallery (Londen) en Museum Schiedam.

In Aram Tanis’ work Isolation, alienation and standardization are important themes. He also thinks it is important to make people aware and confront them with subjects they often pass by or ignore.

Important motifs in Tanis’ work are the buildings and the urban landscape. They both are a symbol of what is happening in the world. In our society there is less time for one another and people are more distant. The repetition and rhythm of the recurring form in buildings and neighbourhoods are a symbol for the anonymity of the contemporary urban environment and the isolation of the people who live in it. It can also be seen as a critique on the mass produced.

Tanis’ work about people, animals or everyday objects refer also to this theme. He wants to show the less attractive side of (family) life. The media inundates us with sex and stereotypes. People need to meet a certain standard to be found ‘beautiful’. One must keep a certain lifestyle, which is ‘accepted’ and ‘normal’. The media determines what is beautiful and how people judge things. It provides a standardization in society, from identical shopping malls to the ‘idealization’ of the human body. Tanis wants to show the other side and go beyond the façade.